Twistory - Nighttide.

[Daniël]

Heb het gelezen, maar geen flauw idee meer waar het over gaat. Misschien kun je een klein samenvattinkje geven ?
Wat is 'ingeprent' trouwens?

[Robin]

Wat is 'ingeprent' trouwens?

Oeh! Die weet ik!

http://twilightsaga.wikia.com/wiki/Imprinting

Best wel creepy eigenlijk.

[Manonsel]

Heb het gelezen, maar geen flauw idee meer waar het over gaat. Misschien kun je een klein samenvattinkje geven ?
Wat is 'ingeprent' trouwens?

Haha. :')
Nou, Jacob is verloofd terwijl Bella verliefd op hem is. Ze hebben elkaar een hele tijd ontweken omdat Bella dacht dat hij niks meer met haar te maken wilde hebben en Jacob dacht dat Edward nog samen was met Bella en hij hen daarom met rust moest laten.
Net zijn ze er achter gekomen dat hier niets van waar was en Jacob baalt dat hij haar al die tijd niet gezien heeft. Die rode vlek is er nog steeds en Bella weet niet wat dit is. Iets gevaarlijks in ieder geval.
Naja, en dat is het geloof ik een beetje.

Inprenten is trouwens een weerwolven-trekje ^^.
Als ze 'het bepaalde meisje' tegenkomen, die voor hun bestemd is (en andersom), worden ze helemaal verliefd op diegene. Ze kunnen ineens niet meer zonder hen en alles gaat om haar draaien. (Om even letterlijke Jacob's woorden uit de boeken te quoten:) het is niet meer de zwaartekracht die je in balans houdt, maar zij.
Naja, zoiets dus. Haha.

[Daniël]

Oké, duidelijk, zowel de samenvatting als het imprenten

[Manonsel]

Gelukkig. Ik ben slecht in uitleggen. :')
Nog iets op te merken (spelfouten, slechte zins-opbouw etc) aan het stukje?

[Daniël]

Nee eigenlijk niet, was helemaal in orde

[Manonsel]

In de badkamer keek ik naar het bleke, vermoeide gezicht in de spiegel. Snel haalde ik een kam door mijn warrige bos haar en depte wat water op mijn gezicht. Mijn witte hemdje zat onder de zoutwatervlekken en mijn joggingbroek was aan mijn linkerbeen tot aan mijn knie opgehesen. Ik duwde de pijp met mijn rechtervoet geïrriteerd omlaag en begon aan de terugweg naar mijn kamer.
Jacob zat overeind op mijn bed met zijn kin ondersteund door zijn handen. Hij keek niet op toen ik naast hem kwam zitten en me onder de dekens wurmde. Ik streek met mijn vingertoppen over zijn blote rug.
‘Sorry… het zijn niet mijn zaken,’ mompelde ik verontschuldigend.
Jacob draaide zich om en liet zich weer achterover vallen, op zijn zij naar me toe gedraaid. Ik volgde zijn voorbeeld.
‘Je hoeft je niet te verontschuldigen,’ zei Jacob geruststellend. ‘Het is gewoon…’ hij kreunde. ‘Ach, ik vertel het je nog wel een keer. Probeer nu maar weer wat te slapen.’
Ik nestelde me een beetje tegen hem aan, maar niet volledig, zodat hij zich makkelijk los kon maken als hij dit niet zag zitten.
‘Oké,’ mompelde ik slaperig. ‘Moet je niet naar huis?’
‘Neuh,’ zei Jacob grinnikend. ‘Nou, misschien eigenlijk ook wel, Billy zal zich wel zorgen maken, maar…’
Snel onderbrak ik hem. ‘Nee, nee! Ga je gang, ik red me wel.’
Het was even stil terwijl Jacob met mijn haar speelde.
‘O,’ stootte hij plotseling vol walging uit.
Beide schoten we overeind in bed en ik hield geschrokken Jacobs trillende handen vast.
‘W-wat is er Jake?’ vroeg ik verschrikt.
‘Wacht eens even…’ Jacob spuugde de woorden angstig uit. ‘Als Edward hier niet is…’
Jacob schudde zijn hoofd heen en weer.
‘Wat is er nou Jake?’ smeekte ik wanhopig. Wat was er in godsnaam aan de hand?
‘Bella,’ stootte Jacob ontsteld uit. ‘Als Edward hier niet is…’
‘Wat dan?’ vroeg ik angstig.
‘Van wie is dan die vampiergeur die ik hier ruik?’

