Scène die me niet bevalt

[MatthijsB]

Ik heb nu al aardig wat scènes geschreven van een verhaal dat in mijn hoofd zit. Maar zoals de titel al verraad, bevalt deze scène me om een of andere reden, in tegenstelling tot sommige anderen, totaal niet.

Het telt exact 800 woorden

Als een voorbijganger een vlugge blik zou werpen op de inham tussen de oude specerijenwinkel en een verlaten woonhuis, zou hij niets dan schaduwen zien. Wanneer iemand zich echter concentreerde, zag hij dat er een zwarte vlek was, die net wat zwarter was dan de rest.
Zien zonder gezien te worden. Dat was iets waar Cregar in uitblonk. Vandaar dat hij ook zo goed was in het werk wat hij deed.
Hij droeg een zwarte, linnen broek waar hij zich gemakkelijk in kon bewegen en een gelijkkleurig shirt. Zijn gezicht was verborgen onder de kap van zijn mantel, maar daaronder speurden zijn ogen zorgvuldig elke voorbijganger af.
Cregar was op zoek naar iemand. Hem was verteld dat er vandaag een priester voorbij zou komen, op weg naar het altaar een paar straten verderop. Ook was hem een gedetailleerde tekening en beschrijving van de man gegeven. Hij moest hier gewoon wachten totdat de man langs zou komen.
Problemen met wachten had Cregar niet. Hij vermaakte zich wel door de mensen te bestuderen. Arme zielen dacht hij. Elke dag hetzelfde, altijd maar de vaste sleur. Hij begreep niet hoe mensen zo konden leven. Zonder spanning, zonder variatie.
De zon stond pas net aan de hemel en waande de stad in een rood licht. De meeste mensen sliepen nog. De weinige mensen die langs kwamen lopen waren vooral simpele kooplieden die vroeg op de markt wilden zijn om de beste plekjes te verkrijgen. Zo af en toe zag hij echter ook een minder bedeelde voorbij komen. Bedelaars, dieven en ander gespuis.
Cregar voelde spanning, het soort dat er altijd aan vooraf ging. Angst was er niet bij. Dat was voor amateurs, en hij was al ver voorbij dat stadium.
Voor de zoveelste keer controleerde hij of hij alles nog bij zich had. Zijn rechterhand was stevig gesloten om het gevest van één van zijn werpmessen. Daarbij droeg hij een dolk, gedoopt in een gevaarlijk gif.

Zijn hart sloeg een slag over. Hij zag zojuist de witte mantel, waar hij al die tijd naar uit had gekeken, de hoek omlopen. Hij greep zijn wapen nog steviger vast, maar verder verroerde hij geen vin. Beweging kon opvallen, en hij kon nu geen enkel risico lopen.
Het gezicht van de man was onherkenbaar door een kap, maar Cregar herkende de zwarte zon op zijn gewaad. Daarbij klopte de lengte en postuur.
De man liep sneller dan de overige mensen, en hij keek schichtig om zich heen, alsof hij iets zocht. Snel zette Cregar die gedachte van zich af. Hij mocht zich niet laten afleiden. Niet nu.
De priester naderde. Cregar zette zich nu schrap tegen de muur achter hem. Op het moment dat de man voor hem langsliep, sprong hij uit de duisternis. Voor de mensen op straat was het net of hij uit het niets tevoorschijn kwam. Zonder erbij na te denken, haalde hij het mes uit de schede en wierp het in één vloeiende beweging in de richting van zijn doelwit.
Hij had echter niet verwacht dat de man op het laatste moment zijn tempo zou versnellen. Het mes raakte hem in zijn schouder en hij slaakte een kreet van pijn. De man zakte op zijn knieën en greep het mes vast. Onmiddellijk rende Cregar op hem af.
‘Pas..op,’ piepte de man met veel moeite toen Cregar binnen gehoorsafstand was.
Hij trok zijn dolk en voordat hij zich afvroeg wat de man daarmee bedoelde, stak hij het diep in zijn borstkas, het hart doorborend. Onmiddellijk voelde hij de spieren van de man ontspannen.
Hij zette één voet tegen het levenloze lichaam en trok zijn dolk eruit. Door de klap waarmee het lichaam op de grond viel, viel de kap naar achter en ontblootte het gezicht.
Cregar’s ogen sperden zich wijd open en hij zette een paar stappen achteruit.
In plaats van de oude priester, lag hier een jongeman, in de bloei van zijn leven. Cregar herkende hem onmiddellijk. Dit was de man die hem had betaald om de priester koud te maken! Maar dat betekende…
‘Je wordt gearresteerd op verdenking van moord,’ zei een stem plotseling achter hem.
Snel draaide Cregar zich om. Voor hem stonden drie mannen met getrokken zwaarden.
Die verdomde schoft heeft me erin geluisd! dacht hij woedend.
‘Nu, laat je wapen vallen en kom rustig met ons mee,’ zei één van de mannen kalm.
Instinctief hield Cregar zijn wapen juist op.
Onmiddellijk voelde hij iets hards op zijn achterhoofd landen. Versuft zette hij een paar stappen naar voren, maar hij wist zich nog staande te houden. Voordat hij zich weer kon oprichten, werd hij opnieuw hard tegen zijn hoofd geslagen. Dit keer ging viel hij languit op de grond.
‘Lucas, pak zijn benen..,’ hoorde hij nog, maar alsof het ergens ver weg gebeurde.
Toen werd het zwart voor zijn ogen.

