Daniël schreef:- Wat is een antiek gebouw? Kan me daar vrij veel bij voorstellen namelijk.
Mja. "Ouderwets" is misschien een beter woord.
Daniël schreef:- Veldschuur doet bij suggereren dat het vrij klein is?
Dat moest dus graanschuur zijn. Ik weet niet hoe ik bij "veldschuur" kwam.
Daniël schreef:- Misschien is het leuker als iemand die informatie over de bibliotheek en de betovering verteld. Nu komt het over als kennis van de alwetende verteller, die in andere stukjes juist veel onzichtbaar is geweest.
True, ik heb er bij gezet dat Regine dit allemaal aan Kat verteld.
Daniël schreef:- Toen werd besloten dat de raad van dorpsoudsten verstandig genoeg zou zijn om mensen alleen toe te laten als dat echt nodig was, en dan alleen die van wie ze wisten dat die te vertrouwen waren. > En wat nou als de vampiers het dorp hadden veroverd en de verboden kennis in hun handen was gevallen? Er wordt vind ik vrij roekeloos omgegaan met die verboden kennis.
De magie van vampiers komt niet overeen met de magie van de magiërs, dus die zouden er niets aan hebben gehad. Er zijn trouwens ook groepen mensen met nóg een ander soort magie, maar die komen niet aan bod in Sigil.
Het is trouwens wel roekeloos hoe ze ermee omgaan: het is een soort vertrouwen in rituelen en autoriteit wat je vaak ziet in culturen die verweeft zijn met magie.
---
Stukje #32:
“Goed, ik zal de onderste plank afgaan, jij de rest,” zei Kat. “Ik ben niet hoog genoeg om de rest te bekijken.”
Regine stemde daarmee in.
Ze gingen de kaften af, om te kijken of ze ook maar iets te maken hadden met transformaties, metamorfoses of katten. Van sommige boeken was de rug verdwenen, dan moesten ze het boek voorzichtig van de plank halen om de titel te kunnen lezen.
Als ze een boek vonden dat relevant leek, bladerden ze het door. Ze zochten naar een concrete verwijzing naar Kats conditie, of een spreuk of iets wat daar op leek. Als ze nog niets gevonden hadden aan het einde van het boek, slaakten ze een zucht die steeds dieper werd naarmate ze verder kwamen, en legden ze het boek weer terug.
Omdat de kasten vier planken hoog waren, was Regine nog maar op één derde toen Kat al klaar was. Omdat hij niet wilde wachten, en het idee niet kon verdragen dat hij misschien iets gemist had, ging hij verder door
elk boek op de onderste plank door te lezen.
Toen Regine al haar planken af was gegaan, keek ze naar Kat. Ze wilde het zelf eigenlijk al opgeven, maar ze begreep dat Kat niet zou stoppen voor hij elk boek in de collectie gelezen had en besloot hem ook hiermee te helpen. Ze begon met elk boek op de bovenste plank.
Op een gegeven moment had Kat alle boeken op de onderste plank gelezen en haalde Regine per keer twee boeken van haar planken af, zodat Kat nog meer kon lezen.
Ze eindigden in een donker vergeten hoekje. Ze legden de laatste twee boeken teleurgesteld terug op de plank.
Het was even doodstil. Kat overdacht zijn lot.
Regine vroeg: “En je broer? Waar haalde hij die kennis vandaan?”
“Faulicius had een soort bibliotheek van verboden kennis aangelegd op zijn studeerkamer. Onze vader was er eerst op tegen, hoewel onze moeder dacht dat het geen kwaad kon. Nadat zij vermoord was door Servilius, had onze vader geen zin meer om Faulicius daarmee in de weg te staan.”
“En dat was het huis dat recentelijk onder de grond was verdwenen?” vroeg Regine.
“Ja,” zei Kat. “Dus het boek waarvan hij het heeft, ligt hoogstwaarschijnlijk ook onder de zoden.”
“En de aarde geeft haar geheimen niet graag prijs,” zei Regine meelevend.
“Precies.”
“Zullen we maar gaan?”
“Ja, we hebben hier niets meer te zoeken.”
Ze verlieten de bibliotheek. Regine wierp nog een laatste blik op de verboden afdeling en vroeg zich af of ze er ooit nog terug zou komen, voor ze de deur sloot en met Kat naar buiten liep. Het was al donker aan het worden.