Geplaatst: 30-07-2010 22:33
‘Zoals ik het zeg,’ bromde ik en sloeg mijn armen in elkaar. ‘Ik liep over de stoep en daar liepen ze aan de overkant van de straat. Toen ze mij zagen verstarden ze allemaal en toen ben ik snel weggevlucht naar een bankje, weg van hen. Angsthaas die ik ben,’ ik schudde mijn hoofd. ‘Wat denk je? Ze kwamen allemaal naar me toe en vroegen wat ik wel niet deed hier in Forks. Dat ik uit Jacobs leven moest blijven en zijn bruiloft niet in de war moest schoppen.’ Ik snoof. ‘Eigenlijk lijkt dat me nu helemaal niet zo’n slecht idee meer. Ik zou wel willen weten hoe ze eruitzien als ik zomaar binnen kom lopen…’
Angela onderbrak mijn gebazel. ‘Bella, vroegen ze dat echt aan je?’ Angela wilde me nog steeds niet geloven en haar stem klonk spottend. ‘Denk je echt dat Jacob er ook zo over denkt?’
Ik knikte heftig. ‘Zeker weten!’
‘Nou… wat naar voor je dan.’ Angela liet zich verslagen in de stoel zakken en ik was blij dat ik haar eindelijk had weten overtuigen.
‘Ach, maak je geen zorgen. Ik ben helemaal over hem heen,’ mompelde ik, ik was er niet helemaal zeker van of ik de waarheid sprak. ‘Mijn vader gaat vandaag het schakelarmbandje van Jake en de verlovingsring en het stenen hartje van Edward op de post doen. Ook gaat hij alle foto’s die me aan Edward herinneren naar het grofvuil brengen.’ Mijn stem klonk vreedzaam en een tikkeltje zelfvoldaan.
Angela keek me verbaasd aan. ‘Je gaat alles weg doen?’
Ik grijnsde om haar verbaasde uitdrukking en keek toen even naar het kleine klokje dat boven de openhaard hing. ‘Bovendien,’ zei ik. ‘Als het goed is, is alles nu verleden tijd. Charlie zou zo’n tien minuten geleden naar de stort gaan.’
Angela kneep haar ogen samen. ‘Weet je zeker dat dit wel is wat je wilt?’
‘Natuurlijk, maak je maar geen zorgen Ang.’ Ik kwam met een zucht weer op de bank terecht en tikte nerveus rondjes met mijn voet.
‘Goed dan,’ mompelde Angela. ‘Maar als je ooit ergens over in zit, weet je bij wie je terecht kan hè?’
Ik glimlachte halfhartig. ‘Geloof me, dat zal vast niet nodig zijn,’ mompelde ik en was blij dat hierbij het onderwerp eindigde.
Toen ik thuiskwam trof ik Charlie in de keuken aan. Hij leunde met een gerimpeld voorhoofd over de krant.
‘Pap?’ vroeg ik en hij keek geschrokken op. ‘Sorry, laat ik je schrikken?’
Hij grijnsde nerveus toen ik tegenover hem kwam zitten. ‘Neuh,’ mompelde hij onverschillig.
‘Heb je vanmiddag mijn brieven op de post gedaan en dat ene doosje bij het grofvuil gezet?’
Charlie deed alsof hij ineens heel veel aandacht voor een artikel in de krant had en ging met zijn vinger over de regels die hij las. ‘Ja,’ mompelde hij afwezig.
‘Mooi, ik ga naar mijn kamer. Er liggen nog kliekjes in de koelkast, je kan toch wel iets opwarmen zonder het te verpesten hè?’Charlie kon niet lachen om mijn droge humor. ‘Ja, ga nou maar,’ bromde hij.
Ik trok mijn wenkbrauwen op van Charlies chagrijnige gedrag. ‘Ik meen het, moet ik anders even blijven en het zelf doen?’
‘Bella,’ zei Charlie kreunend en ik gaf grinnikend een kus op zijn wang.
‘Welterusten pap.’
Angela onderbrak mijn gebazel. ‘Bella, vroegen ze dat echt aan je?’ Angela wilde me nog steeds niet geloven en haar stem klonk spottend. ‘Denk je echt dat Jacob er ook zo over denkt?’
Ik knikte heftig. ‘Zeker weten!’
‘Nou… wat naar voor je dan.’ Angela liet zich verslagen in de stoel zakken en ik was blij dat ik haar eindelijk had weten overtuigen.
‘Ach, maak je geen zorgen. Ik ben helemaal over hem heen,’ mompelde ik, ik was er niet helemaal zeker van of ik de waarheid sprak. ‘Mijn vader gaat vandaag het schakelarmbandje van Jake en de verlovingsring en het stenen hartje van Edward op de post doen. Ook gaat hij alle foto’s die me aan Edward herinneren naar het grofvuil brengen.’ Mijn stem klonk vreedzaam en een tikkeltje zelfvoldaan.
Angela keek me verbaasd aan. ‘Je gaat alles weg doen?’
Ik grijnsde om haar verbaasde uitdrukking en keek toen even naar het kleine klokje dat boven de openhaard hing. ‘Bovendien,’ zei ik. ‘Als het goed is, is alles nu verleden tijd. Charlie zou zo’n tien minuten geleden naar de stort gaan.’
Angela kneep haar ogen samen. ‘Weet je zeker dat dit wel is wat je wilt?’
‘Natuurlijk, maak je maar geen zorgen Ang.’ Ik kwam met een zucht weer op de bank terecht en tikte nerveus rondjes met mijn voet.
‘Goed dan,’ mompelde Angela. ‘Maar als je ooit ergens over in zit, weet je bij wie je terecht kan hè?’
Ik glimlachte halfhartig. ‘Geloof me, dat zal vast niet nodig zijn,’ mompelde ik en was blij dat hierbij het onderwerp eindigde.
Toen ik thuiskwam trof ik Charlie in de keuken aan. Hij leunde met een gerimpeld voorhoofd over de krant.
‘Pap?’ vroeg ik en hij keek geschrokken op. ‘Sorry, laat ik je schrikken?’
Hij grijnsde nerveus toen ik tegenover hem kwam zitten. ‘Neuh,’ mompelde hij onverschillig.
‘Heb je vanmiddag mijn brieven op de post gedaan en dat ene doosje bij het grofvuil gezet?’
Charlie deed alsof hij ineens heel veel aandacht voor een artikel in de krant had en ging met zijn vinger over de regels die hij las. ‘Ja,’ mompelde hij afwezig.
‘Mooi, ik ga naar mijn kamer. Er liggen nog kliekjes in de koelkast, je kan toch wel iets opwarmen zonder het te verpesten hè?’Charlie kon niet lachen om mijn droge humor. ‘Ja, ga nou maar,’ bromde hij.
Ik trok mijn wenkbrauwen op van Charlies chagrijnige gedrag. ‘Ik meen het, moet ik anders even blijven en het zelf doen?’
‘Bella,’ zei Charlie kreunend en ik gaf grinnikend een kus op zijn wang.
‘Welterusten pap.’