[Daniël]

- in het werk wat hij deed > dat hij deed?
- shirt > ik weet niet in welke tijd het zich afspeelt, maar te zien aan de omschrijving van de kleren iets middeleeuws? Of oud in elk geval. Dan kun je het misschien beter over een hemd hebben.
- één van zijn > bij 'een van de' [en varianten] hoeven er geen accenten op de e's
- een witte mantel die een hoek omloopt?
- , en hij kon nu geen enkel risico lopen > je moet bijna nooit een komma voor 'en' zetten. In dit geval kun je hem vervangen door een puntkomma
- , en hij keek schichtig om zich heen > je doet het vaker
- de man, de man, de man > iets vaker synoniemen gebruiken
- ontblootte het gezicht > is dit een juiste formulering? Onthulde het gezicht, misschien?
- Cregar's > dat is Engels, gewoon Cregars
- één van de mannen > weer geldt 'een van de'
- Dit keer ging viel hij languit op de grond > woordje te veel

Je schrijft wel fijn vind ik. Dit doet me trouwens best denken aan Assassin's Creed, haha

[MatthijsB]

Bedankt voor je reactie

Je schrijft wel fijn vind ik. Dit doet me trouwens best denken aan Assassin's Creed, haha

Zal best kunnen ja , maar dit is de enige scene waarin dat zo is. Dit is een beetje een intro van het personage.

[Zihuatanejo]

Cregar klinkt nogal futuristisch. Wel 'grappige' naam. 8)

[MatthijsB]

Cregar klinkt nogal futuristisch. Wel 'grappige' naam.

Hij komt rechtstreeks uit een fantasy-namengenerator
Vond hem wel mooi klinken.

een witte mantel die een hoek omloopt?

Toen ik het schreef dacht ik al dat het voor verwarring zou zorgen. Het is in iedergeval bedoelt als verwijzing naar de priester, maar ik zal het veranderen

je moet bijna nooit een komma voor 'en' zetten

Die neiging heb ik om een of andere reden (ik kan het wel ^^) altijd.

[Melona]

- Hij begreep niet hoe mensen zo konden leven. Zonder spanning, zonder variatie.
> de ironie :p zelf heeft hij (op dat moment nog) als werk 'kijken en wachten', wat totaal zonder spanning en variatie is.
het duidt wel meteen in dat er dus nog iets meer moet zijn aan zijn werk :]
- klopte de lengte en postuur.
> klopten de lengte en het postuur.

ik mis zelf ook iets trouwens in het deel onder de witregel, eerst heb ik het idee dat het niet snel genoeg gaat voor het moment, daarna lijkt het juist te snel te gaan
weet niet waar het aan ligt, waarschijnlijk de beschrijvingen van wat er omheen gebeurt maar die zijn eigenlijk gewoon goed.

maarrr verder niets aan te merken op dit stukje hoor ;D

[MatthijsB]

ik mis zelf ook iets trouwens in het deel onder de witregel, eerst heb ik het idee dat het niet snel genoeg gaat voor het moment, daarna lijkt het juist te snel te gaan
weet niet waar het aan ligt, waarschijnlijk de beschrijvingen van wat er omheen gebeurt maar die zijn eigenlijk gewoon goed.

