In het Land van Slaap en Waken: Boek I

[Robin]

"kutrivier": Ha, vleeswaren!
"Zodra Yørik hen niet meer kon horen, wendde Melgin zich tot Seiko en snauwde: ‘Zodra je die spleetogen van je dicht knijpt, pak ik dat beest en dan eet ik ‘em rauw op!’": zijn humeur lijkt een stuk slechter geworden na die kleine onderbreking van Yørik. Bewust gedaan of vergissing?
"Of Aki-aapjes, zoals hij ze noemde, hetgeen ‘herfstaapjes’ betekende.": waarom dat onvertaalde stukje? Tenzij het woord "Aki" nog erg belangrijk wordt, lijkt het hier niet op z'n plaats. "Herfstwoud" heb je immers ook vertaald. "Ryu" heb ik geen probleem mee, maar dat is een uitzondering, omdat het een eigennaam is.
"maar hij was nog niet zo oud dat hij dat had meegemaakt." + "Seiko vermoedde echter dat Tomoku toch minstens zeventig herfsten had gezien": Wat mis ik hier? Want zoals het er nu staat, lijkt het voor mij dat er hier sprake is van "A Song of Ice and Fire"-jaargetijden.

[Daniël]

"kutrivier": Ha, vleeswaren!

Ja, vind je het kunnen of niet ? Ik probeer een beetje te schetsen wat voor ruige mensen die Noordlanders zijn, maar dat kan misschien ook zonder vleeswaren

"Zodra Yørik hen niet meer kon horen, wendde Melgin zich tot Seiko en snauwde: ‘Zodra je die spleetogen van je dicht knijpt, pak ik dat beest en dan eet ik ‘em rauw op!’": zijn humeur lijkt een stuk slechter geworden na die kleine onderbreking van Yørik. Bewust gedaan of vergissing?

Toch expres. Wat de lezer hier nog niet weet is dat de Shiromaní een soort tweederangsburgers zijn, die door de Noordlanders en Westerlingen 'spleetogen' worden genoemd. Dat probeer ik hier in deze dialoog meteen duidelijk te maken door de scherpe uitval van Melgin.

"Of Aki-aapjes, zoals hij ze noemde, hetgeen ‘herfstaapjes’ betekende.": waarom dat onvertaalde stukje? Tenzij het woord "Aki" nog erg belangrijk wordt, lijkt het hier niet op z'n plaats. "Herfstwoud" heb je immers ook vertaald. "Ryu" heb ik geen probleem mee, maar dat is een uitzondering, omdat het een eigennaam is.

Je hebt gelijk, de Shiroïn-term is totaal onnodig.

"maar hij was nog niet zo oud dat hij dat had meegemaakt." + "Seiko vermoedde echter dat Tomoku toch minstens zeventig herfsten had gezien": Wat mis ik hier? Want zoals het er nu staat, lijkt het voor mij dat er hier sprake is van "A Song of Ice and Fire"-jaargetijden.

Ik zie nu dat dit stukje heel verwarrend is.
- Het woud is langer dan zeventig jaar geleden rood gekleurd. Sindsdien is de naam Herfstwoud in gebruik
- Tomoku is niet zo oud, dat hij dat heeft meegemaakt (het woordje 'nog' moet hier verwijderd worden, want dat werkt misleidend)
- Tomoku heeft ook helemaal geen zeventig herfsten gezien. Ik bedoel dat hij zeventig jaar is, maar realiseer me nu dat hij sinds de roodkleuring van het woud nog maar één en dezelfde herfst heeft gezien. Dus dat is ook verwarrend. Zal dit stukje herschrijven.

Er is geen sprake van A Song of Ice and Fire-jaargetijden. Door een voor de lezer nu nog onbekende factor is het Herfstwoud meer dan zeventig jaar geleden in een 'herfstwoud' veranderd, dat is wat hier gaande is.

EDIT: Hoofdstuk 1, "Welkom in Ostheilion", is nu af, dertien pagina's lang. Ik merk dat het schrijven van dit verhaal veel makkelijker gaat dan het statige en zo nu en dan langdradige 'de Limlichten'. Dit is veel dynamischer en luchtiger en het komt een stuk makkelijker uit de typvingers :]

[Robin]

Ja, vind je het kunnen of niet ? Ik probeer een beetje te schetsen wat voor ruige mensen die Noordlanders zijn, maar dat kan misschien ook zonder vleeswaren

Ja hoor, past heel goed binnen de setting. Plus als je ze gaat censureren gaat de lezer dat opvallen, en klinken de Noordlanders een stuk minder ruig (ik heb weer zo'n artikel dat je misschien interessant vindt).

