Sigil: De Schutter

[Robin]

Stukje #22, waar we eindelijk bij mijn signature aankomen:

Buiten zat Tess te wachten. Ze keek om. “Jasmijn is naar haar huis gegaan.”
“Wat?” vroeg Merijn verstrooid. Hij was Jasmijn helemaal vergeten.
“Jasmijn. Naar huis. Haar moeder zou haar wat gaan vertellen.”
“Oh. Maar daarvoor kwam ik niet naar buiten. Ik kwam eigenlijk omdat we niet weten wat we moeten doen. We willen dat jij ons komt helpen — en Sem heeft al het bloed opgeruimd met een sigil, dus je hoeft geen bloed te zien.”
“Bloed opgeruimd met een sigil?” vroeg Tess. “Kan dat dan?” Ze stond langzaam op.
“Augustina wist blijkbaar dat de Schutter zou komen en had een briefje met instructies voor ons achtergelaten.”
“Laat maar zien dan,” besloot Tess en liep resoluut achter haar broer aan naar binnen.
Ze wankelde even toen ze het lijk zag, maar wist zich te beheersen. Er was inderdaad geen bloed meer te bekennen, waardoor het al helemaal leek alsof Augustina slechts in diepe slaap was. Alleen de korte, dikke pijl die nog steeds uit haar voorhoofd stak, doorbrak de illusie.
Ze wendde haar blik af. Ze hoefde het niet meer te zien.
“Hebben jullie de politie al gebeld?” vroeg Tess gelijk.
Sem en Merijn keken elkaar aan. Daar hadden ze totaal niet aan gedacht.
“Dan gaan we dat doen,” zei Sem. Hij wilde al beginnen te lopen, maar Tess hield hem tegen.
“We moeten eerst wachten tot Jasmijn terug is. Ze is nu bij haar moeder, die haar iets wilde vertellen.”
“Ga jij haar dan opwachten?” vroeg Merijn aan zijn zus.
“Wat gaan jullie dan doen in de tussentijd?”
“Wij gaan wel kijken of er nog iets gedaan moet worden voor de politie gebeld kan worden. Misschien moeten we magische dingen verbergen, zodat we geen argwaan wekken.”
“Goed,” zei Tess. Ze liep naar buiten, maar al te blij dat ze niet meer in de buurt van dat lijk hoefde te zijn.
“Magische dingen?” vroeg Sem. “Zoals wat?”
“Geen idee,” antwoordde Merijn. “Zeg, Kat. Is er nog een magisch voorwerp of iets wat de politie niet mag zien?”
Kat hield even op met snikken en keek Merijn aan. “Nee. Alles aan magie hier is goed verborgen, dat zal de politie niet vinden. Die zullen daar ook helemaal niet naar zoeken.”
Merijn antwoordde niet direct. Na een aantal tellen zei hij: “Dus we hebben nu niets te doen?”
Hun leermeester draaide zich weer om naar zijn zusje, nu Merijn niets zinnigs meer te zeggen had. Hij begon weer te huilen.
“Waarom?” mompelde Merijn. “Waarom heb ik me laten meeslepen? Als ik jullie gestopt had, als we nooit naar Het Huis gegaan waren…”
“Ik ben blij dat je mee bent gegaan,” zei Sem. “We hadden Dysarchos niet zonder jou kunnen verslaan.”
Merijn was niet overtuigd. “Ik bedoel dat we beter allemaal gewoon normaal naar het plein of naar huis of weet ik veel hadden moeten gaan. Kijk waar we nu in beland zijn!”
“Afgezien van alle doden ben ik best blij met hoe het gegaan is,” zei Sem verdedigend.

[Daniël]

Mja niks op aan te merken eigenlijk. Niet spannend, niet saai, zo zou ik het ook neergezet hebben

[Robin]

Stukje #23:

