Eerste stukje van een langer verhaal dat ik aan het maken ben. Heb het verhaal nu ongeveer goed in mijn hoofd en beter voorbereidt dan nu ben ik nog niet geweest. Goed. De titel hierboven is niet de titel van het verhaal, simpelweg omdat ik nog geen titel heb. Het is echter een nieuwe start voor mij met het verhaalschrijven. Welnu, ik zal beginnen:
Door de met dauw bestreken velden rond Apallo reed een wit busje met gedimde lichten in de schemering. Achter het stuur zat een jongen met een licht getinte huidskleur. Naast hem zat een dunne, lange jongeman rond de zestien jaar oud die ietwat ineengezakt voor zich uit leek te staren. In zijn rechterhand hield hij een wandelstok met ijzeren punt, zijn linkerhand lag ontspannen over de rugzak op zijn schoot. Hij sprak op rustige toon met de ander, die telkens licht afwezig reageerde, zijn ogen gericht op de weg.
“Wat verwacht je eigenlijk te kunnen halen in Apallo?" vroeg de bijrijder aan zijn metgezel.
"Ik denk dat we in totaal voor twee weken bij elkaar kunnen schrapen, maar dat hangt ook van de voorraden daar af.”
"Ik hoop dat het niet zo'n toestand wordt als in München," zei de stokdrager met een pijnlijk vertrokken gezicht. "We hadden eigenlijk moeten doorrijden."
"Maar jíj moest zo nodig de stad in," zei de chauffeur met een verontschuldigende klank in zijn stem.
"Ik heb mijn boete al betaald, Sandro," antwoordde de passagier.
"Hm," bromde deze.
Buiten het busje was de zon inmiddels boven de bomenrij aan de rechterkant van de weg opgekomen en de lange schaduwen die zich over het wegdek verspreidden maakten plaats voor zonnestralen. Achter de bomen lag de stad in het vroege ochtendlicht. Apallo. Wat vroeger door planologen en pr-managers een 'stad in het groen' werd genoemd, was die naam nu zeker waard. Het bos had zich in twee jaar tijd langzaam uitgebreid en vele wegen en tuinen in het westen van de stad overwoekerd. De inwoners leefden nu van de jacht, bosbouw, veeteelt en voor de echt rijke mensen steeds schaarser wordende conserven. Een blik bruine bonen is een luxeartikel geworden, een feestmaal voor de lagere klassen. Achterin het busje van Sandro en zijn metgezel lag voor Appalose begrippen dan ook een fortuin. Minstens achthonderd blikken stonden opgestapeld in de laadruimte te wachten op consumptie.
PS: Iemand met een echt goeie naam voor de stad zou ik heel erg dankbaar zijn als hij/zij deze met mij wilde delen.
Hope you enjoyed it. Volgende delen volgen snel.
Nieuwe Start
-
Frank
- Member
- Berichten: 90
- Lid geworden op: 23-09-2010 19:09
Nieuwe Start
"But afterwards I fancied one might find a wealth of life even in a prison."
-
Frank
- Member
- Berichten: 90
- Lid geworden op: 23-09-2010 19:09
Fuck it! We do it live! Deel twee is hier:
De doorgang van het busje werd geblokkeerd door twee auto's die midden op de weg stonden. Het leek alsof een jeep een mini had aangereden en tot stilstand had gebracht. Geen al te vreemd tafereel, vond Sandro, terwijl hij het busje afremde en uitstapte. Achter de auto's doemden echter drie figuren op. Ze stonden om een schijnbaar bewusteloos meisje heen. Sandro keek even naar zijn kompaan, die knikte en hem zijn stok gaf. Met een klap deed hij zijn deur dicht en verhief zijn stem: "Wat is hier in godsnaam aan de hand?"
Even was er verwarring onder de drie figuren. Toen riep de kleinste van de drie: "Blijf uit de buurt! Dit zijn niet jouw zaken!" Sandro klemde zijn stok stevig vast en liep op de drie af. Hij zag nu dat ze alle drie een mes bij zich droegen en alle drie rechtshandig waren. De messen hingen aan de linkerkant van hun heup aan hun broekriem. Snel schatte hij de lengte van het lemmet. Ongeveer twintig, vijftien centimeter, standaard keukenmessen. Deze jongens zijn geen professionals.
