Sigil: De Erfgename

[Robin]

- wat ik je wilt laten > wil

Ik heb Alles Vervangen gebruikt, vanaf nu zal je deze fout hopelijk niet meer zien.

- “Dat heb je, als je lid bent van een uitstervende soort. > Oh? Is dat al eerder in het verhaal vermeld?

Ik dacht van wel, maar ik kan het zo een twee drie niet vinden. Misschien vergis ik me en denk ik het al eerder opgeschreven te hebben omdat ik vaak over het achtergrondverhaal nadenk en er met Midas over praat.

Ik mis trouwens na Kats flashback aan het begin wel een beetje een spanningsboog tot nu toe. Er is nog niet echt iets heel schokkends gebeurd en voor zover ik me de eerdere stukjes goed kan herinneren geef je ook geen hints voor open plekken en zo. Komt dat nu snel?

Over een paar stukjes gaat Kat iemand zoeken die hem weer mens kan maken. Daaromheen krijgen we vooral een hoop Merijn/Vivi-momenten, maar daarna komen we erachter wat "de Erfgename" betekent. Ik weet niet hoe spannend dat allemaal is.

---

Stukje #21:

Voor iemand anders iets kon zeggen, kwam Jasmijn binnen. Ze bloosde, en durfde niemand aan te kijken.
“Nu pas hier? Een omweg genomen?” vroeg de burgemeester. “Nieuwe vrienden gemaakt?”
“Regine wilde na de les nog even met haar praten,” zei Vivian brutaal. “Omdat ze zo goed was.”
“Tess, wil je even meekomen?” vroeg Jasmijn smekend.
“Merijn, Vivian, komen jullie met mij mee?” vroeg Sem.
“Goed zo, ga lekker naar buiten,” zei de burgemeester. “Het is nu mooi weer. Perfect om buiten te spelen.”
Vivian rolde met haar ogen en liep met Sem en Merijn mee.

Zodra ze buiten gehoorsafstand waren, vertelde Jasmijn aan Tess wat ze aan de docente had verteld en wat die vervolgens had gezegd.
“… en nu wil ik graag dat je meegaat. Ik weet niet wat ze me wil laten zien, en ik weet niet of ik haar kan vertrouwen. Ik ben bang dat het verkeerd was om haar alles te vertellen.”
“Het gaat over jouw identiteit,” zei Tess. “Je kan zelf bepalen wie je wat vertelt.”
“Maar wat als ze vampiers haten, net als Alberta?” vroeg Jasmijn vertwijfeld.
“Vast niet. Die docente leek me heel tof, die zal vast niet bevooroordeeld zijn.”
“Goed dan. Laten we gewoon naar haar toe gaan. Ik ben toch heel benieuwd wat ze mij wilde laten zien.”
Tess en Jasmijn bleven in de richting van de school lopen. Jasmijn zette haar voeten nu een stuk zelfverzekerder neer dan ze deed voor ze verteld had wat er aan de hand was.

“Wat moet ik nou, Merijn?” vroeg Sem.
“Waarom zou ik weten wat jij moet doen?” vroeg Merijn.
“Jij… jij hebt een zus. Je weet hoe je met ze moet omgaan.”
“Dat slaat nergens op. Ik heb een zus, maar dan weet ik nog niet hoe ze denkt. En zelfs als ik dat wist, zou ik nog niet weten hoe Jasmijn denkt.”
“Jongens, jongens, wat is er aan de hand?” vroeg Vivi. “Problemen met je dame?”
Ze wachtte niet op een antwoord en sloeg haar armen over de schouders van de twee jongens.
Merijn probeerde het tintelende gevoel wat zich langzaam door zijn lichaam verspreidde te negeren.
“Jullie vergeten één ding: jullie hebben een expert tussen jullie staan.”
“Heb jij zoveel ervaring met een relatie met meisjes, dan?” vroeg Sem met een beginnende glimlach.
“Nee, ik ben er zelf een. Ik kan jullie alles vertellen over gevoelsonzin.”
“Echt waar?” vroeg Merijn droog. “Daar lijk je me het type niet voor.”
Vivi prikte Merijn als straf in zijn zij, waardoor hij half wegsprong en tegen haar aanbotste.
Ze zei plagend: “Pas op jij. Ik ga je vriend helpen zijn dame te snappen, maar dan wil ik geen praatjes.”
“Hoor je dat, ik ben ‘je vriend’, zelfs nu ze mij gaat helpen,” mompelde Sem in het Nederlands.
“Geen rare taaltjes spreken. Vertel me eens het verhaal van jou en je vriendin. En ik heb het niet over Merijn.”
Dat leverde haar een pook in haar zij op.
En dus vertelde Sem het hele verhaal.

