Sigil: De Erfgename

[Robin]

Stukje #5:

Een paar uur later, terwijl Birgitta in zijn armen lag, schrok Kat. Ze was namelijk plotseling stijf geworden. Een fractie van een seconde later werden al haar spieren slap.
“Birgitta?”
Geen reactie.
Paniek begon in zijn hoofd op te borrelen. Ging het wel goed met haar? Zou ze beter worden? Kon hij haar genezen met magie? Zo nee, moest hij haar dan terug naar het dorp brengen? Mocht hij haar überhaupt wel verplaatsen?
“Thaddeus…” klonk het zacht. Kat moest zich voorover buigen om haar te verstaan. Een traan viel naar beneden en spatte uiteen op haar wang. “Thaddeus, breng me terug naar het dorp. Ik heb nieuws.”
Dat was duidelijk. Hij stopte met twijfelen en tilde haar voorzichtig omhoog. Daarna navigeerde hij blindelings door de gangetjes en kamers van de ruïne, tot hij bij de uitgang aangekomen was. Hij liep stevig door, zonder te vergeten haar hoofd goed te ondersteunen. In een flits waren ze door de poort, nog sneller dan op de heenweg.
In het dorp aangekomen, begon Kat luid om hulp te roepen. De dorpelingen zagen wat er aan de hand was en riepen de vader van Birgitta erbij.
De burgemeester kwam met grote passen aanlopen. Kat was bang voor hem, bang dat hij hem zou beschuldigen.
Maar de burgemeester keek blij. Hij riep luid: “Geweldig!”
Kat stopte met lopen, verdwaast. “Geef haar maar aan mij, jongen,” zei de vader. “Niet zo treuzelen.”
Hij nam zijn dochter over en liep met even grote stappen weer weg.
Kat begon ze te volgen — hij zou haar niet achterlaten, nog niet voor al het goud op de wereld.

De vader bracht zijn dochter naar de ruimte waar ze eerder een vergadering hadden gehouden. Hij zette haar in een stoel.
De aanwezigen van de vergadering stroomden de ruimte binnen. Alleen de broer van Birgitta was er niet bij. Een bediende kwam binnen met een kop stomende vloeistof — Kat vond het op melk lijken — en zette het voor Birgitta neer. Blijkbaar had de burgemeester iedereen van te voren al geroepen.
“En?” zei de burgemeester. “Wat heb je gezien?”
Kat hoopte dat ze die vraag niet uitgebreid zou beantwoorden, maar toen ze begon te praten, kreeg hij door wat er aan de hand was.
“Ik zag,” zei ze, “Ik zag het einde van de oorlog. Ik zag…” Ze nam een slokje uit de kom die voor haar stond en ging verder: “Het meeste van wat ik heb gezien heeft betrekking op uw familie.” Ze keek Kats vader aan terwijl ze dat zei, en wierp een vlugge blik op Kat en Faulicius.
Toen onthulde ze haar voorspelling, op een monotone stem, alsof ze iets oplas.
Ze hield een heel verhaal, vertelde over het verdere verloop van de oorlog in het algemeen en het lot van de familie van Kat in het bijzonder. Kat besteedde niet zoveel aandacht aan wat zijn vakantieliefde zei, hij was overrompeld door wat er gebeurde.
“En er is nog iets,” zei Birgitta. Ze werd zo mogelijk nog ernstiger. “Uw vrouw en dochter zijn in gevaar.” Ze had het nog steeds tegen de vader van Kat.
Die stond gelijk op. Zijn stoel kletterde op de grond. “Weet je het zeker? Is er geen mogelijkheid—”
“Rustig, rustig,” zei de burgemeester. “Ik neem aan dat jullie snel naar huis willen, maar jullie kunnen overmorgen pas weer weg.”
Kats vader sloeg uit machteloosheid hard met zijn vuist op de tafel. Een paar van de aanwezigen maakten een sprongetje.
“Er is nog tijd,” zei Birgitta. “Ik weet niet hoe lang u nog heeft om ze te redden, maar er is nog wel tijd.”

[Daniël]

- Zou ze beter worden > staat vreemd dat Kat zich dat op dit moment afvraagt
- De plotselinge ziekte van Birgitta komt wel erg plotseling. De stemming slaat te abrupt over
- verdwaast > eerder verbaasd lijkt me
- stomende vloeistof > eerder zoiets als: met een vloeistof waar een (put in bijvoegelijk naamwoord) stoom vanaf kwam (of damp of rook of zo)
- Waarom kunnen ze overmorgen pas weg?