"Ik krijg de indruk dat jullie hier ongezonde plannen hebben met dit meisje. Als dat klopt kunnen jullie beter nu stoppen."
De kortste nam echter zijn mes in zijn hand. "Er was een ongeluk. Wij nemen haar mee en zoeken voor hulp."
- "Tuurlijk", antwoordde Sandro. "Geef me het meisje," vervolgde hij met een dwingende stem. De ander uitte een schreeuw en stootte toe.
De tijd leek langzamer te gaan. Adrenaline pompte door Sandro's aderen. Een rechtstreekse aanval in de richting van mijn borstkas, stelde hij vast. Met een snelle beweging naar links ontweek hij het mes en sloeg met zijn stok op de blootgegeven rechterarm van de jongen. Deze verloor zijn evenwicht en wankelde naar voren. Sandro schopte zijn rechtervoet in zijn maag en zijn vijand klapte dubbel. Daarna liet hij zijn stok zakken om hem gelijk weer omhoog te brengen en de jongen als een golfbal weg te slaan. De ijzeren punt landde op zijn sleutelbeen en het doelwit werd achteruit geworpen. Hij liet zijn mes vallen en kwam hard op het asfalt terecht. Zijn maten uitten woeste kreten en trokken hun messen.
Sandro realiseerde zich dat de logheid van zijn stok hem zijn leven zou kunnen kosten tegen twee messen. Hij schopte met zijn linkervoet het gevallen mes omhoog en gooide ondertussen zijn stok als een speer naar de langste jongen. Het grootste doelwit. Deze ontweek de scherpe punt echter met een sprong naar rechts. De andere jongen haalde nu fel uit met zijn mes, dat hij vasthield als een dolk. Sandro sloeg met zijn linkerhand de zwaaiende rechterarm weg en sloeg met zijn rechterhand, waarin zich het mes bevond, tegen de adamsappel van zijn aanvaller. Deze deinsde kokhalzend achteruit, maar achter Sandro doemde zijn andere vijand op. Deze sprong op zijn rug en Sandro zag een flikkerend lemmet zich richting zijn keel bewegen. Hij moest improviseren. Hij liet zich door zijn knieën zakken en voorover vallen. Zijn aanvallers hoofd raakte het asfalt en zijn kin kwam in harde botsing met Sandro's schedel. Ondanks de heftig kloppende pijn stond Sandro zo snel mogelijk op. De jongen lag stil. Hij zag dat zijn laatste tegenstander zich had hersteld en met geheven mes weer op hem af kwam. Sandro sprong naar voren en gooide hem over zijn schouder heen. In zijn vijand's val ramde Sandro zijn mes in zijn zij. De jongen keek angstig naar hem omhoog en tastte naar zijn wond. Enkele seconden later doofde het licht in zijn ogen. Sandro liep naar zijn stok en raapte deze op.
De doorgang van het busje werd geblokkeerd door twee auto's die midden op de weg stonden. Het leek alsof een jeep een mini had aangereden en tot stilstand had gebracht. Geen al te vreemd tafereel, vond Sandro, terwijl hij het busje afremde en uitstapte. Achter de auto's doemden echter drie figuren op. Ze stonden om een schijnbaar bewusteloos meisje heen. Sandro keek even naar zijn kompaan, die knikte en hem zijn stok gaf. Met een klap deed hij zijn deur dicht en verhief zijn stem: "Wat is hier in godsnaam aan de hand?"
Even was er verwarring onder de drie figuren. Toen riep de kleinste van de drie: "Blijf uit de buurt! Dit zijn niet jouw zaken!" Sandro klemde zijn stok stevig vast en liep op de drie af. Hij zag nu dat ze alle drie een mes bij zich droegen en alle drie rechtshandig waren. De messen hingen aan de linkerkant van hun heup aan hun broekriem. Snel schatte hij de lengte van het lemmet. Ongeveer twintig, vijftien centimeter, standaard keukenmessen. Deze jongens zijn geen professionals.
"Ik krijg de indruk dat jullie hier ongezonde plannen hebben met dit meisje. Als dat klopt kunnen jullie beter nu stoppen."
De kortste nam echter zijn mes in zijn hand. "Er was een ongeluk. Wij nemen haar mee en zoeken voor hulp."
- "Tuurlijk", antwoordde Sandro. "Geef me het meisje," vervolgde hij met een dwingende stem. De ander uitte een schreeuw en stootte toe.