[Daniël]

Eigenlijk niks op aan te merken, alleen vind ik dat de burgemeester een beetje raar doet

[Robin]

Dat was de ook bedoeling. Hij kan niet zo goed omgaan met het hele "uitstervende soort" idee.

Stukje #22:

Merijn merkte dat ze steeds meer tegenover Sem gingen staan terwijl die zijn verhaal deed. Vivi haalde haar arm van Sems schouder om hem een klein stompje tegen zijn arm te geven toen hij vertelde over het moment in de kerk dat ze besloten naar Het Huis te gaan. Ze legde haar arm niet meer terug. Ze hing nog steeds aan Merijns schouder. Hij werd een beetje rood en deed alsof hij niets doorhad.
“… en nu doet ze dus vreemd,” besloot Sem zijn verhaal.
“Ik vind het helemaal niet vreemd,” zei Vivi rustig. “Sem, hoeveel vriendinnetjes heb jij gehad?”
“Hangt er vanaf hoe je telt,” zei Sem. “Ik heb best vaak met meisjes achter de fietsenschuur op school gezoend, maar met Jasmijn voelt het veel serieuzer dan al die andere bij elkaar.”
Merijn begon: “En Simone dan? Ik bedoel—”
“Dat was nog niet eens één dag,” kapte Sem hem af. “Absoluut niet serieus.”
“Ja, maar jullie waren wel absoluut niet serieus bezig bij mij thuis. Jullie hebben geluk gehad dat mijn ouders nog aan het werk waren, en dat ik alles op tijd nog terug op z’n plek had kunnen zetten.”
Vivi viel bijna om van het lachen. Merijn wenste dat ze dat niet deed, omdat hij bang was dat ze aan hem konden zien hoe hij zich daardoor voelde.
Sem kuchte. “Terug naar mijn probleem, als dat kan?”
Toen ze bijgekomen was, kneep Vivi haar ogen samen tot spleetjes en zei: “Weet je wat ik denk? Ze voelt zich geïntimideerd door jou.”
Sem sputterde tegen. Merijn keek triomfantelijk.
“Nee,” zei Vivi. “Geloof me. Jasmijn heeft niet zo veel zelfvertrouwen, dat kon ik al zien aan hoe ze reageerde toen ze complimenten kreeg in de klas. En ik denk dat ze niet alleen onzeker is in magie, maar ook als het gaat om relaties. En jij — jij hebt alles al gedaan. Ze voelt zich vast als een Vestaalse maagd die het vriendinnetje is geworden van Herakles.”
“Ehm,” zei Merijn.
“Ik weet het, ik weet het,” wuifde ze zijn bezwaren weg. “Romeinse priesteressen, Griekse halfgod. Het is een onzinnige vergelijking. Maar dat is niet belangrijk. Het belangrijke is dat ze totaal geen macht heeft in jullie relatie: ze moet op jou vertrouwen, terwijl jij haar kan vergelijken met vele andere meisjes.”
“Wow,” zei Merijn. “Dat zei ik ook! Ik snap de vrouwelijke psyche!”
“Stil jij,” zei Vivi, en ze prikte hem weer.
Sem dacht een tijdje na over wat Vivi allemaal gezegd had. Misschien had ze toch een punt. Misschien hadden ze allebei een punt. (En doe ons allemaal een plezier, Merijn, en geef die meid een kus.)
“En hoe kan ik dat dan goed maken?” vroeg Sem uiteindelijk. “Ik kan haar moeilijk laten bekken met een lange rij gozers, zodat we evenveel ervaring hebben.”
“Evenveel ervaring?” zei Merijn met een grinnik. “Dan moet ze wel meer doen dan alleen bekken.”
“Hou je bek,” zei Sem, maar hij glimlachte.