Toch expres. Wat de lezer hier nog niet weet is dat de Shiromaní een soort tweederangsburgers zijn, die door de Noordlanders en Westerlingen 'spleetogen' worden genoemd. Dat probeer ik hier in deze dialoog meteen duidelijk te maken door de scherpe uitval van Melgin.

Ah, ok. Het gebruik van "spleetogen" deed mij meer denken dat Melgin zelf zo xenofobisch en racistisch was. Misschien kun je met een zinnetje ergens tussendoor duidelijk maken dat wat Melgin zegt compleet wordt geaccepteerd wordt door zijn eigen groep?

[Daniël]

Met zijn kleine klauwtjes kneep Ryu steviger in zijn schouders, een teken dat zijn honger nog niet gestild was. Seiko tastte in de zak van zijn hozen naar het leren buideltje met nootjes en gedroogde vruchten, dat hij van de Meester had gekregen, en wierp Ryu nog een nootje toe. Af en toe ging het aapje er zelf op uit om insecten of spinnen te vangen, want die at hij ook, maar de laatste dagen was hij onafscheidelijk op zijn schouder blijven zitten. Er leefde in deze streken nu eenmaal niet zoveel. Als er al iets leefde.
Ryu scheen het leven op Seiko’s schouder wel prima te vinden, maar Seiko was inmiddels erg aan het beestje gehecht geraakt. Bovendien was het een prachtig dier: zijn vacht was kort, dicht en vooral erg zacht. Op zijn rug, armen en voeten was de vacht roodkleurig, vermengd met zachte tinten geel, maar op zijn schouders en achterpoten neigde het meer naar grijs. De vacht op zijn buik was okerkleurig, zijn staart en kop zo zwart als de nacht die hen omringde, maar rond zijn oren en ogen was hij zo wit als sneeuw.
‘Kom eens hier,’ zei Seiko, en terwijl hij doorliep tilde hij het Aki-aapje van zijn schouder en hield het met beide handen voor zijn gezicht. Toen keken ze elkaar even aan. Uit de zwarte poelen van Ryu’s ogen viel geen enkele boodschap te lezen. ‘Wat ben jij nou voor draak?’ zei Seiko zacht. ‘Een heel klein, lelijk draakje.’ En hij dacht: Tomoku noemde je mijn beschermdraak. Voor wie kun jij mij nou beschermen?
‘Zorg goed voor Ryu,’ had de Meester gezegd, voor ze zijn Huis verlieten en verder trokken. ‘Alleen dan zal de waarheid vanuit het oosten terugkeren.’
Alleen dan zal de waarheid vanuit het oosten terugkeren… Vertaald naar het Shiroïn was waarheid ‘Seiko’.
Het zou ruim een uur duren eer iedereen eindelijk aan de overkant van de Maanvloed stond. Seiko vermoedde dat de kou slechts één nacht nodig had gehad om de rivier in ijs te vangen, want de golven waren tijdens hun val abrupt bevroren en dus was de bevroren waterspiegel alles behalve egaal. Sommige mannen haalden zich vloekend open aan verraderlijke scherpe uitsteeksels of struikelden in ondiepe kuilen, die door de nachtelijke duisternis onzichtbaar waren gemaakt.
Met de grootste voorzichtigheid werden de paarden die hen nog restte over het ijs geleid. De bevroren ondergrond die plots onder hun hoeven werd geschoven, beviel hen niets, te merken aan hun angstig gehinnik. Midden op de rivier begonnen er ook een paar te steigeren, maar de krijgslieden die hen begeleidden sleepten hen onverbiddelijk aan de teugels voort.
‘Die beesten zijn doodsbang,’ merkte een man op, die voor Seiko liep. De kop van de stoet had de andere oever reeds bereikt, maar zij waren er nog ruim honderd meter van verwijderd.
‘Stelletje angsthazen,’ zei een tweede stem bot, ‘van een beetje kou aan de hoeven zullen ze niet dood gaan.’ Onverschillig spuugde hij op de grond. Midden in de lucht bevroor z’n speeksel echter, om vervolgens als een steentje loodrecht naar beneden te vallen.
‘Bij de Slapende Goden!’ zei de eerste man, vol ontzetting. ‘Heb je dat gezien?’
De tweede man knikte. ‘Het is hier verdomme veel te koud,’ was het enige wat hij zei, maar Seiko herkende de angst in zijn stem.

