FictieVerhaal: Ik en jij, vreemdeling.

[Nienke]

Jullie laten ons wel nadenken met die gedachtes over het einde. Maar nu snap ik hem denk ik ook, haha . Nu iedereen het zo zegt en je gaat nadenken..

Maar inderdaad die zich laat testen heeft wel iets. Ik ging voor een dyslectietest en ik kreeg er nog allemaal dingen extra erbij die ik had. Een bonus aan aandoeningen ofzo . Niet dat het heel erg is of schokkend ofzo xD.

[Daniël]

Ik heb wel een vaag vermoeden, maar jullie schijnen wel heel zeker van je zaak te zijn Ik weet niet hoe origineel het nog wordt, dus het lijkt me dat er nog van alles kan gebeuren.
Maar het is eigenlijk niet goed als de lezer al heel vroeg weet hoe het verder gaat... Tenzij dat vermoeden natuurlijk helemaal fout blijkt te zijn

[Melona]

Mja bij dit onderwerp is het eigenlijk wel te gissen, kijk maar naar A Beautiful Mind en Ben X :')
Bij die films had ik allebei ook al binnen een paar minuten dat de film was begonnen een idee hoe het ging eindigen, al werd het woord schizofrenie er niet meteen genoemd :p Bij Ben X volgens mij helemaal niet, alleen autisme Maar hij was wel schizo xD

[|_15@]

Volgende stuk, na tijdje op vakantie geweest te zijn

Damian wilde eigenlijk nee zeggen, want spijbelen was immers niet goed. Je zit tot je achttiende op school. Zo zat de wereld nu eenmaal in elkaar, maar zij maakte dat hij ging twijfelen. Haar blauwe ogen veranderden in groen ,of was dat slechts door de lichtval? Voor haar wilde hij alles doen, maar ze had hem laten zitten, herinnerde hij zich. Zo bleef hij afwegingen maken tot de bel hem uit zijn eigen hoofd dreef.

"Je kan nu maar beter mee gaan, het is nu toch al te laat. "

Damian stond op. in gedachten draaide hij zijn hoofd eraf om zijn schuldgevoelens uit zijn hersenen te verjagen. Ze stak haar hand uit. Vol goede moed pakte Damian deze vast. Hij had haar nooit afgeschrikt met zijn "ziekte", hij was dan ook niet daardoor interessant. Hij zelf was het interessante punt. Ze wilde slechts dat hij verder keek dan zijn eigen fantasie. Ze liepen terug naar zijn fiets, waar ze onder het praten van afgedreven waren.

"Ik ga wel achterop, rijd jij maar naar waar ik zeg." Hij dacht geen moment na over de controle, die hij uit handen gaf. Linksaf en rechtsaf. Nogmaals linksaf ging hij. Onderweg praatte zij niet en ook hij bleef stil.
"Stop", zei ze opeens. Ze stonden voor een groot bos. De takken begonnen hun bladeren af te schudden en de enkele blaadjes die over waren, hingen er slapjes bij. Geen mooi bos, wel had het iets. Iets magisch. Alles in haar bijzijn leek magisch te zijn, anders dan de werkelijk.

Hij wist zonder dat ze het zei dat ze wilde dat hij zijn fiets hier achter liet en dat verder te voet ging. De magie die zij bij hem teweegbracht was zo mooi. Zo onrealistisch. Hij wist alle gedachten precies zo te ordenen dat alles goed ging. Hij deed precies wat zij in haar gedachten hem aanwees te doen. Ze stonden meerdere malen stil om te kijken naar het bos. Er waren geen paddestoelen. Alleen halfkale bomen. Geen struiken. Het bos was maar een kaal geheel, maar toch kon hij zo uren naast haar blijven staan. Er bleef altijd wel iets interessant in de bomen en bladeren. Tot ze bij een meer kwamen wist hij precies wat ze wilde doen. Aan de overkant van het meer stond een poort. Hij voelde haar twijfelen en dus ook hij bleef staan. Voor het eerst in twintig minuten sprak ze weer: "Vertrouw je mij volledig of zijn er nog onbeantwoorde vragen die ik nog moet beantwoorden?"

Damian slikte. Er was nog zoveel wat hij niet van haar wist, maar het slee hem ongepast in deze situatie. Haar naam deed er niet toe. Magila zou hij haar noemen, voor nu dan. Die naam betekende precies wat zij was, magisch en onbegrijpelijk. Magic in het engels ook wel. Of hij haar had afgeschrokken was reeds zichtbaar beantwoord. Ze had haar armen om zijn middel geslagen. Of ze hem leuk vond, durfde hij haar niet te vragen. Zo'n vraag zou het tot nu toe geslaagde moment kapot maken.