[Robin]

Die dingen zal ik dan omschrijven.

- Waarom kunnen ze overmorgen pas weg?

Dat wordt nog uitgelegd. Zou het beter zijn als ik dat eerder vertel, aan het begin van de flashback, of dat Kat eerst vertelt dat ze voor drie dagen weg gaan aan het begin van het eerste hoofdstuk, bijvoorbeeld?

[Daniël]

Ik zou het iig eerder al vertellen want nu staat het wat vreemd

[Robin]

Stukje #6:

De vader haalde diep adem. Hij vroeg: “Weet je ook waardoor ze in gevaar zijn?”
“Een inbraak en aanval,” antwoordde Birgitta.
“Weet je ook wie…?”
“Een vampier, een oude vampier. Hij is gemotiveerd door wraak en is bereid daarvoor te doden.”
“Servilius,” zei de vader grimmig.
“De schatbewaarder?” vroeg de Duitse vrouw. “Wat voor reden heeft hij om wraak te willen nemen?”
“De dood van Aelianus greep hem zwaar aan. Ik weet niet waarom, maar ze lijken een bepaalde band te hebben gehad. Het was weliswaar een ongeluk, maar Servilius heeft dat nooit geloofd.”
Iedereen zweeg.
“Dit is ernstig,” zei de burgemeester tenslotte. “Heb je nagedacht over magische bescherming voor jou en je familie?”
De vader van Kat lachte een holle lach. “Er is geen enkele sigil die ons kan beschermen tegen een vampier als Servilius, als hij zijn zinnen heeft gezet op onze ondergang.”
Faulicius, die tot nu toe niets gezegd had, sprak. “Geen sigil, nee. Maar er zijn andere spreuken — sterkere spreuken — die dat wel kunnen.”
Een kilte verspreidde zich door de ruimte. Faulicius had iets onbehoorlijks gezegd. Andere spreuken, dat was al vele jaren een taboe. Ze waren doorgaans gevaarlijk en onvoorspelbaar. En niet zelden waren ze duister of wreed. Sigils zijn geen kinderspel, maar sigil-loze magie was nog veel minder beheersbaar. Alleen het voorstel om het te gebruiken, hoe zwaar de tijden ook, gold als een doorbreking van het taboe. De aanwezigen kregen een bitter-zure smaak in hun mond.
Na een lange en ongemakkelijke stilte nam zijn vader het woord. “Wat voor spreuken?”
Faulicius voelde zich aangemoedigd en vertelde: “Er is een spreuk die iets of iemand uit de buurt kan houden van iets of iemand anders, maar de beschermde moet dan wel in de buurt zijn als de spreuk uitgesproken wordt, dus we kunnen moeder en Augustina pas beschermen als we weer thuis zijn.”
“Heb je niet een of andere spreuk gevonden waardoor we sneller kunnen reizen?” vroeg zijn vader bruusk.
“De snelste manier om te reizen is vliegen, zelfs als we de wachttijd in achting nemen,” zei Faulicius. In een andere situatie zou hij ervan genoten hebben dat hij als vraagbaak werd behandeld. “Vliegen — wat trouwens ook sigil-loze magie is, al lijkt iedereen dat altijd te vergeten — is wel langzamer dan teleportatie, maar er is naar mijn weten geen bruikbare Poort van hier naar thuis en het kost jaren om een nieuwe op te zetten. Om nog te zwijgen van de magische kennis die nodig is. Ik zou het niet in m’n eentje kunnen, dat is zeker.”

---

Ik zit met De Erfgename inmiddels al bijna op 20.000 woorden, voor een totaal van 60.000 woorden, en ik ben nu bijna bij de grote finale. Jeej!

[Daniël]

- "Een inbraak en aanval," > niet: een aanval?
- Hij is gemotiveerd door wraak > mooier vind ik: Een vampier, een oude vampier, gedreven door wraak / voort gejaagd door zoete wraak
- Alleen het voorstel > Alleen al het voorstel
- bitter-zure > kan dat tegelijk?
- In een andere situatie zou hij ervan genoten hebben dat hij als vraagbaak werd behandeld. > Als je dit er achter plakt: Maar nu niet. wordt het dramatische effect sterker
- Om nog te zwijgen > Om nog maar te zwijgen (dat soort woordjes ertussen maken de zinnen wat voller en naar mijn mening lopen ze dan natuurlijker)

Dat conflict, waarin deze Servilius is betrokken en Aelianus, is daar al eerder in het verhaal over gesproken? Want voor mij zijn al deze namen nieuw, klopt dat?