[Daniël]

- (En doe ons allemaal een plezier, Merijn, en geef die meid een kus.) > Van wie is deze gedachte nu? Want zoals het er nu staat, snap ik het niet helemaal.
- Veel lol-momentjes, leuk stukje

[Robin]

- (En doe ons allemaal een plezier, Merijn, en geef die meid een kus.) > Van wie is deze gedachte nu? Want zoals het er nu staat, snap ik het niet helemaal.

Van Sem. Ik dacht dat dat logisch was, omdat er maar 3 personen aanwezig waren en Merijn en Vivi ("die meid") in de tweede of derde persoon werden genoemd. Hoe zou ik dat duidelijker kunnen maken?

---

Stukje #23:

“Luister,” zei Vivi. “Dit is vooral iets wat zij moet doen. Jasmijn moet zelf levenservaring opdoen, leren zelfvertrouwen te krijgen en trots op zichzelf te zijn. Wat jij moet doen is haar bijstaan, haar niet in de weg staan en haar behandelen als je gelijke.”
“Dat doe ik ook,” zei Sem vlug.
“Is dat zo?” vroeg Vivi.
Sem versomberde. “Ik wil even nadenken. Gaan jullie maar ergens bekken of zo.”
Vivi en Merijn werden rood. Plotseling leunde Vivi niet meer op Merijn. Sem wist dat hij dat beter niet had kunnen zeggen, maar hij was nu even niet in de stemming om subtiel te zijn. Hij liep weg.
Vivi en Merijn keken elkaar aan.
“Laten we…” begon ze.
“Ja, goed,” zei hij. “Wil jij…?”
“Ja! Ehm, ik bedoel…” zei zij.
“Ik bedoelde niet…” zei hij.
“Oh! Nee, ik bedoelde ook niet… laten we…” zei zij.
“Ehm…” zei hij.
“Ehm…” zei zij.
Ze keken elkaar niet meer aan.

“Hoe reageerde ze toen je vertelde van je moeder?” vroeg Tess.
“Verbaasd. Vooral heel verbaasd.”
“Oké, en hoe nog meer?”
“Ze leek ook wel een beetje…” Jasmijn aarzelde. “Enthousiast. Of nieuwsgierig. Ze lijkt er in ieder geval geen problemen mee te hebben.”
“Kijk, dat scheelt,” zei Tess. Ze klonk al wat gerustgesteld.
Ze liepen door naar het schooltje, en voor de rest hadden ze het alleen maar over andere dingen. Kleine dingetjes, gezellige dingetjes. Geen van beiden had het idee dat er nog wat te zeggen viel over het onderwerp Regine.

[Daniël]

- Schuingedrukt neerzetten? Dat maakt het voor mij meestal duidelijk dat het om een gedachte gaat.

- Misschien is het leuker om het 'zei hij' en 'zei zij' (in elk geval gedeeltelijk) achterwege te laten in de dialoog aan het einde van de eerste alinea. Ik bedoel, het is wel duidelijk wie wat zegt omdat het maar tussen twee personen gaat.

Ik vind dat Tess ook een lover moet krijgen

[Robin]

Ik heb je advies ter harte genomen en de dingen verwerkt.

Tess heeft niet zoveel geluk in de liefde. Drie romances in één verhaal vind ik wel genoeg.

