Dit is (één van) mijn verhaal, die ik ook post op twee
andere sites. Ik hope you guys enjoy!
![Afbeelding](http://img714.imageshack.us/img714/9694/boekomslag.jpg)
Proloog
Honderden vragen dwaalden door mijn hoofd. Het gewoonlijke: hoe heeft dit ooit kunnen gebeuren? Waarom is dit mij gebeurd? Waarom?
Het begin leek een sprookje, het einde een horrorverhaal. De laatste tijd was het alsof ik juist wel in het middelpunt van belangstelling stond, ongevraagd, maar zeker niet ongewild. Het was geweldig, heerlijk. Maar nu niet meer. Ik voelde hoe de beschuldigende ogen in mijn rug prikten, hoorde hoe meiden giechelend roddels over me in elkaars oren fluisterden. Ik zag hoe priemende vingers naar mij wezen vanuit mijn ooghoek. Ik werd in de gang tegen mijn schouder geduwd, mensen lieten mijn boeken op de grond vallen zonder zich te bekommeren om de leraren die nog geen meter van ons stonden. Dat was het ergste nog niet, dat zelfs de leraren mij niet meer mochten. Nee, het maakte me niet meer uit als mensen mijn rugzak over de kantinevloer smeten, of wanneer iemand mijn lunch 'perongeluk' aanstootte.
Nee, het ergste was de pijn die ik voelde. De mentale pijn die mijn ledematen deed branden. Mijn oude vrienden zaten aan het tafeltje in de hoek, waar ooit ik ook bij had gezeten. Maar toen ik na de ellende, de eerste dag weer op school kwam, hadden ze me compleet genegeerd toen ik vroeg of mijn plek bezet was. Sindsdien zat ik in het hoekje, bij het raam en staarde als verblind naar buiten, totdat de bel weer ging. Ik wachtte tot de kantine leeg was en in een slakkentempo mijn lokaal opzocht.
Ik was verdoemd.
Beginnen?