“Ja, magie is leuk,” mompelde Merijn zacht. “Ook al bak ik er niets van.”
“Ik bedoelde niet de magie — en dat valt trouwens best mee, je kan het best,” zei Sem fel. Nu begon hij zelf zachter te praten. “Ik bedoelde — Jasmijn — ik ga anders haast nooit met haar om — en ik weet niet wat ze van mij vind. Ik ben zo verschrikkelijk stil met haar in de buurt en je kent mij, je weet dat ik altijd praat. Hoe, wat, ik weet het niet meer. Jasmijn straalt iets uit — dat zie jij toch ook? Maar ik weet niet—”
Merijn staarde zijn beste vriend met open ogen aan. “Wat? Jij vind Jasmijn leuk?”
“Was dat niet overduidelijk?”
“Nu je het zegt… wacht, nee, ik kan nog steeds niets bedenken…” Merijn bleef verbluft staren. “Maar jij en Jasmijn? Is ze niet wat te stil en te… niet-feestend voor jou?”
“Feesten, uitgaan, dat is allemaal leuk,” zei Sem. “Maar dat betekent nog niet dat ik per se met een meisje van daar wil. Jasmijn heeft iets, iets dat ik nog nooit bij iemand anders heb gezien. Maar jij weet dat; jij hebt Lieke toch?”
“Dat is heel anders dan jij en Jasmijn,” zei Merijn. “Ze is knap en zo, maar ik zou haar nooit zó omschrijven. Dat ze straalt of zoiets. Maar, goh. Ik wist niet… zo had ik het nog nooit bekeken. Luister…”
Ze hoorden gekraak. De deur ging open.
Merijn deed er het zwijgen toe.
Tess stapte naar binnen, op de voet gevolgd door Jasmijn.
“Goed, dan kunnen we nu de politie bellen,” zei Merijn.
“Dan kunnen we het beste naar de dominee gaan,” besloot Tess. “Kom je in de mand, Kat?”
“Ik blijf bij mijn lieve zusje. Ik zal geen moment van haar zijde wijken.” Kat begon nu melodramatisch te worden.
“Ook goed,” zei Tess nuchter. “Kom mee, jongens. Op naar de kerk.”

Dominee Peter liep naar de deur van de kerk, die nog steeds potdicht zat.
Normaal gesproken was het huis van God altijd geopend, maar ’s nachts deed Peter hem toch echt op slot. Hij deed de deur altijd open nadat hij aan zijn preek voor de volgende zondag had gewerkt.
Vandaag zat die nog dicht, omdat vandaag het werk niet echt wilde vlotten. Hij was veel te opgewonden.
Hij had een excuus om niet geconcentreerd bezig te gaan nu iemand luid en ongeduldig op de deur bleef kloppen.
“Ik kom al,” riep hij vrolijk.
Nadat hij de deur van het slot gehaald had, trof hij daarachter vier jonge kerkgangers aan.
“Tess, Merijn, Sem, Jasmijn, wat doen jullie hier?”
“Zouden we de telefoon mogen gebruiken? Het is een noodgeval.”
“Natuurlijk,” antwoordde Peter verrast. “Ga jullie gang.”
Ze renden naar zijn kantoor. Of liever gezegd, Tess rende en de anderen holden haar achterna.
Peter was verbaasd, maar niet bezorgd. Ze waren zo snel weg dat hij de uitdrukking op hun gezichten nog niet goed gezien had.

[Daniël]

- Veel — in het begin van dit stukje, misschien kunnen er een paar weg ?
- Nu je het over Lieke hebt, waar is zij, en Evil Aad, eigenlijk gebleven ?
- Normaal gesproken was het huis van God altijd geopend, maar ’s nachts deed Peter hem toch echt op slot. < Leuke zin ^^
- Was Peter die homo?
- Wat ik een + puntje vind is dat er rek in het verhaal zit. Dat het tempo lager ligt, maar dat het wel spannend blijft

[Robin]

- Veel — in het begin van dit stukje, misschien kunnen er een paar weg ?

Die waren om duidelijk te maken dat Sem nu uit zijn gebruikelijke rol stapt tegenover Merijn -- en dat dat hem ongemakkelijk maakt. Maar als het afleidt of zo, is het misschien handig om iets anders daarop te verzinnen. Weet jij iets?

- Nu je het over Lieke hebt, waar is zij, en Evil Aad, eigenlijk gebleven ?

Die twee vindt ik nu eigenlijk te saai worden, ze kunnen maar zoveel doen om de hoofdpersonen te hinderen zonder dat het voorspelbaar wordt. Ze komen later nog wel even tevoorschijn, om daarmee gelijk onbewust een grote invloed op het derde deel te hebben.

- Normaal gesproken was het huis van God altijd geopend, maar ’s nachts deed Peter hem toch echt op slot. < Leuke zin ^^

Dank je ^^

- Was Peter die homo?

Jup.

- Wat ik een + puntje vind is dat er rek in het verhaal zit. Dat het tempo lager ligt, maar dat het wel spannend blijft

Dank je, dat was helemaal de bedoeling!