"Er zijn geen vragen meer, mijn ziel ligt in jouw handen."


Wat klonk dat heftig. Hij schrok van zijn woorden, maar bleef dapper naar voren gericht staan. Ze keek tevreden, zelfs tijdens die lichtelijke twijfel. Haar plan was geslaagd. "Loop door het water, schrik niet en ga door de poort."

"De ceremonie kan bijna beginnen. Het offerkind is zover. Hij vertrouwt Ismaël. Ze voldoet prima aan ons en dat voor een elf. Dat het hem niet opvalt, zijn mensengedaante heeft zijn werk gedaan." "Zolang ze zijn hoofd maar mooi genoeg vinden." Twee mannen stonden in het duister naar een bol te staren. Daar zagen en hoorden ze alles wat Damian maar ook Ismaël zei.

Damian deed zijn schoenen uit. Zijn net nieuwe Lacoste konden maar beter niet nat worden. Want hoewel hij hier misschien nooit meer terug zou komen, zijn moeder zou hem altijd blijven herinneren als de zoon die alles zo snel vies maakte. Mocht hij nog wel terugkomen dan zou hij zijn zelfbeeld en het beeld van zijn moeder nog kunnen veranderen. Hij wist al precies de reactie van zijn moeder: drie dagen en nu al vies, zou ze hem toeschreeuwen. “ Maak ze zelf maar schoon.” Dat was het laatste waar hij aan dacht voordat hij in het water stond.

[Robin]

• “maar zij maakte, dat hij ging twijfelen.”: die komma hoeft daar niet.
• “Haar blauwe ogen veranderde” → “Haar blauwe ogen veranderden”
• “groen of was dat” → “groen, of was dat”
• “zitten herinnerde” → “zitten, herinnerde”
• “Damian stond op,” → “Damian stond op.”
• “Ze stak haar hand uit,” → “Ze stak haar hand uit.”
• “met volle moed”: die uitdrukking ken ik niet.
• “Hij had haar nooit afgeschrokken met zijn "ziekte", hij was niet daardoor interessant, maar om wie hij zelf was.”: deze zin klopt niet helemaal: het eerste deel vormt een tegenstelling met het tweede en het laatste deel heeft wel te maken met het tweede, maar niet met het eerste. Ik zou er waarschijnlijk iets van maken als → “Hij had haar nooit afgeschrikt met zijn "ziekte", maar hij was ook niet daardoor interessant: hij was interessant om wie hij zelf was.”
• “Zij”: in dit geval zou ik → “Ze” natuurlijker vinden.
• “schelde”: “schellen” betekent aanbellen...
• “wel had het toch iets”: dubbelop, → “wel had het iets” of “toch had het iets”
• “anders als”: :finger:
• “dat ze het zei, dat” → “dat ze het zei dat“
• “en dat ze verder te voet gingen.” → “en verder te voet ging.” past beter bij de rest van de zin.
• “gedachte” → “gedachtes”/“gedachten”
• “dat alles goed ging”: vaag. Wat ging goed? Wat betekent het als het goed gaat? Waarom zou er iets anders gebeurd kunnen zijn dan dat het goed ging? Die vragen beantwoord je hier niet.
• “Voor het eerst in de afgelopen twintig minuten” → “Voor het eerst in twintig minuten”
• “onbeantwoorde vragen, die” → “onbeantwoorde vragen die”
• “scheen”: ik zou hier eerder “leek” zeggen.
• “had afgeschrokken, was” → “had afgeschrokken was”
• “Zo'n vraag maakte het tot nu toe geslaagde moment kapot. ”: “maakte”? Eerder “zou maken”, toch?
• “Wat klonk dat deftig.”: XD ik zou dat niet deftig noemen. Dramatisch of romantisch, misschien.
• “bleef dapper vooruit staan”: waar sta je “vooruit”?
• “"De ceremonie kan bijna beginnen. Het offerkind is zover. Hij vertrouwt Ismaël. Ze voldoet prima aan ons en dat voor een elf. Dat het hem niet opvalt, zijn mensengedaante heeft zijn werk gedaan." "Zolang ze zijn hoofd maar mooi genoeg vinden."”: waar komen die stemmen vandaan? Dat wordt niet uitgelegd. En ik neem aan dat Damian ze niet kan horen.
• “Zijn net nieuwe Lacoste konden”: is “Lacoste” meervoud? Ik weet het niet, hoor.
• “moeder: Gillend” → “moeder: gillend” (na dubbele punt geen hoofdletter)
• “Gillend, drie dagen en nu al vies. Maak ze zelf maar schoon.”: ik zou daar van maken → “"drie dagen en nu al vies," zou ze gillen. "Maak ze zelf maar schoon."”
• “Dit was het laatste waar hij aan dacht”: ik zou zeggen → “Dat was het laatste wat hij dacht”
• Over het algemeen leest het lekker weg. [/list:u]