---

Stukje #24:

Regine Solberg was driftig aan het ijsberen. Op haar bureau lagen enkele boeken open. Het zag er chaotisch maar doelbewust uit. Toen Jasmijn en Tess binnenkwamen, had mevrouw Solberg dat niet gelijk door.
Tess schraapte haar keel.
Ze leek het niet gemerkt te hebben. Ze liep nog steeds heen en weer en mompelde opgewonden.
Jasmijn schraapte haar keel.
Ze keek op.
“Ah, jullie zijn er! Ga zitten, ga zitten.”
Ze keek Tess peinzend aan. “Heb je haar al verteld wat er aan de hand is?”
“Ehm,” zei Tess.
Regine keek Jasmijn aan. “Sorry, die vraag was voor jou bedoeld.”
“Ik heb Tess alles verteld,” zei Jasmijn.
“Mooi. Nu, ik heb iets wat jullie wel eens interessant kunnen vinden.” Ze haalde een van de boeken erbij. Het was geschreven in een taal die Jasmijn en Tess niet herkenden. Het had zeer smalle marges en kleine letters, zodat elke vierkante centimeter wel bedekt was met inkt.
Regine merkte dat haar bezoekers het boek niet konden lezen. Ze legde het weg en begon te vertellen:
“Lang geleden ontstonden de eerste vampiers. De details zijn onbekend, maar het lijkt erop dat het gebeurd is door menselijke experimenten met een bepaald type magie, zeer duister en gevaarlijk. In die tijd was het gebruik van magie nog wijdverbreid. Vampiers zijn magische wezens, maar hun magie werkt anders dan de onze. Ze kunnen geen gebruik maken van sigils, maar toch zijn ze in het algemeen veel krachtiger dan magiërs.”
“Zolang ze hadden bestaan, verborgen vampiers zich voor de rest van de wereld en zonderden ze zich van elkaar af. Vampiers drinken het bloed van mensen. Ze hebben er dus belang bij om vlakbij een grote groep mensen te wonen, en niet op te vallen. Dat konden ze ook heel goed op zichzelf, maar als een groep zou het moeilijker zijn onopgemerkt te blijven. Blijkbaar waren de meeste vampiers vaak decennia of zelfs eeuwen ‘undercover’ zonder in die tijd ook maar één enkele andere vampier tegen te komen. Vampiers kunnen elkaar altijd als zodanig herkennen, zelfs als ze de ander nog nooit ontmoet hebben, dus er bleven wel contacten ontstaan.”

[Daniël]

Drie romances? Tel je die van Kat dan ook mee, want die van Sem en Jasmijn is er natuurlijk maar één en dan die van Merijn en Vivian en... ja, dan klopt het

- Het zag er chaotisch maar doelbewust uit > Hm, ik denk dat ik snap wat je met die zin bedoelt, maar toch vind ik het nu een beetje vreemd geformuleerd.
- Ze keek op.
“Ah, jullie zijn er! Ga zitten, ga zitten.”
Ze keek Tess peinzend aan. “Heb je haar al verteld wat er aan de hand is?” > Ik geloof dat je hier niet de hele tijd op een nieuwe regel hoeft te beginnen in principe, aangezien dezelfde persoon steeds iets doet.
- Ze legde het weg en begon te vertellen: > yeey, history!
- “Lang geleden ontstonden de eerste vampiers. > Dit kan dus ook op de regel erboven
- dan magiërs.” > lijkt me dat je hier geen aanhalingstekens moet gebruiken, aangezien Regine aan het woord blijft. Nieuwe alinea mag wel.
- dus er bleven wel contacten ontstaan > bestaan?

Leuk, het verhaal wordt uitgebreid met nieuwe informatie, meer knowledge van de wereld waarin het zich afspeelt. Interessant.

