Ik had je lief.

[Melona]

- “Sieraden, dat is het!” zei Mel, nog steeds niet helemaal zeker van wat ze zei.
“En parfum.”
> geen nieuwe alinea

- “Mel, je gaat toch niet de sieraden van mijn moeder gebruiken hè? En de parfum flesjes? Ze weet zelfs wanneer er één druppeltje uit is verdwenen!”
> ze weet het zelfs

- en snel wreef ze over mijn arm.
Ik knikte vlug en wreef over de parelmoer kleurige pareltjes
> 2 x wreef

- parelmoerkleurig oceaanblauw sieradenkistje
paar woorden waar geen spatie tussen hoeft (: (ook al vind Google Chrome van wel)

- “Perfect voor jouw, vind je niet?”
> jou

- “O mijn god...” mompelde ze verbluft en wreef bewonderend over de glinsterende diamantjes.
“Mag ik?” smeekte ze en zette een pruilmond op.
> geen nieuwe alinea

- wat kon het mij toch schelen? Mama droeg die dingen toch nooit.
> 2 x toch

- de aarzeling die in mijn ogen glinsterden
> glinsterde

- crêpe-kleurige
> crêpe? zo'n pannekoek? die hebben natuurlijk wel een bepaalde kleur, maar bedoel je niet crème?

- honend (bn):beledigend, minachtend, sarcastisch, smadelijk, smalend, uitjouwend
> ik denk niet dat je dat bedoelde? of wel? :O

-----
wel typisch dat je nu totaal andere fouten maakt dan in eerdere stukjes xD

[Daniël]

- ... naar het grote bed van mijn moeder waar de sprei op lag, de klamboe die aan het plafond hing en gracieus op het bed viel, de half-geopende schuifdeuren van de kledingkast van mama waar Mel inmiddels alle jurkjes weer in had gehangen, de donkere, oceaan blauw gesausde muren met hier en daar een bescheiden schilderijtje en fotolijstjes met glimlachende gezichten die elegant in de camera keken. > Misschien moet je hier tussen de onderdelen van de opsomming puntkomma's gebruiken, dan kun je binnen elk onderdeel eventueel ook nog interpunctie in de vorm van komma's toevoegen zonder dat het een onoverzichtelijk geheel wordt.
- mam kwam pas morgenochtend thuis, en tegen die tijd waren we toch al lang weer thuis. > geen komma en twee keer thuis is niet zo mooi.
- gelijk > Volgens mij had ik het al een keer gezegd, maar ik vind 'gelijk' als in de betekenis van 'meteen' of 'onmiddelijk' te veel spreektaal. Liever de alternatieven.

[Manonsel]

Thanks! Veranderd.

@ Melona: eerlijk gezegd, over die crêpe-kleurig, dat stond wel in Twilight, dat er crêpe-kleurige slingers waren opgehangen... ja, soms haal ik mijn literatuur-achtige woordjes-inspiratie uit boeken. XD
En over 'honend', dat zal ik dan ook wel verkeerd hebben begrepen. Ik zal het veranderen. :')

@ Daniël: over dat 'gelijk', dat gebruik ik zelf dus wel heel vaak wanneer ik spreek, komt gewoon automatisch denk ik, maar ik zal het proberen onthouden! ;D

[Robin]

Thanks! Veranderd.

Jammer. Nu heb ik niet gezien hoe het eerst was.

[Manonsel]

Thanks! Veranderd.

Jammer. Nu heb ik niet gezien hoe het eerst was.

Haha, ik heb alleen spellingsfouten en foute woordjes verbeterd hoor, de rest is hetzelfde. :')
en dat alleen bij het laatste stukje.

[Robin]

Dat “honend”, heb je dat in “smalend” veranderd? Want dat betekent hetzelfde...

[Manonsel]

Dat “honend”, heb je dat in “smalend” veranderd? Want dat betekent hetzelfde...

ehm nee? ;O
smachtend.

