[Kinderverhaal/voorleesboekje] De boom met de mooie takken
Geplaatst: 06-04-2010 19:33
Nog niet perfect, maar als ik er uiteindelijk toch tevreden mee ben wil ik per stukje (gescheiden door witregels) een olieverftekening (laten of zelf) maken :}
---------
De boom met de mooie takken
In het bos bij mijn dorp stond een jonge boom. Bijna iedereen vond hem de mooiste boom van het bos, vooral om zijn lange takken. Hij stond ook nog eens op de mooiste plek van het bos: er groeiden erg veel kleurige bloemen, en soms kwamen de zonnestralen door de groene blaadjes van de boom. Op die plek liepen er dan ook veel eekhoorntjes rond, die de boom en zijn vriendinnetje altijd begroetten wanneer ze er voorbijkwamen. Het vriendinnetje van de boom was een klein wit bloemetje, een madeliefje. Zij vond het wel leuk dat ze zo dicht bij de boom mocht staan, want hij was niet alleen mooi, maar ook erg lief.
Op een dag zei de boom tegen het madeliefje: “Ik denk dat ik in een film ga spelen.” Dat vond het bloemetje een beetje vreemd. Ze had namelijk nog nooit gehoord van een boom die in een film had gespeeld.
“Maar waarom wil je nou in een film spelen?” vroeg ze aan haar vriend.
Daar had de boom een goede reden voor: “Ik kan toch niet voor altijd op dezelfde plek blijven staan? Dat is niet leuk!”
“Dat is waar,” moest het madeliefje toegeven. En de boom had natuurlijk ook nog de mooiste takken van het hele bos.
Zo kwam het dat de boom zijn koffertje pakte en vertrok. Maar voordat hij dat deed zette hij vijf van zijn mooiste petten op, want hij hield nou eenmaal van petjes. Als mooie versiering hingen de rode, oranje, gele, groene en blauwe pet aan een stel van de mooie takken.
“Maar waar ga je dan naartoe?” vroeg het madeliefje nog.
“Naar Amerika!” riep de boom. “Want in Amerika worden alle grote films gemaakt.”
Het madeliefje en de boom gaven elkaar nog een knuffel, beloofden elkaar dat ze altijd vriendjes zouden blijven, en toen ging de boom toch echt op weg.
In Amerika kwam de boom al snel een filmmaker tegen. Het was een man met een hele dikke buik, het kleine stoeltje waar hij op zat zakte bijna door.
“Hallo, zoek je nog een boom voor in een film?” vroeg de boom aan de man. Die vond dat wel raar, want dat had een boom hem nog nooit gevraagd. Maar hij vond het ook bijzonder, en de boom had ook erg mooie takken en petjes.
Daarom zei de filmmaker vrolijk: “Ja, natuurlijk mag je in mijn film spelen.” De boom mocht zelfs meteen meedoen in de film die hij nu aan het maken was.
In de film had de boom een erg belangrijke rol. Hij was namelijk de boom waaronder de jongen het meisje voor de allereerste keer een kusje gaf. Daarna kwamen de jongen en het meisje nog vaak terug naar de boom, en hij was dus erg vaak in de film te zien. Maar na een tijdje werd het winter in de film en niet in het echt. Toen moest de boom ál zijn blaadjes laten knippen, en dat vond hij helemaal niet leuk. De boom werd erg sip, want nu was hij de enige boom op de hele wereld die geen blaadjes had in de zomer.
Toen ging de boom met de mooie takken zonder blaadjes naar de filmmaker.
“Misschien wil ik toch niet in een film spelen,” zei hij blozend. Want hij vond het niet fijn om zonder blaadjes rond te lopen, en dat moest soms wel.
“Dat is niet zo erg, hoor,” zei de filmmaker. “Misschien wil er nog wel een andere boom in de film spelen.”
“Dat weet ik wel zeker!” riep de boom. Daarna pakte hij zijn koffertje weer in, zette al zijn petjes op en ging toen snel terug naar het bos.
Het madeliefje, het vriendinnetje van de boom, was heel blij dat de boom weer terug was. Ze gaf hem zelfs een hele dikke knuffel. De bomen in het bos waren ook blij dat de boom met de mooie takken weer terug was, ze hadden hem erg gemist, en toen hij weg was was er geen één boom die zo mooi was als hij. Daarom werd er een groot feest gehouden in het bos, en alle bomen, bloemen en dieren feestten mee tot de zon onder ging.