[Daniël]

- Damian wilde eigenlijk nee zeggen, want spijbelen was immers niet goed. > OMG, who cares? Sorry, maar dit vind ik echt een heel nerderige reactie. Zeker in zo'n verhaal. Als er zo'n zin komt als: Ik wil je mijn wereld laten zien, dan gaat het sowieso gebeuren dat de persoon die wereld gaat zien en daar is hij ook nieuwsgierig naar. Of je breekt met de clichés, maar in dit geval... ehm, kan je het niet veranderen please ?
- maar zij maakte, dat hij ging twijfelen > komma niet per sé nodig
- herinnerde hij zichzelf > herinnerde hij zich [of] herinnerde hij zichzelf eraan
- Ik zie dat die twijfel terugkomt. Je kunt hem wel laten twijfelen, natuurlijk kan dat. Het ligt er dik op dat hij mee zal gaan uit nieuwsgierigheid maar het moet natuurlijk wel spannend blijven. Ik ben natuurlijk niet de schrijver van je verhaal, maar dit is een optie: 'Damian kreeg het angstaanjagende gevoel dat hij straks niet meer terug zou kunnen. Dat schrok hem af.' Maar misschien kan hij wel makkelijk terug uit haar wereld en slaat dit nergens op Moet je zelf maar even kijken. Maar van dat spijbelen moet in elk geval weg , vind ik dan.
- Ze liepen terug naar zijn fiets, waar ze onder het praten van afgedreven waren. > Onnodige zin. Je kunt hem ook bij zijn fiets laten staan, wat wel zo logisch is als ze praten
- Hij dacht geen moment na over de controle, die hij uit handen gaf. > op een nieuwe regel (nieuwe alinea)
- Linkaf > typo, linksaf
- "Stop", schelde ze opeens. > Op een nieuwe regel. - Meestal zeg je dit trouwens niet zo. Beetje verwarrend ook, omdat het nu net lijkt dat ze het 'scheldt'/vloekt. Maar dat is wel met dubbel d
- anders als werkelijk. > anders dan
- alle gedachte > gedachten, meervoud
- Magila zou hij haar noemen > Waarom?
- vooruit staan > Je kunt vooruit lopen, maar niet vooruit staan
- Damian deed zijn schoenen uit. Zijn net nieuwe Lacoste konden maar beter niet nat worden. Hij wist al precies de reactie van zijn moeder: Gillend, drie dagen en nu al vies. Maak ze zelf maar schoon. Dit was het laatste waar hij aan dacht voordat hij in het water stond. > Opvallend dat hij nog aan dat soort dingen denkt, hij leek zo betoverd.

Ik mis het uitgebreide in zo'n verhaal. Ik kan me bijvoorbeeld niet inleven in dat bos. Je geeft te weinig beschrijving vind ik.

De voorlaatste alinea vind ik trouwens erg nice. Dat geeft het verhaal een mooie wending

[Melona]

Naar mijn idee was het een beetje lastig te volgen, maar wel leuk :>

[|_15@]

- Damian wilde eigenlijk nee zeggen, want spijbelen was immers niet goed. > OMG, who cares? Sorry, maar dit vind ik echt een heel nerderige reactie. Zeker in zo'n verhaal. Als er zo'n zin komt als: Ik wil je mijn wereld laten zien, dan gaat het sowieso gebeuren dat de persoon die wereld gaat zien en daar is hij ook nieuwsgierig naar. Of je breekt met de clichés, maar in dit geval... ehm, kan je het niet veranderen please ?

Wie zegt jou dat Damian niet eigenlijk een hele grote nerd is. Hij is niet zo dapper als de meeste mensen. Slechts makkelijk te manipuleren misschien.

En als ik sta te praten loop ik altijd op de een of andere manier weg van de plaats waar ik eerst stond. dus dat kan wel.