De tijd leek langzamer te gaan. Adrenaline pompte door Sandro's aderen. Een rechtstreekse aanval in de richting van mijn borstkas, stelde hij vast. Met een snelle beweging naar links ontweek hij het mes en sloeg met zijn stok op de blootgegeven rechterarm van de jongen. Deze verloor zijn evenwicht en wankelde naar voren. Sandro schopte zijn rechtervoet in zijn maag en zijn vijand klapte dubbel. Daarna liet hij zijn stok zakken om hem gelijk weer omhoog te brengen en de jongen als een golfbal weg te slaan. De ijzeren punt landde op zijn sleutelbeen en het doelwit werd achteruit geworpen. Hij liet zijn mes vallen en kwam hard op het asfalt terecht. Zijn maten uitten woeste kreten en trokken hun messen.
Sandro realiseerde zich dat de logheid van zijn stok hem zijn leven zou kunnen kosten tegen twee messen. Hij schopte met zijn linkervoet het gevallen mes omhoog en gooide ondertussen zijn stok als een speer naar de langste jongen. Het grootste doelwit. Deze ontweek de scherpe punt echter met een sprong naar rechts. De andere jongen haalde nu fel uit met zijn mes, dat hij vasthield als een dolk. Sandro sloeg met zijn linkerhand de zwaaiende rechterarm weg en sloeg met zijn rechterhand, waarin zich het mes bevond, tegen de adamsappel van zijn aanvaller. Deze deinsde kokhalzend achteruit, maar achter Sandro doemde zijn andere vijand op. Deze sprong op zijn rug en Sandro zag een flikkerend lemmet zich richting zijn keel bewegen. Hij moest improviseren. Hij liet zich door zijn knieën zakken en voorover vallen. Zijn aanvallers hoofd raakte het asfalt en zijn kin kwam in harde botsing met Sandro's schedel. Ondanks de heftig kloppende pijn stond Sandro zo snel mogelijk op. De jongen lag stil. Hij zag dat zijn laatste tegenstander zich had hersteld en met geheven mes weer op hem af kwam. Sandro sprong naar voren en gooide hem over zijn schouder heen. In zijn vijand's val ramde Sandro zijn mes in zijn zij. De jongen keek angstig naar hem omhoog en tastte naar zijn wond. Enkele seconden later doofde het licht in zijn ogen. Sandro liep naar zijn stok en raapte deze op.
"But afterwards I fancied one might find a wealth of life even in a prison."
-
Daniël
- Platinum Member
- Berichten: 3711
- Lid geworden op: 21-02-2010 23:08
- Door de met dauw bestreken velden rond Apallo reed rond zes uur 's ochtends een wit busje met gedimde lichten in de schemering. > dit zijn wel even heel veel bepalingen achter elkaar, meteen in de eerste zin al. Ik zou er een paar weghalen. Je hebt bijvoorbeeld twee tijdsbepalingen: maak dan een keuze tussen 'rond zes uur 's ochtends' en 'in de schemering'. Ik zou de laatste houden, dan ben je ook meteen van dat twee keer 'rond' vlak achter elkaar af. Dus zoiets als: Door de met dauw bestreken velden rond Apallo reed een wit busje met gedimde lichten in de ochtendschemering. Bij nader inzien zou ik ook de laatste tijdsbepaling weghalen en verschuiven naar de volgende zin.
- vermoeide blik op zijn gelaat > nu lijkt het net of wij met vermoeide blik naar het gelaat van de jongen kijken, maar je bedoeld dat de jongen een vermoeide blik heeft.
- zijn linkerhand lag ontspannen over de rugzak op zijn schoot. Hij sprak op ontspannen > twee keer ontspannen, zoek synoniemen
- die telkens licht afwezig reageerde, gefocust op de weg. > dit is eigenlijk een paradox. De bestuurder van de auto is niet licht afwezig, hij is gefocust op de weg en kan daarom niet goed antwoorden.
- in Apallo?", vroeg de bijrijder > leestekenalarm! Dit is fout, correct is: in Apallo?" vroeg de bijrijder
- Verder ben ik geen voorstander van streepjes. Gewoon inspringen is meer common. Dat kan dan wel niet op dit forum, maar uiteraard wel in het oorspronkelijke document.
