Bericht
door Manonsel » 09-03-2010 17:28
Ik duwde de kelderdeur met moeite dicht, het leek alsof al het gevoel in mijn armen was verdwenen. Ik snapte nog steeds niet wat er net was gebeurt. Waarom ging de kelderdeur open en dicht?
Ik keek wantrouwig om me heen, checkte de keuken, de woonkamer en het halletje bij de voordeur. Niemand, natuurlijk. Ik liep met tegenzin naar de woonkamer en keek door het raam. Het was nu echt donker en ik zag zelfs geen Dan, helaas.
“Miauw.” Mijn kat Pluim drukte zijn vacht tegen mijn natte benen.
“Pluimpie, jongen, was jij net soms bijna de kelder in geglipt?” vroeg ik glimlachend. Het beest keek me vreemd aan, hij had iets in zijn ogen wat ik niet herkende. Hij miauwde nog een keer, het had een klagerige toon, het leek een beetje op het gemiauw wat hij maakte wanneer hij honger had. Maar dat zou nu onlogisch zijn: zijn ijzeren bakje zat vol met brokjes. Ik rilde, mijn natte haren hingen in slierten over mijn schouders en er drupten koude waterdruppeltjes langs mijn benen.
“Sorry Pluim, ik ga weer naar boven.” Ik gleed over de marmeren vloer naar het halletje.
“Hè, wat? Hoe kan dat nou?”
De kelderdeur stond open op een kier. Had ik hem dan niet goed dichtgeduwd? Ik staarde in de duisternis en voor de zekerheid klikte ik het lampje aan. De kelder werd verlicht, maar weer zag ik niets ongewoons.
“Waar blijf je nou Saar, het licht is allang weer aan!” riep Mel vanaf boven.
“Ja-ha, ik kom!” riep ik vlug terug. Ik trok de kelderdeur weer dicht en gaf er nog een zacht duwtje tegen om te controleren of hij echt dicht zat.
Ik sprong naar de trap en rende de treden op. Boven trof ik Mel aan met een stuk of vijf verschillende jurkjes verspreid over mijn bed, make-up op mijn bureau.
“Hè, hè, daar ben je eindelijk!” verzuchtte Mel. “Je was wel een kwartier weg, zo lang duurt het toch niet om een stop te vervangen?”
“Wat weet jij er nou van,” snauwde ik.
Mel keek me beledigd aan. “Wat is er ineens?”
“Je hebt me proberen bang te maken toen ik in de kelder was, geen leuk grapje Mel. Ik heb mijn voorhoofd pijnlijk gestoten en-” Mel liet me niet eens uit praten. Ik liet het deel dat ik écht bang was achterwegen.
“Waar héb je het over? Ik heb de hele tijd hier in het donker gezeten!”
Ik staarde naar de jurken op bed. Ik had nou geen zin in ruzie.
“Ach laat ook maar, het was vast Pluim,” zei ik zuchtend, en pakte mijn ochtendjas waar ik me vervolgens in wurmde. Mijn huid was al opgedroogd in de tijd dat ik weg was geweest. Mel keek me argwanend aan, en sloeg haar blonde haar naar achteren.
“Wat heeft Pluim gedaan dan?” vroeg ze echter.
“Toen ik in de kelder was hoorde ik de kelderdeur kraken, alsof iemand hem open en dicht deed,” legde ik Mel uit en probeerde een beetje ongeïnteresseerd te klinken. Ik wist hoe erg Mel bijgeloof verafschuwde, ze zou vast denken dat ik gek aan het worden was.
Mel barstte in lachen uit. “Voor zover ik weet kan Pluim die deur echt niet open- en dichtmaken hoor!”
Ik zuchtte.
“Ja nou en.” Ik plofte neer op bed, trok de handdoek onder mijn ochtendjas vandaan en begon mijn haren droog te deppen.
“Misschien was het wel een serie-moordenaar, of een geest!” Mel begon nog harder te lachen.
“Houd nou maar op Mel, anders ga ik helemaal niet meer mee naar het stomme feestje van die stomme Ewout,” mompelde ik waarschuwend.
Mel stopte met lachen. “Ewout is niet stom en dat feestje ook niet, wat is er met jouw humeur gebeurd?”
Ik wierp haar een vernietigende blik toe: laat het onderwerp rusten. Toen stond ze op en schoof de bureaustoel van mijn bureau voor me. Ze ging erop zitten en pakte zwijgend een lipgloss van mijn bureau.
STORY. Hello daddy! Hello mom! Im your ch ch ch ch ch ch cherry bomb!
Verder geen op- of aanmerkingen. Nu maak je me wel nieuwsgierig naar een vervolg 