[Robin]

Oh, die zit er anders wel in. Misschien heb je die over het hoofd gezien:
“Mel hurkte enthousiast neer, schoof de doos naar voren en klikte hem met smalende ogen open.”

[Manonsel]

Oh, die zit er anders wel in. Misschien heb je die over het hoofd gezien:
“Mel hurkte enthousiast neer, schoof de doos naar voren en klikte hem met smalende ogen open.”

oh die, die had ik überhaupt nog niet gezien, actually. ;'D
maar ik dacht dat je het over de laatste had, daarom.. maar ik ga nu naar bed toe!
xxx

[Manonsel]

Mel begon tussen de flesjes parfum te graaien en ik hoorde het glas eng rinkelen.
“Mel, doe nou even rustig joh!” siste ik, maar Mel leek mij niet te horen. Ze greep wat flesjes en rook eraan. Bij elke snuif slaakte ze een kreet. Ik was bang dat ze na vanavond helemaal niks meer kon ruiken en haar neus een rode irritatie-vlek zou krijgen, maar Mel leek daar anders over te denken en ging vrolijk door.
“Mmm, deze ruikt lekker, probeer jij eens Saar.” Mel overhandigde me een vierkant flesje met een onbekende franse naam erop. Het goedje zag er gelig uit en de dop was goud met aan artistieke kronkel erin. Ik draaide voorzichtig de dop eraf en een aroma van vanille stroomde mijn neusgaten in. Ik hield het flesje iets meer van me af en merkte toen dat de geur zo slecht nog niet was.
Mel keek me verwachtingsvol aan.
“Best lekker,” gaf ik toe.
“Dan wordt dat 'm, als ik nog verder ga zoeken zitten we hier de hele nacht.” Mel knipoogde en ik spoot de parfum subtiel in mijn nek. Mel stond op en pakte het flesje uit mijn handen. Ze trok de kop van het flesje eraf en ik keek haar verbaasd aan.
“Wat doe jij nou, gek!” riep ik boos, harder dan ik verwachtte.
“Rustig Saar, zo doe je parfum op.” Ze depte het flesje op haar hals en ik zag een straaltje water als een torretje over haar hals glijden. Ze liet een druppeltje op haar vinger glijden en wreef het achter haar oren. Ik lachte goedkeurend.
Mel zette de kop weer op het flesje en legde hem weer in de doos. Ik tilde de deksel erop en schoof hem weer onder het bed. Ik keek de kamer rond, controleerde of alles er nog hetzelfde uitzag. De schuifdeur van de kledingkast stond op een kier open, en zo stond hij nog steeds. Het dekbed hing daarstraks iets over het matras, en ik trok het dekbed vervolgens iets verder toen ik zag dat hij met een terug gevouwen flap over de sprei lag.
”Kunnen we gaan?“ vroeg Mel aandringend en liep elegant op haar hoge hakken - mams hakken - naar de deur. Ik knikte en wiebelde haar achterna waarna ik het licht uit klikte.
Eenmaal beneden trokken we beide onze jassen aan - het was nog steeds erg koud buiten, het was nu eenmaal december - en ik checkte nog één keer de woonkamer. Alle lichten waren uit behalve het lampje tegen de muur bij de televisie. We stapten de drempel over naar buiten en ik schoof de voordeur sleutel nog iets dieper in mijn jaszak. Mels fiets stond tegen de boom in onze voortuin en razendsnel maakte ze het slot open.
“Kan je springen?” vroeg ze glimlachend. Het maanlicht scheen op haar witte gebit, haar roze lipgloss glansde.
“Shit!” zei ik toen een windvlaag mijn nog steeds warrige haar liet opveren en beet op mijn lip.
“Wat?” vroeg Mel geïrriteerd. Toen leek zij het ook te zien, en slaakte een diepe zucht. “Je haar.”