---------
De boom met de mooie takken
In het bos bij mijn dorp stond een jonge boom. Bijna iedereen vond hem de mooiste boom van het bos, vooral om zijn lange takken. Hij stond ook nog eens op de mooiste plek van het bos: er groeiden erg veel kleurige bloemen, en soms kwamen de zonnestralen door de groene blaadjes van de boom. Op die plek liepen er dan ook veel eekhoorntjes rond, die de boom en zijn vriendinnetje altijd begroetten wanneer ze er voorbijkwamen. Het vriendinnetje van de boom was een klein wit bloemetje, een madeliefje. Zij vond het wel leuk dat ze zo dicht bij de boom mocht staan, want hij was niet alleen mooi, maar ook erg lief.
Op een dag zei de boom tegen het madeliefje: “Ik denk dat ik in een film ga spelen.” Dat vond het bloemetje een beetje vreemd. Ze had namelijk nog nooit gehoord van een boom die in een film had gespeeld.
“Maar waarom wil je nou in een film spelen?” vroeg ze aan haar vriend.
Daar had de boom een goede reden voor: “Ik kan toch niet voor altijd op dezelfde plek blijven staan? Dat is niet leuk!”
“Dat is waar,” moest het madeliefje toegeven. En de boom had natuurlijk ook nog de mooiste takken van het hele bos.
Zo kwam het dat de boom zijn koffertje pakte en vertrok. Maar voordat hij dat deed zette hij vijf van zijn mooiste petten op, want hij hield nou eenmaal van petjes. Als mooie versiering hingen de rode, oranje, gele, groene en blauwe pet aan een stel van de mooie takken.
“Maar waar ga je dan naartoe?” vroeg het madeliefje nog.
“Naar Amerika!” riep de boom. “Want in Amerika worden alle grote films gemaakt.”
Het madeliefje en de boom gaven elkaar nog een knuffel, beloofden elkaar dat ze altijd vriendjes zouden blijven, en toen ging de boom toch echt op weg.
In Amerika kwam de boom al snel een filmmaker tegen. Het was een man met een hele dikke buik, het kleine stoeltje waar hij op zat zakte bijna door.
“Hallo, zoek je nog een boom voor in een film?” vroeg de boom aan de man. Die vond dat wel raar, want dat had een boom hem nog nooit gevraagd. Maar hij vond het ook bijzonder, en de boom had ook erg mooie takken en petjes.
Daarom zei de filmmaker vrolijk: “Ja, natuurlijk mag je in mijn film spelen.” De boom mocht zelfs meteen meedoen in de film die hij nu aan het maken was.
In de film had de boom een erg belangrijke rol. Hij was namelijk de boom waaronder de jongen het meisje voor de allereerste keer een kusje gaf. Daarna kwamen de jongen en het meisje nog vaak terug naar de boom, en hij was dus erg vaak in de film te zien. Maar na een tijdje werd het winter in de film en niet in het echt. Toen moest de boom ál zijn blaadjes laten knippen, en dat vond hij helemaal niet leuk. De boom werd erg sip, want nu was hij de enige boom op de hele wereld die geen blaadjes had in de zomer.
Toen ging de boom met de mooie takken zonder blaadjes naar de filmmaker.
“Misschien wil ik toch niet in een film spelen,” zei hij blozend. Want hij vond het niet fijn om zonder blaadjes rond te lopen, en dat moest soms wel.
“Dat is niet zo erg, hoor,” zei de filmmaker. “Misschien wil er nog wel een andere boom in de film spelen.”
“Dat weet ik wel zeker!” riep de boom. Daarna pakte hij zijn koffertje weer in, zette al zijn petjes op en ging toen snel terug naar het bos.
Het madeliefje, het vriendinnetje van de boom, was heel blij dat de boom weer terug was. Ze gaf hem zelfs een hele dikke knuffel. De bomen in het bos waren ook blij dat de boom met de mooie takken weer terug was, ze hadden hem erg gemist, en toen hij weg was was er geen één boom die zo mooi was als hij. Daarom werd er een groot feest gehouden in het bos, en alle bomen, bloemen en dieren feestten mee tot de zon onder ging.