[Robin]

Stukje #24, waarin het woord "sodomiet" gebruikt wordt:

“De politie komt er zo direct aan,” vertelde Tess. Er zat een kleine bibber in haar stem die ze niet kon onderdrukken.
“Gaat het wel?” vroeg Merijn bezorgd. Zijn zus knikte, maar niet echt overtuigend.
Ze aarzelde en gaf na een moment stilte toe: “Ik besef nu weer dat ze dood is. Sterker nog: er zijn doden gevallen en de dader loopt vrij rond. En iets zegt me dat de politie hem niet gaat pakken.”
“We gaan achter hem aan,” zei Sem zacht. “Als dit gedoe met Augustina achter de rug is.” Hij klonk steeds zekerder. “We gaan die vent vinden, hem opzoeken en dan…” Hij zweeg. Ja, wat konden ze eigenlijk doen?
“Dan zien we wel,” viel Merijn hem bij. “We verzinnen vast wel iets. Maar laten we nu eerst naar het huis van Augustina gaan. Dan kunnen we de politie opvangen en Kat meenemen. Ik heb het idee dat hij niet uit zichzelf van de zijde van zijn zus zal wijken, zoals hij het zelf zei.”

Peter had van de gelegenheid gebruik gemaakt door een eindje te gaan wandelen.
“Goedendag, goedendag!” De dominee liep vrolijk naar de heer en mevrouw Rechteleer toe.
“Goedendag, dominee,” zei meneer Rechteleer beleefd. “Hoe gaat het met u?”
“Goed, heel goed. U hebt het al gehoord?”
“Ik vrees van niet,” zei mevrouw Rechteleer, die een wenkbrauw optrok.
“Ik hou van mannen! Ik hou van mannen en durf het eindelijk te zeggen!” Dominee Peter keek het stijve echtpaar intens gelukkig aan.
Die bleven stil. Ze keken Peter streng aan.
“Wat is er?” vroeg hij. De lach droop langzaam van zijn gezicht.
“Wij hebben veel dingen van u gepikt in het verleden,” begon meneer Rechteleer te preken. “Uw onconventionele methoden, uw… smakeloze zondagspreken, maar dit…”
“Waar hebt u het over?” vroeg Peter verbouwereerd.
“U bent een schande voor uw ambt,” ging mevrouw Rechteleer verder waar haar man gestopt was. “We hebben niets gezegd omdat u de dominee bent. Men behoort respect te hebben voor de kerkelijke vertegenwoordiger, ook al zijn ze… excentriek. Maar dit! Als u toegeeft sodomiet te zijn, bent u te ver gegaan. Dit behoort niet.”
“Een wat?” Peter staarde hen ongelovig aan. Dit moest een grapje zijn.
“Een sodomiet,” herhaalde mevrouw Rechteleer kil.
“Luister. Ik ben wie ik ben, en jullie hebben mij maar te accepteren. Ik ben nog steeds de dominee, en de andere dorpsbewoners zijn niet zo bekrompen. Zij waren aardig voor me, ze scholden me niet uit toen zij erachter kwamen — of, nou ja, technisch gezien wisten ze het al. In ieder geval, hoe durven jullie?”
De dominee draaide zich om en stormde richting de kerk.
“Nooit van m’n leven…” mompelde de heer Rechteleer.

[Daniël]

Toen je begon met 'sodomiet komt erin voor' had ik geen flauw idee wat het was eigenlijk, maar nu is het wel duidelijk
Anyway, niks op aan te merken behalve dat ik niet echt begrijp wat Peters verhaallijn nou voor toegevoegde waarde voor het verhaal zelf heeft ?

[Robin]

Anyway, niks op aan te merken behalve dat ik niet echt begrijp wat Peters verhaallijn nou voor toegevoegde waarde voor het verhaal zelf heeft ?

Ik ook niet eigenlijk, maar het is gewoon zo leuk om hem te schrijven.

[Daniël]

En zeker ook om die stukjes te lezen Mja, het maakt het verhaal er wel vrolijker op iig ^^

[Robin]

Stukje #25, beetje kort, ik had niet door dat dit al het einde van het hoofdstuk is:

“Rechteleer!” hoorden ze een koele stem zeggen. Er was iets aan die stem, iets verkeerds… Ze was zacht, haast fluisterend. Maar ook ontegenzeggelijk een schreeuw. Het echtpaar keek om.
Rosetta stond achter hen. Ze zag er dreigend uit, langer dan normaal. Haar ogen stonden op onweer. Toen ze sprak, zag het echtpaar haar tanden, die scherper dan anders leken te zijn.
“Laat Peter met rust. Hij is een goede man. Scheld hem niet uit met die verschrikkelijke naam. Begrijpen jullie het dan niet? Of iemand goed of slecht is, hangt niet af van wie of wat hij is, maar wat hij doet. Zien jullie niet hoeveel goeds hij gedaan heeft voor dit dorp en voor de mensen? Hij is meer waard dan jullie en nog zeventig van zulke zielige mensjes als jullie bij elkaar. Ik zweer plechtig dat jullie het zullen bezuren als jullie verder één vinger, één woord tegen hem richten.”
De Rechteleers waren sprakeloos. Ze knipperden met hun ogen en Rosetta was weer weg. Ze keken elkaar aan en spraken er nooit weer over.