- als in München", zei de stokdrager > Hier dus weer: als in München," zei de stokdrager.
- nodig de stad in." zei de chauffeur > En hier: nodig de stad in," zei de chauffeur
- al betaald Sandro", antwoordde de passagier. > al betaald, Sandro," antwoordde de passagier.
- Appalo > Toen net was het nog Apallo, maar ik begrijp dat je een nieuwe naam zoekt.
- Het bos had zich in twee jaar tijd gestaag uitgebreiden vele wegen en tuinen in het westen van de stad overwoekerd. > Deze zin klopt niet.
- De inwoners leven nu van de jacht, bosbouw, veeteelt en voor de echt rijke mensen steeds schaarser wordende conserven. > Hier spring je opeens over naar de tegenwoordige tijd? Ik zie dat vaker als mensen een huidige situatie proberen te omschrijven. Maar dit kun je nog altijd gerust in de verleden tijd doen.
- Appelose begrippen > Ja, dit zou dus Appalose moeten zijn. Nu staat er 'Appelose', zonder appels.
Ik vind je beschrijvingen mooi. Daar zitten echt een paar pareltjes van zinnen tussen en het geeft een goed beeld van de omgeving.
Technisch gezien kan er zoals je ziet nog wel het een ander verbeterd worden. Let erop, als je je tekst nog eens doorleest, dat alles wat je schrijft ook ergens op slaat. 'Een vermoeide blik op zijn gelaat', dat klopt gewoon niet, begrijp je?
En leestekens. Zoek nog eens de regels op, want zo heel moeilijk is het niet
Ik ben wel benieuwd naar meer, dus dat is een goed teken
Edit: Dat was dus commentaar op stukje 1, ik pak stukje 2 er zo wel bij.
- vermoeide blik op zijn gelaat > nu lijkt het net of wij met vermoeide blik naar het gelaat van de jongen kijken, maar je bedoeld dat de jongen een vermoeide blik heeft.
- zijn linkerhand lag ontspannen over de rugzak op zijn schoot. Hij sprak op ontspannen > twee keer ontspannen, zoek synoniemen
- die telkens licht afwezig reageerde, gefocust op de weg. > dit is eigenlijk een paradox. De bestuurder van de auto is niet licht afwezig, hij is gefocust op de weg en kan daarom niet goed antwoorden.
- in Apallo?", vroeg de bijrijder > leestekenalarm! Dit is fout, correct is: in Apallo?" vroeg de bijrijder
- Verder ben ik geen voorstander van streepjes. Gewoon inspringen is meer common. Dat kan dan wel niet op dit forum, maar uiteraard wel in het oorspronkelijke document.
- als in München", zei de stokdrager > Hier dus weer: als in München," zei de stokdrager.
- nodig de stad in." zei de chauffeur > En hier: nodig de stad in," zei de chauffeur
- al betaald Sandro", antwoordde de passagier. > al betaald, Sandro," antwoordde de passagier.
- Appalo > Toen net was het nog Apallo, maar ik begrijp dat je een nieuwe naam zoekt.
- Het bos had zich in twee jaar tijd gestaag uitgebreiden vele wegen en tuinen in het westen van de stad overwoekerd. > Deze zin klopt niet.
- De inwoners leven nu van de jacht, bosbouw, veeteelt en voor de echt rijke mensen steeds schaarser wordende conserven. > Hier spring je opeens over naar de tegenwoordige tijd? Ik zie dat vaker als mensen een huidige situatie proberen te omschrijven. Maar dit kun je nog altijd gerust in de verleden tijd doen.
- Appelose begrippen > Ja, dit zou dus Appalose moeten zijn. Nu staat er 'Appelose', zonder appels.
Ik vind je beschrijvingen mooi. Daar zitten echt een paar pareltjes van zinnen tussen en het geeft een goed beeld van de omgeving.
Technisch gezien kan er zoals je ziet nog wel het een ander verbeterd worden. Let erop, als je je tekst nog eens doorleest, dat alles wat je schrijft ook ergens op slaat. 'Een vermoeide blik op zijn gelaat', dat klopt gewoon niet, begrijp je?
En leestekens. Zoek nog eens de regels op, want zo heel moeilijk is het niet
Ik ben wel benieuwd naar meer, dus dat is een goed teken
Edit: Dat was dus commentaar op stukje 1, ik pak stukje 2 er zo wel bij.
