Dear Jonah,
-
- Member
- Berichten: 39
- Lid geworden op: 22-03-2010 18:11
Dear Jonah,
Het begon allemaal toen ik zeventien was. Ik ontmoette mijn vriendje Matt op een schoolfeest. Hij was knap en grappig. Hij was echter niet Christelijk, dus toen ik het thuis vertelde waren ze er niet zo blij mee. Ik besloot me er weinig van aan te trekken. Na een maand wilden mijn ouders hem toch ontmoeten. Mijn moeder had weinig problemen met hem, maar mijn vader kon er niet over uit. Hij was bereid een vriendje voor me te zoeken van onze kerk. Moest ik hem dan maar vertellen dat ik helemaal niet in een God geloofde? Dat ik het maar vervelend vond om iedere zondag vroeg op te staan en naar de kerk te gaan? Dat ik hem te streng vond? Ik wilde geen ruzie met hem, dus ik hield mooi mijn mond. De week daarna zei ik dat Matt en ik het uitgemaakt hadden. Natuurlijk was dat niet zo. Een maand later gingen we uit, ik zei dat ik met vriendinnen ging. Na een paar verschillende mixdrankjes waren we allebei al vrij ver heen. Op die avond begon jouw leven, Jonah.
Zo dat was de intro. Wil je al meer?
Zo dat was de intro. Wil je al meer?
-
- Platinum Member
- Berichten: 3711
- Lid geworden op: 21-02-2010 23:08
Ik zou die openingszin veranderen, zó cliché En is de laatste zin gesproken naar de ikfiguur die Jonah heet? Anders snap ik 'em niet helemaal.
Maar laat maar komen zou ik zeggen :]
Maar laat maar komen zou ik zeggen :]
Hoe de Wereld Scheurde en Wat Erna Gebeurde Verhalen uit de oudste tijden
-
- Member
- Berichten: 39
- Lid geworden op: 22-03-2010 18:11
Ik weet dat de intro cliché is, maar ik had echt geen idee hoe ik anders moest beginnen en dit verhaal zat al zo lang in mijn hoofd dat ik niet meer kon wachten ')Daniël schreef:Ik zou die openingszin veranderen, zó cliché P En is de laatste zin gesproken naar de ikfiguur die Jonah heet? Anders snap ik 'em niet helemaal.
Maar laat maar komen zou ik zeggen ]
Jonah is de zoon van de ik-persoon.
Kun ik de titel trouwens aanpassen want hij klopt niet ')
-
- Member
- Berichten: 39
- Lid geworden op: 22-03-2010 18:11
-
- Platinum Member
- Berichten: 2438
- Lid geworden op: 17-03-2010 22:46
-
- Member
- Berichten: 39
- Lid geworden op: 22-03-2010 18:11
De volgende ochtend rekte ik me uit met mijn ogen nog dicht. Toen ik ze opende duurde het even voor ik me realiseerde waar ik was. Matt zag me overeind komen.
“Oh mijn God,” zei hij. Ik giechelde. Natuurlijk was dit vreemd, maar ik was smoorverliefd op hem, dus ik vond het niet zo erg. Hij lachte ook, sprong uit zijn bed en zocht naar kleren. Terwijl hij op een been staand zijn broek aan deed, gooide hij me mijn jurkje toe. Ik probeerde me te herinneren wat ik tegen mijn ouders had gezegd. Volgens mij zei ik dat ik bij een vriendin bleef slapen. Hoe laat moest ik terug zijn? Ik wist het niet meer. Ik stond op om mijn onderbroek van de grond te rapen en gaf Matt een teder kusje. Die kus gaf me het gevoel dat we voor altijd samen zouden zijn. Of tenminste een lange tijd.
De eerste maand daarna ging alles nog precies zoals eerst. Matt en ik waren nogsteeds smoorverliefd. We spraken zo vaak af als maar kon, in het geheim dan. Op een van die afspraakjes maakten we die ene foto. Je weet wel, die ene die je uit mijn la had gestolen en onder je kussen had gelegd toen je een jaar op zeven was. Ik wilde gewoon een foto van hem, ik weet niet waarom, want als pap hem gevonden had was ik er twee keer aangegaan…
“Oh mijn God,” zei hij. Ik giechelde. Natuurlijk was dit vreemd, maar ik was smoorverliefd op hem, dus ik vond het niet zo erg. Hij lachte ook, sprong uit zijn bed en zocht naar kleren. Terwijl hij op een been staand zijn broek aan deed, gooide hij me mijn jurkje toe. Ik probeerde me te herinneren wat ik tegen mijn ouders had gezegd. Volgens mij zei ik dat ik bij een vriendin bleef slapen. Hoe laat moest ik terug zijn? Ik wist het niet meer. Ik stond op om mijn onderbroek van de grond te rapen en gaf Matt een teder kusje. Die kus gaf me het gevoel dat we voor altijd samen zouden zijn. Of tenminste een lange tijd.
De eerste maand daarna ging alles nog precies zoals eerst. Matt en ik waren nogsteeds smoorverliefd. We spraken zo vaak af als maar kon, in het geheim dan. Op een van die afspraakjes maakten we die ene foto. Je weet wel, die ene die je uit mijn la had gestolen en onder je kussen had gelegd toen je een jaar op zeven was. Ik wilde gewoon een foto van hem, ik weet niet waarom, want als pap hem gevonden had was ik er twee keer aangegaan…
-
- Member
- Berichten: 39
- Lid geworden op: 22-03-2010 18:11
-
- Platinum Member
- Berichten: 2438
- Lid geworden op: 17-03-2010 22:46
"op een been staand" -> "op één been staand"
"Ik stond op om mijn onderbroek van de grond te rapen en gaf Matt een teder kusje.": een beetje vreemd als je bedenkt dat ze dat tegen haar zoon vertelt.
"nogsteeds" -> "nog steeds"
"jaar op zeven" -> "jaar of zeven"
Plus: het lijkt erop te wijzen dat dit allemaal veel langer dan zeven jaar geleden is gebeurd (want je zegt niet "een jaar of zeven" als dat vorig jaar nog was). Maar de rest van het verhaal wordt verteld alsof het nog vers in het geheugen van de ik-persoon zit.
"had was" -> "had, was"
"was ik er twee keer aangegaan": is het de bedoeling dat we nu snappen waar dat op slaat, of wordt dat in het volgende deel nog uitgelegd?
Tot nu toe is er niet echt iets bijzonders gebeurd, maar dat kan nog komen.
"Ik stond op om mijn onderbroek van de grond te rapen en gaf Matt een teder kusje.": een beetje vreemd als je bedenkt dat ze dat tegen haar zoon vertelt.
"nogsteeds" -> "nog steeds"
"jaar op zeven" -> "jaar of zeven"
Plus: het lijkt erop te wijzen dat dit allemaal veel langer dan zeven jaar geleden is gebeurd (want je zegt niet "een jaar of zeven" als dat vorig jaar nog was). Maar de rest van het verhaal wordt verteld alsof het nog vers in het geheugen van de ik-persoon zit.
"had was" -> "had, was"
"was ik er twee keer aangegaan": is het de bedoeling dat we nu snappen waar dat op slaat, of wordt dat in het volgende deel nog uitgelegd?
Tot nu toe is er niet echt iets bijzonders gebeurd, maar dat kan nog komen.
This silence was much worse than the one before, and this time no-one started clapping.