Het is nu nog niet erg verwarrend, maar zorg wel dat je niet te lang wacht met de uitleg.

[Robin]

- bitter-zure > kan dat tegelijk?

Volgens mij wel. Het is een soort van metaforische beschrijving van de weerzin die ze voelen voor sigilloze magie. Net zoals je in het Engels bittersweet hebt om een mengeling van blij en verdrietig te benoemen, leek me bitter-zuur wel gepast voor het gevoel wat je krijgt als iemand iets onbehoorlijks zegt, of iets doet wat je als onnatuurlijk of slecht ervaart.

Dat conflict, waarin deze Servilius is betrokken en Aelianus, is daar al eerder in het verhaal over gesproken? Want voor mij zijn al deze namen nieuw, klopt dat?

Servilius is aan het eind van De Schutter nog bij naam genoemd, als een vampier die mogelijk achter de Schutter kon zitten.
Aelianus is nieuw voor ons en voor Sem, Merijn, Tess en Jasmijn, maar niet voor de aanwezigen in de flashback.

Het is nu nog niet erg verwarrend, maar zorg wel dat je niet te lang wacht met de uitleg.

Dat komt een dikke achthonderd woorden later... Het is wel zo dat het verhaal een soort omweg maakt: in de tussentijd hebben ze het nauwelijks nog over vampiers. Ik weet niet of dat het beter maakt, of juist erger.

[Daniël]

Muah, achthonderd woorden later is dichtbij genoeg.

[Robin]

Stukje #7:

“Kunnen we niet iemand anders laten vliegen?” vroeg Kat. “Iemand die niet al gevlogen heeft in de afgelopen tweeënzeventig uur?”
Dat ging niet op voor de gasten, natuurlijk, die gelijk met Kat, Faulicius en hun vader waren aangekomen. De burgemeester weigerde te gaan, vanwege zijn verantwoordelijkheden. Hij verbad ook zijn kinderen om te gaan, omdat ze te jong en te onervaren waren om het op te nemen tegen een vampier, zeker een vampier als Servilius. Niemand nam het hem kwalijk, ze zouden allemaal hetzelfde hebben gedaan als zij in zijn schoenen hadden gestaan.
“Ik vrees dat we verder niemand in het dorp is die sterk genoeg is om een kans te maken Servilius tegen te houden,” verzuchtte de burgemeester. “Maar ik zal iedereen op de hoogte stellen. Als iemand wil gaan, mag hij — mits hij volwassen is, natuurlijk.”

De uren verstreken. De eerste dag van het wachten eindigde zonder dat iemand zich opgaf om naar het zuiden af te reizen om het op te nemen tegen Servilius.
De vader liep zenuwachtig heen en weer, gefrustreerd dat hij niets kon doen.
Kat zat lusteloos voor zich uit te staren, met Birgitta naast hem. Ze probeerde hem op te vrolijken, maar dat lukte haar niet.
Samen met de rest van de magiërsvergadering hielp Faulicius met het opstellen van een plan, op basis van de onthullingen van Birgitta.

De tweede dag verliep niet anders. Uiteindelijk brak de tijd aan dat het weer veilig was om te vliegen.
Kat gaf Birgitta nog een laatste kus.
De vliegzalf werd gehaald.
Faulicius, Kat en hun vader smeerden zich in en stegen op.

[Daniël]

- Hij verbad ook zijn kinderen > verbood
- Ik vrees dat we verder > er verder
- mag hij - > die zin maak je niet af, er moet nog iets achter (mag hij gaan, bijvoorbeeld)
- op basis van de onthullingen van Birgitta > door het te formuleren als 'Birgitta's onthullingen' voorkom je dat je twee keer 'van' in een zin kort achter elkaar hebt.
- Ik zou geen witregel doen tussen 'Birgitta' en 'De tweede dag'
- Het laatste stuk is wel heel kort en bondig omschreven.

Verder is het wel essentieel om te weten hoeveel tijd er verstreken is als ze dan eindelijk gaan vliegen.

En waarom gaan ze nu gewoon zelf, in plaats van iemand op Servilius af te sturen? Of gaan ze nu gewoon de moeder en de zus redden, zonder de confrontatie met Servilius op te zoeken?