Hoe de Wereld Scheurde en Wat Erna Gebeurde Verhalen uit de oudste tijden
-
Daniël
- Platinum Member
- Berichten: 3711
- Lid geworden op: 21-02-2010 23:08
- en tot stilstand gebracht > Ik denk dat je hier nog wel 'had' aan moet toevoegen. 'en tot stilstand had gebracht'
- gaf.Met > gaf. Met
- drie figuren. toen > Toen
- van de drie "Blijf uit de buurt! > van de drie: "Blijf uit de buurt!
- terug > laat dat er maar van af
- Hij zag nu dat ze alledrie een mes bij zich droegen > Hoe zag hij dat? Hingen de messen aan hun riemen, hielden ze de messen vast? Beschrijf het.
- alledrie > alle drie
- Deze jongens zijn geen professionals > Als je zo nodig de tegenwoordige tijd wilt gebruiken hier, maak dan deze zin cursief en doe alsof het de letterlijke gedachte van Sandro is. Dan kan het namelijk wel.
- impressie > beetje chique woord voor deze situatie, 'indruk' is misschien beter
- Ah, dat woord gebruik je al in de volgende zin. Die kun je misschien omgooien tot: Als het juist is wat ik denk, dan kunnen jullie ...
- "Er was een ongeluk. Wij nemen haar mee en zoeken voor hulp." > Dat klinkt wel heel ongeloofwaardig, als je net je mes hebt getrokken...
- antwoorde Sandro > antwoordde
- antwoorde Sandro "Geef me het meisje", vervolgde hij > antwoordde Sandro. "Geef me het meisje," vervolgde hij
- uitte een schreeuw > volgens mij uit je geen schreeuw.
- De jongen uitte een schreeuw en stootte toe > Heb je het hier over Sandro of over zijn belager, want dat is niet helemaal duidelijk
- van mijn borstkas, stelde hij vast > van zijn borstkas, stelde hij vast. Je gebruikt nog altijd het perspectief van de alwetende verteller.
- teken twee messen > tegen?
- dat hij vasthield als een dolk > is een mes en een dolk niet gewoon hetzelfde?
- In de jongen zijn val > dit vind ik niet echt een mooie constructie
- Hij verloor in enkele seconden zijn bewustzijn > Mooier en duidelijker vind ik: Enkele seconden later verloor hij het bewustzijn
- Waar is Sandro's kompaan gebleven in deze vechtscène? Had hij hem niet te hulp kunnen komen of zo?
Leuk dat je je stukjes zo snel plaatst, nadat je ze geschreven hebt (want dat bedoel je met 'We do it live!' neem ik aan
?), maar lees je tekst toch nog even na voordat je het post. Dat bespaart ons een hoop verbeterwerk, want er zaten nu nog een hoop knullige foutjes in die je er zelf ook uit had kunnen halen.
De vechtscène vond ik wel kundig beschreven. Vind ik altijd zelf moeilijk om te doen, omdat er altijd zoveel tegelijk gebeurt. Enige opmerking: probeer in dat stukje tekst wat structuur aan te brengen (alinea-indeling). Nu is het één grote, warrige alinea waarin van alles gebeurt.
- gaf.Met > gaf. Met
- drie figuren. toen > Toen
- van de drie "Blijf uit de buurt! > van de drie: "Blijf uit de buurt!
- terug > laat dat er maar van af
- Hij zag nu dat ze alledrie een mes bij zich droegen > Hoe zag hij dat? Hingen de messen aan hun riemen, hielden ze de messen vast? Beschrijf het.
- alledrie > alle drie
- Deze jongens zijn geen professionals > Als je zo nodig de tegenwoordige tijd wilt gebruiken hier, maak dan deze zin cursief en doe alsof het de letterlijke gedachte van Sandro is. Dan kan het namelijk wel.
- impressie > beetje chique woord voor deze situatie, 'indruk' is misschien beter
- Ah, dat woord gebruik je al in de volgende zin. Die kun je misschien omgooien tot: Als het juist is wat ik denk, dan kunnen jullie ...
- "Er was een ongeluk. Wij nemen haar mee en zoeken voor hulp." > Dat klinkt wel heel ongeloofwaardig, als je net je mes hebt getrokken...