Dat gevoel heb ik nou ook. Íets klopt er niet

de ironie :p zelf heeft hij (op dat moment nog) als werk 'kijken en wachten', wat totaal zonder spanning en variatie is.

Wel, het werk is wel elke dag anders. Leven van dag tot dag (tenminste dat heb ik in mijn hoofd )

[MatthijsB]

Hier het voorlopige vervolg. Het is nog niet echt herschreven, dus is het nog vrij 'rauw'. Qua schrijven ben ik nog beginnend, dus ik hoop dat jullie het kunnen beoordelen. Ik ben alleen bang dat ik te laat ben voor het koekje

Cregar opende zijn ogen, maar sloot ze gelijk weer door de pijn die het licht veroorzaakte. Zijn hoofd bonsde hevig op het ritme van zijn hartslag. Heel voorzichtig deed hij zijn ogen weer een klein stukje open om zijn puppillen te laten wennen. Hij keek tegen een egaal zwart plafond aan.
Langzaam kwam hij overeind. Hij kreunde van de pijn. Cregar masseerde zijn nek; Hij vroeg zich af hoelang hij wel niet op de grond had gelegen.
Hij besloot op te staan om zijn spieren los te schudden, maar op het moment dat hij opstond werd het zwart voor zijn ogen. Hij leunde tegen de muur om niet om te vallen. Toen de ergste pijn was weggeëbd, keek hij om zich heen.
Cregar bevond zich in een kleine vierkante kamer. Alle muren waren zwart en nergens in de kamer waren meubels. In een van de muren was een massieve deur bevestigd. Vaag herinnerde Cregar zich hoe hij hier terecht was gekomen.
Hij moest de priester hebben, maar toen was er zijn opdrachtgever.
Cregar kon er nu niet helder over na denken. Hij streek met zijn hand over zijn achterhoofd en voelde twee dikke bulten. Die klappen kon hij zich nog wel herinneren bedacht hij met een grijns op zijn gezicht.
Plotseling hoorde hij een piepend geluid. De deur opende zich en hij kneep zijn ogen dicht tegen het felle licht.
‘Ga tegen de achterste muur staan,’ zei een stem luid.
Het duurde een paar seconden voordat de betekenis van deze woorden tot hem doordrong. Langzaam schoof hij naar de muur tegenover de deur. De deur werd helemaal geopend en twee mannen liepen naar hem toe.
‘Steek je handen uit,’ beval een van hen.
Cregar stak zijn handen vooruit en de man sloeg er boeien om. De ander sloeg kettingen om zijn benen, waardoor hij slechts vooruit zou kunnen schuifelen.
‘Nu, kom met ons mee,’ zei de bewaker. ‘En geen fratsen!’
Cregar wilde nog vragen wat hij zou kunnen uithalen in deze toestand, maar het lukte hem simpelweg niet.
De bewaker voor hem gaf een ruk aan de ketting die aan zijn handboeien vast zat.
‘Opschieten, jij smerig stuk ongeluk!’ schreeuwde hij.
Zo liepen ze gedrieën naar buiten.

[Daniël]

- zijn nek; Hij vroeg > een puntkomma beëindigt niet de zin, dus Hij met een kleine h
- bedacht hij met een grijns op zijn gezicht. > eh, heeft hij reden om te grijnzen?
- Verder niks op aan te merken hoor. Maar misschien is het handiger als je ons je verhaal vanaf het begin liet lezen.

[MatthijsB]

Bedankt!

- Verder niks op aan te merken hoor. Maar misschien is het handiger als je ons je verhaal vanaf het begin liet lezen.

Uhmm.. dit is het begin
Zijn er dingen onduidelijk dan?
Ik zelf ben gewoon van de pats.boem.actie vind het vervelend als er na een paar hoofdstukken nog steeds geen sprake is van het plot/conflict.