Mythes en legendes zul je vaker tegenkomen als je de zegen niet zat word en blijft lezen.Eindelijk stond hij boven op de top van de heuvel. Het was een lange klim geweest, maar voor hem was het een gemakkelijke. Hij had door de tunnel die door de heuvel heen was gegraven kunnen gaan, dat koste zo goed als geen inspanning, maar hij hield van uitdagingen. De meeste mensen zouden het idioot vinden om de steile heuvel te beklimmen. Vooral omdat het eigenlijk een berg rotsen is en geen echte heuvel. Niemand wist zeker te zeggen door wie, waarom en hoe het gemaakt was, maar er was een legende over. Niet een hele bijzondere, hij was vrij voorspelbaar en standaard. Soortgelijke legendes konden over de hele wereld gevonden worden. Hij liet de legende nog eens door zijn gedachten gaan om te kijken of hij een deel was vergeten bij zijn beklimming.Een machtig en rijk man ontmoete een arme demon die beweerde sterker en sneller te zijn dan vijf getrainde soldaten. De rijke man had hier zijn twijfels over en besloot om de demon uit te dagen in een wedstrijd waarin de rijke man zijn eigen vaardigheden kon gebruiken. Als de demon won zou hij genoeg geld krijgen om een rustig bestaan op te bouwen, verloor hij dan moest hij toetreden tot het leger van de man. De man beval dat zijn leger grote stenen en rotsen verzamelde en een enorme heuvel zouden bouwen. Midden op de weg met een tunnel er doorheen. Zo zou iedereen de heuvel straks als het monument van zijn overwinning over de demon zien. De rijke man was een geoefend klimmer en verwachte makkelijk te winnen van de demon. De uitkomst was voor hem een schok, maar voor de meeste mensen weinig verassend, de demon won. De demon bespotte de rijke man die zo dwaas was deze heuvel te bouwen. Midden op de weg als monument aan zijn overwinning en vervolgens verloor. Echter was de rijke man niet zo eerlijk als de demon had verwacht, of in ieder geval had gehoopt. De demon kreeg geen cent van de rijke man in tegendeel zelfs, woedend om zijn verlies droeg de man zijn soldaten op om de demon te doden. De demon verzette zich niet en liet zich door de soldaten van het leven beroven. Later begroeven ze hem midden in de tunnel. Onder het monument van zijn overwinning. De nacht van de executie van de demon werd de rijke man vermoord, zijn hoofd was ingeslagen met een steen van de heuvel. Een zoektocht leverde niets op. Wanhopig zochten de soldaten naar het antwoord op de schuldvraag en toen iemand opperde om in het graf van de demon te kijken werd dat gedaan. Ze hadden niks te verliezen en met demonen weet je het natuurlijk nooit zeker. In de eerste instantie leverde het openen van het graf op wat ze hadden verwacht, een redelijk vers lijk dat nog niet aan ontbinden was toegekomen. Ze wouden het graf weer dicht maken, maar ze zagen een vreemde glinstering op de handen. De glinstering werd veroorzaakt door het licht dat reflecteerde op het bloed dan aan zijn handen kleefde.
De legende was waarschijnlijk niet waar, hoe zouden simpele soldaten een heuvel zo hoog als deze kunnen bouwen? Ook stond er geen kasteel in de buurt. Die stond bij Bosbuur. Ondanks dat het waarschijnlijk niet op waarheid beruste was de man die de heuvel net beklom verzot op het verhaal en soortgelijke mythen en legendes. Elke keer als hij een verhaal hoorde over een demon die een weddenschap van een mens had gewonnen, dan moest en zou hij het nadoen. Hij was zelf geen demon, dat vond hij walgelijke wezens. Nee, hij was slechts een mens en dus bezat hij geen bovennatuurlijke kracht of magie. Hij had gewoon veel en intensief getraind. Of hij sneller geklommen had dan de demon zou hij nooit kunnen achterhalen, maar dat maakte hem niet uit. Dat hij hier stond bewees dat mensen alles konden wat die smerige wezens konden. hij had een behoorlijk uitzicht en keek naar het dichtbij gelegen bos en liet zijn blik naar de stad aan de rand glijden. Bosbuur, zijn volgende bestemming. Hij zou naar de Witte Raaf gaan en over zijn beklimming opscheppen. Al zou de beklimming niet het enige zijn wat hij te vertellen had.
Oh nee, deze man had een veel belangrijker doel. Hij draaide zich om en tuurde naar het meer dat een kleine tien kilometer verderop lag.
Hij keek met een tevreden glimlach naar een klein hutje dat aan de rand van het meer stond. Zo op het oog was het hutje niks bijzonders, maar hij wist wat er binnen lag. Vijf verse lijken, geen mensen natuurlijk. Dan had hij met afschuw en woede gekeken. Nee, het waren demonen, smerige demonen die dachten dat ze mochten leven als mensen. Dat soort smerige wezens moesten zo snel mogelijk uitgeroeid worden en dat had hij met plezier gedaan. Het waren geen bijzonder gevaarlijke wezens geweest. Het was een gezin dat gezamenlijk vervloekt was en ze hadden ieder twee hoorns op hun kop, een staart en hadden zwart haar over hun gehele lijf. Een vrij tamme demonisering. Ze hadden hem niet kunnen verwonden voor hij ze had gedood met zijn pijl en boog. Hij had ze het huis uitgelokt en neergeschoten van een veilige afstand. Later had hij de lijken in het huisje gelegd om te voorkomen dat iemand ze te snel vond en ze de omgeving zouden afzoeken. Hij zat daar niet op te wachten. In totaal had hij veertien demonen vernietigd op weg naar Bosbuur. Hij was heel tevreden, veertien demonen die denken dat ze als mensen mogen leven vernietigen was de eerste toelatingseis voor de Orde van de Witte Raaf. Een geheime orde die volledig bestaat uit mensen. De orde zet zich in om de wereld te bevrijden van demonen. Het waren walgelijke onnatuurlijke wezens. Demonen konden nooit de wil van de schepper geweest toen hij de wereld aan de mens schonk. De orde had nobele doelen en zou de wereld beter maken. Daarom zou hij lid worden en daarvoor restte slechts een laatste taak.
E: door Robin genoemde punten verbeterd. Wederom bedankt.