- antwoorde Sandro > antwoordde
- antwoorde Sandro "Geef me het meisje", vervolgde hij > antwoordde Sandro. "Geef me het meisje," vervolgde hij
- uitte een schreeuw > volgens mij uit je geen schreeuw.
- De jongen uitte een schreeuw en stootte toe > Heb je het hier over Sandro of over zijn belager, want dat is niet helemaal duidelijk
- van mijn borstkas, stelde hij vast > van zijn borstkas, stelde hij vast. Je gebruikt nog altijd het perspectief van de alwetende verteller.
- teken twee messen > tegen?
- dat hij vasthield als een dolk > is een mes en een dolk niet gewoon hetzelfde?
- In de jongen zijn val > dit vind ik niet echt een mooie constructie
- Hij verloor in enkele seconden zijn bewustzijn > Mooier en duidelijker vind ik: Enkele seconden later verloor hij het bewustzijn
- Waar is Sandro's kompaan gebleven in deze vechtscène? Had hij hem niet te hulp kunnen komen of zo?
Leuk dat je je stukjes zo snel plaatst, nadat je ze geschreven hebt (want dat bedoel je met 'We do it live!' neem ik aan
?), maar lees je tekst toch nog even na voordat je het post. Dat bespaart ons een hoop verbeterwerk, want er zaten nu nog een hoop knullige foutjes in die je er zelf ook uit had kunnen halen.De vechtscène vond ik wel kundig beschreven. Vind ik altijd zelf moeilijk om te doen, omdat er altijd zoveel tegelijk gebeurt. Enige opmerking: probeer in dat stukje tekst wat structuur aan te brengen (alinea-indeling). Nu is het één grote, warrige alinea waarin van alles gebeurt.
Hoe de Wereld Scheurde en Wat Erna Gebeurde Verhalen uit de oudste tijden
-
Frank
- Member
- Berichten: 90
- Lid geworden op: 23-09-2010 19:09
Grote les voor mij: Niet alles vanuit je kladschrift in een haastige bui gelijk overschrijven. Ik zal over een paar uur wel even gaan editen voor het leesplezier.
Tot stilstand 'had' geracht is btw een duitse invloed. Ik mag dat wel.
Tot stilstand 'had' geracht is btw een duitse invloed. Ik mag dat wel.
"But afterwards I fancied one might find a wealth of life even in a prison."
-
Robin
- Platinum Member
- Berichten: 2438
- Lid geworden op: 17-03-2010 22:46
Ik neem aan dat Daniël alles al genoemd heeft, dus ik wil alleen de volgende twee dingen toevoegen:
Ten eerste:
Die streepjes worden meestal gedaan in plaats van aanhalingstekens, niet samen:
"Dat ziet er niet goed uit," zei hij.
"Wat je zegt."
Of:
— Dat ziet er niet zo goed uit, zei hij.
— Wat je zegt.
Ten tweede:
http://www.youtube.com/watch?v=Qy-Y3HJNU_s
Ten eerste:
Die streepjes worden meestal gedaan in plaats van aanhalingstekens, niet samen:
"Dat ziet er niet goed uit," zei hij.
"Wat je zegt."
Of:
— Dat ziet er niet zo goed uit, zei hij.
— Wat je zegt.
Ten tweede:
http://www.youtube.com/watch?v=Qy-Y3HJNU_s
This silence was much worse than the one before, and this time no-one started clapping.
-
Frank
- Member
- Berichten: 90
- Lid geworden op: 23-09-2010 19:09
Alles aangepast. Beetje later dan ik zei. Heb die aanhalingstekens echt verneukt zag ik. Even een paar antwoorden over je inhoudelijke vragen Daniël:
derde deel zet ik binnenkort neer.
Ja, dat klopt. Sandro trapt er ook niet in.- "Er was een ongeluk. Wij nemen haar mee en zoeken voor hulp." > Dat klinkt wel heel ongeloofwaardig, als je net je mes hebt getrokken..
Misschien had hij wel wat beters te doen. Of vertrouwde hij er wel op dat Sandro het zou oplossen? Misschien heeft hij het hele gevecht wel niet gezien? Raadsels, raadsels...- Waar is Sandro's kompaan gebleven in deze vechtscène? Had hij hem niet te hulp kunnen komen of zo?
derde deel zet ik binnenkort neer.
"But afterwards I fancied one might find a wealth of life even in a prison."