[Robin]

"‘Alleen dan zal de waarheid vanuit het oosten terugkeren.’
Alleen dan zal de waarheid vanuit het oosten terugkeren…": ik weet niet goed wat ik vind van die herhaling. Misschien is het passend, misschien is de herhaling irritant.
"Midden in de lucht bevroor z’n speeksel echter, om vervolgens als een steentje loodrecht naar beneden te vallen.": wait, what? Hoe leven ze nu nog?

Anyway, mooi gebruik van foreshadowing --- zowel het aapje als het ijs.

[Daniël]

"Midden in de lucht bevroor z’n speeksel echter, om vervolgens als een steentje loodrecht naar beneden te vallen.": wait, what? Hoe leven ze nu nog?

Ik heb geen idee, daar heb ik geen verstand van Als het ongeloofwaardig is, moet ik dat maar schrappen maar het werkt juist zo lekker onheilspellend zoals je al zei.

[Robin]

Het helpt dat er magie bij betrokken is (dat neem ik aan tenminste).

Maar denk hier eens aan: als dat beetje water al bevroren is binnen een fractie van een seconde bevroren is, moet de temperatuur heel laag liggen. Zo laag dat ik me kan voorstellen dat je adem bevriest in je mond en in je longen.

Mij stoort het niet, maar misschien wil je dit stukje maar niet laten lezen aan een natuurkundige.

[Daniël]

Het helpt dat er magie bij betrokken is (dat neem ik aan tenminste).

Maar denk hier eens aan: als dat beetje water al bevroren is binnen een fractie van een seconde bevroren is, moet de temperatuur heel laag liggen. Zo laag dat ik me kan voorstellen dat je adem bevriest in je mond en in je longen.

Mij stoort het niet, maar misschien wil je dit stukje maar niet laten lezen aan een natuurkundige.

Niet echt magie, maar wel een soort natuurverschijnsel dat later uitgelegd wordt. Maar natuurkundig gezien klopt er inderdaad geen reet van, hm...

[Daniël]

Wat nog over was van Berenholds krijgsmacht, bestond uitsluitend uit leenmannen, waarvan de meeste simpele pachters zoals Melgin, en enkele in Berenhold opgeleide krijgers. De veertig huurlingen, die de expeditie had aangetrokken, waren al weken geleden terug naar het westen gevlucht. De kilheid van de woestenij waar ze doortrokken, sinds ze het Herfstwoud achter zich hadden gelaten, beviel hen maar niets. Bovendien hadden ze elk hun voorschot van twintig zilverstukken reeds ontvangen. In totaal was hen zoveel zilver beloofd als het aantal waarmee ze zich bij de expeditie zouden aansluiten. Veertig huurlingen, veertig zilverstukken de man. Maar geen van had de moed bezeten de rit uit te zitten.
De heer van Berenhold was van plan bij terugkomst in de Noordlanden twintig zilverstukken uit te loven aan ieder die een gevluchte huurling te pakken wist te krijgen. ‘De rest van hun soldij, voor elk hoofd dat mijn zetel bereikt,’ had hij in z’n woede gezegd. Hij zou hun hoofden op de pinakels bovenop de vesting zetten, opdat iedereen kon zien dat je de heer van Berenhold beter niet kon oplichten.
Er werd een uur rust gehouden, toen eenmaal alles over de Maanvloed was gelopen, getrokken of getild. Uit zadeltassen verschenen hompen oud brood en stukken harde kaas, die uit het Laatste Huis waren meegebracht. Ze hadden ook nog voldoende gezouten vlees, maar er was hier nergens hout waarmee ze vuren konden stoken om het vlees op dicht te schroeien.
‘Jij, Shiroman!’ klonk plots een vertrouwde, raspende stem achter Seiko. ‘De opperbevelhebber wil je spreken.’ En zonder verder op antwoord te wachten, draafde Yørik weer weg, gezeten op de rug van zijn bruine hengst.
Seiko trof de opperbevelhebber en zijn raadsheren aan in de kern van de rusthoudende krijgsmacht. De heer van Berenhold zat voorover gebogen op een platte rots, moeizaam kauwend op een stuk kaas. De rest zat in een halve cirkel in kleermakerszit op de grond om hem heen, behalve Yørik. Die bleef een eindje verderop op zijn paard zitten, turend naar een punt aan de oostelijke horizon. Het gezelschap van bevelhebbers was op gedempte toon in beraad.

[Robin]

Hier heb ik niets op aan te merken.