[|_15@]

Hij had verwacht dat zijn tenen nat zouden worden, maar geen spatje water raakte zijn tenen. Een apart verschijnsel, dat hij van dichterbij wilde bekijken. Hij kon zijn tenen nog duidelijk zien. Ze lagen echt in het water. Heldergroen water. Ondiep. Nog wel tenminste. Verderop liep het gevaarlijk snel af. De waterplanten, die hij hier nog kon zien, werden nog geen meter verder al schimmen en nog een beetje stverder waren ze er niet meer. Niet zichtbaar. Daar waren ze slechts een onbekend bestaan. Een ding dat er wel is, maar niemand kent het. De kant was best steil aan de overkant, nu hij er zo over nadacht. Hij had Magila radeloos het water in gevolgd. Maar schijnbaar kwam hij door het water weer een beetje bij zinnen. Zelfs al zou hij zover kunnen zwemmen zonder heel erg moe te worden, dan nog had hij de kracht niet zich volledig over de rand te drukken. Magila zwom al een paar meter verder. Ze trappelde net zoals een hulpeloos hondje waarvan zijn favoriete tennisbal het water in was gegooid, zonder angst, maar ook vol verlangen weer aan de kant te komen. Hij wilde haar helpen en snel deed hij nog een stap. Toen deed hij snel een stap terug. Een pijnlijke steek was er door zijn voet heen gekomen. Ze had wel kunnen zeggen dat hier ook nog zee-egels zaten. Hoewel als hij er nu zo over nadacht. Zee-egels…. Waarschijnlijk kwamen die alleen in zee voor. Hij tuurde het water in. Onbegonnen werk, want door zijn voeten was het zand of de modder van de bodem opgestoven en zag hij niks meer. Ondertussen liep zij vrolijk te dartelen in het water. De jonge puppy was omgetoverd in een heuse pup. Nog steeds speels, maar lang niet meer zo onbehulpzaam. Hij tilde zijn voet op. Een pijnlijk uitziende plek merkte de onderkant van zijn voet. Ze wenkte hem. Hij keek naar zijn voet en deed een paar stappen terug uit het water. Daar richtte hij zich tot de grond en ging zitten. Hij voelde aan zijn voet. Niks vreemds te voelen.

Een dikke eeltlaag van de afgelopen zomer. Hij was met zijn moeder naar Aruba geweest. Zijn moeder wilde er altijd al een keer zijn. En nu ze eindelijk over zijn vader heen was, werd het weer tijd voor vrolijkheid. Ze hadden er over de eindeloze witte stranden gelopen. Samen gepraat en hij had zich vrolijk en belangrijk gevoeld sinds een hele lange tijd. Ook voelde hij zich normaal. Zijn moeder had hem nooit anders behandeld dan hij verdiende.

Ze keek hem zielig aan. Alsof hij haar in de steek liet. Damian schudde zijn hoofd. Ze was het niet waard. Ze was misschien niet eens realiteit. Hij was niet voor niets schizofreen. Misschien beeldde hij zich dit wel allemaal in. Misschien kon ze daarom zo makkelijk over het water lopen. Alleen de reden dat hij het water niet voelde was hem niet zo duidelijk. Daar was geen reden voor. Toeval. Teveel eelt? Onbekende redenen liepen door zijn hersenen. Bij hem moesten ze alleen wat meer afslagen nemen voor ze bij de uitgang kwamen. Hij draaide zich om. Zijn hersenen kregen een jetlag. Zoals ze dat noemde na een lange vliegreis. Standje zero. Hij liep terug door het bos. Het was allemaal opeens een stuk grauwer. Zonder om te kijken pakte hij zijn fiets en trapte in een rottempo naar huis.

(bewerkt)

[Melona]

- werden nog geen meter verder al schimmen en nog een meter verder waren ze er niet meer
> twee keer 'nog (g)een meter verder vind ik niet geweldig klinken

- De kant was best stijl
> steil

- Hij had Magila vlekkeloos het water in gevolgd
> ik weet niet of vlekkeloos hier het goede woord is

- met het boordje het klopt
> wat?

- jetleck
> jetlag

----
Wel vreemd dat hij eerst gewoon alles doet en zich dan zomaar opeens omdraait, zonder al te duidelijke reden hij leek me eerst erg nieuwsgierig naar wat er kwam maar dat was opeens weg? Er komt niet echt twijfel naar voren, wat ik wel zou verwachten ^_^" weet niet of het zo bedoeld is verder, maar oke.

Ik ben trouwens een keer met windsurfen in een stuk glas wat in het water lag getrapt, deed pijn O.O vooral naderhand, toen ik uit het water kwam xD