[Robin]

Stukje #25:

“Vanaf een paar honderd jaar geleden was de wereld aan het veranderen. Dat kwam de vampiers slecht uit: de mensen waren alles aan het verkennen, en hoe meer ze in kaart brachten, hoe moeilijker het werd voor de vampiers om zich te verstoppen.
“Onze gemeenschap had het ook moeilijk: magiërs werden steeds minder geaccepteerd en werden steeds meer gedwongen om in de schaduw van de maatschappij te leven. Dat zou een mooi moment geweest zijn om samen te gaan werken met de vampiers, maar dat ging niet. Er was al lange tijd sprake van wederzijds wantrouwen, aangevuurd door culturele en magische verschillen. Sigil-loze magie was toen al ruim twee eeuwen taboe voor de magiërs, en aangezien vampiers niets met sigils kunnen…
“De conflicten liepen uit op oorlog, zo’n honderd jaar geleden, die wij uiteindelijk wonnen. Beide zijden leden zware verliezen. De vampiers waren bijna uitgestorven, maar ook de magiërs zijn er nooit bovenop gekomen.
“Er is nog iets wat ik kan vertellen: de vampiers hadden lang voor de oorlog een schat verzameld: een aantal magische artefacten, die in die tijd al ouder waren dan de meeste vampiers. Die schat bestond uit…”
Ze zocht in een van de boeken, en somde op: “De Ketting, die de drager onzichtbaar maakt; de Spiegel, die zelfinzicht verschaft aan ieder die erin kijkt; de Kroon, die de drager ruimte en tijd laat buigen naar zijn of haar wil; de Dolk, die enkele magische krachten geeft aan iemand die zichzelf ermee snijdt; de Veer, een glazen veer die erg breekbaar is en een wens kan vervullen; en als laatste de Ring, een erg fraaie gouden ring, met een inscriptie waarvan de betekenis onbekend is. Die heeft geen magische eigenschappen.”
“Een tweetal vampiers genaamd Servilius en Aelianus waren aangesteld als de bewakers van de schat. Aelianus werd aan het begin van de oorlog gedood door een magiër—”
“Kats vader,” onderbrak Tess haar.
“Dat zou kunnen, dat weet ik niet precies,” ging Regine verder. “Enfin, Servilius was razend. Niemand weet wat er precies gebeurd was, maar de schat raakte kwijt, alleen de Dolk dook op in het bezit van de magiër die Aelianus gedood—”
“Wij hebben die dolk gezien!” riep Tess uit. “Jasmijn, weet je nog die dolk die Sem gebruikt had? Kat zei dat het een krachtig magisch wapen was!”
“Jullie hebben de Dolk gezien? En gebruikt?” vroeg Regine nieuwsgierig. “Hebben jullie het nog steeds? Zou ik het een keertje kunnen zien?”
Tess vertelde hoe Het Huis met de dolk erin onder de grond was verdwenen.

[Daniël]

- “Vanaf een paar honderd jaar geleden was de wereld aan het veranderen. > Ik vind mooier: 'Een paar honderd jaar geleden begon de wereld te veranderen.
- de mensen waren alles aan het verkennen > 'alles' is een beetje een onduidelijke en nonchalante term.
- en als laatste de Ring, een erg fraaie gouden ring, met een inscriptie waarvan de betekenis onbekend is. Die heeft geen magische eigenschappen. > eh, wat doet die dan in het rijtje? Of is dit een humoristische verwijzing naar de Ene Ring van Sauron ?
- lol, de dolk was ik echt alweer vergeten. Die kan ik me echt niet meer herinneren. Had je dat toen al uitgedacht dat je die later nog zo ging gebruiken?
- Ik zou het verhaal van Regine vaker onderbreken met beschrijvingen of citaten van de andere personages. Dat maakt het interessanter, dan dat het nu is: een lang verhaal.

Anyway, ik vind de oorlog tussen magiërs vs vampiers wel interessant. Leuk dat dat nu meer naar voren komt. Zo wordt het verhaal wat groter, epischer.