[Robin]

"‘Het is gewoon…’ hij kreunde": Dat moet "Hij kreunde" of "kreunde hij" zijn.
"Van wie is dan die vampiergeur die ik hier ruik?": ik vind deze zin toch zo grappig om de een of andere reden. XD

[Manonsel]

"‘Het is gewoon…’ hij kreunde": Dat moet "Hij kreunde" of "kreunde hij" zijn.
"Van wie is dan die vampiergeur die ik hier ruik?": ik vind deze zin toch zo grappig om de een of andere reden. XD

Hihi

[Manonsel]

Hoofdstuk 4. Alleen vrienden - Just friends.
‘Hoe kon ik ook zo stom zijn geweest,’ snauwde Jacob terwijl hij met wilde handgebaren door de woonkamer ijsbeerde. ‘Ik had kunnen weten dat die geur niet van Edward was, impulsief dacht ik gelijk dat die zoete geur van Cullen was. Als ik nou iets meer mijn best had gedaan, kon ik ruiken dat dit niet de specifieke geur van Edward was,’ hij zuchtte geërgerd. ‘Ik herken die stinkende geur helemaal niet. Ik snap er niks van, hoe kan er nou een vampier in je slaapkamer zijn geweest? We hebben al in geen tijden meer vampiers in Forks en La Push gehad!’
Jacob sloeg nijdig zijn armen over elkaar en bleef maar op en neer stampen. Ik zat ineengekrompen op de bank en staarde wezenloos voor me uit. Nadat Jacob had ontdekt dat er een onbekende vampier was geweest in mijn slaapkamer had hij me gelijk meegenomen naar zijn huis in La Push, ik had vannacht vreselijk geslapen op Jacobs bed en ik voelde me schuldig dat hij op de bank moest slapen.
Ik mocht nergens anders naartoe, niet alleen, en Billy was snel met Sue naar Charlies politiebureau gegaan om hem te verrassen voor een etentje bij de Clearwaters. Ik was opgelucht dat Charlie veilig was, maar nog steeds doodsbang.
Wie was er in godsnaam in mijn kamer geweest? Hoe kon dat? Welke vampier? Was het een Cullen? Was het een kwaadaardige vampier? Was het een van de Volturi? Mijn vragen spookten onbeantwoord door mijn hoofd en ik werd alleen maar nerveuzer.
‘Wat ben ik toch stom geweest…’ mompelde Jacob weer. Hij balde zijn handen tot vuisten, strekte zijn vingers, balde ze weer tot vuisten en zo ging hij maar door.
‘Wat voor een vuile bloedzuiger durft nog één stap in jou kamer te zetten?’ Jacob sprak eerder tegen zichzelf dan tegen mij. ‘Ik had het kunnen weten!’
Voor hij weer zijn mond opentrok zei ik snel: ‘Jacob, hou op. Het is jouw schuld niet en je moet ophouden jezelf wel schuldig te gedragen.’ Ik zuchtte.
‘Bella, kom op! Er is een vampier in je kamer geweest, ben je dan helemaal niet bang of zo?’ Hij keek me geïrriteerd aan.
‘Natuurlijk wel,’ mompelde ik beledigd. ‘Het heeft gewoon geen nut om iemand de schuld te gaan geven.’ Ik stond op en pakte Jacobs trillende handen beet. ‘Bovendien, als jij er nooit was geweest, dan hadden we nu nog steeds niet geweten dat er een… vampier in mijn kamer was geweest.’
Jacob schudde met zijn hoofde en plofte terneergeslagen op de bank.
‘Wat gaan we doen?’ vroeg ik voorzichtig en ik probeerde mijn trillende stem onder controle te houden.
‘Jij blijft voorlopig hier,’ snauwde Jacob resoluut en tuurde wantrouwig door de ramen.
‘Wat?’ zei ik ontzet. ‘Dat kán helemaal niet! Ik kan hier helemaal niet blijven Jacob, wees nou eens redelijk…’
Jacob onderbrak me woedend. ‘Bella, houd nou eens op! Natuurlijk kan je hier wel blijven.’
Ik rolde met mijn ogen, hoe kon ik hier nou blijven? Zijn verloofde zou hier de hele dag rondhangen… dat kon ik niet aan.
‘Nee.’ Ik keek Jacob net zo boos aan als hij mij aankeek. ‘Er is geen ruimte, jij kan niet op de bank blijven slapen. En denk eens aan Charlie, waar moet hij dan naartoe?’
Jacob keek even peinzend naar de grond. ‘Die kan wel bij de Clearwaters logeren.’
Ik zuchtte. ‘En hoelang? Wanneer denk je dat hij vragen zal gaan stellen, hij snapt er natuurlijk niks van en we kunnen hem ook niks vertellen!’
‘Maar…’ Jacob leek langzaam te beseffen dat ik gelijk had en gaf geërgerd op. ‘Oké dan, maar de roedel kan wel om jou huis patrouilleren.’
Ik schrok. De roedel? Paul? Jared, Embry, Quil? Om mijn huis?
‘Ik denk niet dat dat zo’n goed idee is…’ mompelde ik.
‘Hoe bedoel je?’ vroeg Jacob verbaasd, blijkbaar had hij nog niks gehoord over het tafereeltje tussen de roedel en ik.
‘Omdat…’ Ik probeerde snel een logisch antwoord te bedenken, maar mijn hersenen werkten momenteel niet echt mee. ‘Jullie hebben je rust nodig, de roedel kan toch niet dag en nacht de wacht gaan houden?’
Jacob lachte hysterisch. ‘Kom op Bella! We hebben al in geen tijden meer ergens op moeten letten, de jongens staan vast te trappelen om wat actie!’