Het Dagboek

[Midas]

Het is een Fantasy verhaal over survival. Het zijn de herinneringen van de ik-persoon. Het is dus niet echt geschreven als een dagboek. De platjes heb ik zelf met Paint gemaakt.



Hier de eerste bladzijde

Dag 1
Het was laat in de middag toen ik wakker werd. De zon scheen in mijn gezicht en ik had dorst. Het eerste wat ik zag was het oogverblindend witte zand. Ik ging rechtop zitten en keek om mij heen. Ik zat op een strand. Voor mij zag ik de oceaan en achter mij was jungle.
Ik probeerde mij te herinneren hoe ik hier gekomen was, maar ik kon mij niks herinneren. Letterlijk! Zelfs mijn naam wist ik niet eens. Ik vroeg mij af waar ik was. In de verste verte zag ik geen enkel teken van beschaving. Ik pijnigde mijn hersens om maar iets te herinneren, maar niks kwam boven. Helemaal niks.
Ik stond op en keek om mij heen. Het enige wat ik kon zien was de groene jungle, het witte strand, de donkerblauwe oceaan en de strakblauwe lucht. Het zag er naar uit dat ik op een klein eiland was, midden in de Grote Oceaan. Ik wist niet hoelang ik al in de zon had gelegen, maar het leek mij beter in de schaduw van de palmbomen te gaan zitten. Ik had al een paar stappen richting de jungle gezet toen ik iets zag liggen op het strand.
Het was een jongen, ongeveer achttien jaar oud. Hij lag half in de branding en was nog buiten bewustzijn. De jongen had blond, krullend haar en was licht gebruind. Hij droeg een lang, wit T-shirt en een korte groene broek. Hij had geen schoenen. Net als ik, bedacht ik mij.
Ik besloot om hem in de schaduw van de bomen te slepen. Toen ik dat gedaan had ging ik buiten adem naast hem zitten wachten tot hij zou bijkomen.

[Robin]

"platjes" -> "plaatjes". Platjes is iets anders...

"Toen ik dat gedaan had ging ik" -> "Toen ik dat gedaan had, ging ik"
Voor de rest heb ik eigenlijk niets aan te merken. Volgens mij ben je een stuk beter geworden!

[Daniël]

Yay, leuk, een nieuw verhaal om te lezen

- Het was laat in de middag toen ik wakker werd > Hoe weet de ikfiguur dat? Heeft hij een horloge? Kijkt hij naar de stand van de zon?
- Je hebt het hierna over de zon. Uitstekende gelegenheid dus om iets dergelijks als dit te beschrijven: De zon, die al laag aan de hemel stond, scheen in mijn gezicht en ik merkte dat ik dorst had.
- Ik ging rechtop zitten > nieuwe alinea, want de ikfiguur doet iets anders.
- maar ik kon mij niks herinneren. Letterlijk! > Ik zou er gewoon van maken > maar ik kon mij werkelijk niks herinneren. > Als iemand zegt dat hij zich niks kan herinneren bedoelt hij dat altijd letterlijk en niet figuurlijk.
- Zelfs mijn naam wist ik niet eens. > Zou ik van maken: niet meer
- Ik vroeg mij af waar ik was > Als ik me niks meer kon herinneren zou ik me eerst afvragen hoe ik 'hier' gekomen was en dan pas waar 'hier' is.
- Het zag er naar uit dat ik op een klein eiland was, midden in de Grote Oceaan > ten eerste, hoe weet de ikfiguur dat hij zich op een eiland bevindt? Dat weet je pas als je zicht hebt op de hele kustlijn. En ten tweede: hoe weet hij dat het land zich in de Grote Oceaan bevind en niet een willekeurige andere oceaan?
- ongeveer achttien jaar oud > hm, ik zou dit detail schrappen. Past niet zo vind ik.
- Ik besloot om hem in de schaduw van de bomen te slepen > Wut? Moet hij niet eerst proberen om hem wakker te maken? Kijken of hij niet dood is? Of, straks sleept hij em weg en blijkt dat hij daar gewoon ligt te slapen?

Prima geschreven op zich. Mijn enige kritiek is dat je in je gedachten enkele stappen vooruit bent op wat je schrijft. Je bedenkt dus stap 1 en stap 2 en schrijft enkel stap 3 op, waardoor de lezer een deel van je gedachtegang mist.

Maar ik ben zeker benieuwd naar meer!

[Midas]

Robin en Daniël bedankt

@Robin: ik hoop dat je gelijk hebt, maar je bent wel verslagen door Daniël

@Daniël: bedankt je hebt wel goede punten.

Edit:

- Het was laat in de middag toen ik wakker werd > Hoe weet de ikfiguur dat? Heeft hij een horloge? Kijkt hij naar de stand van de zon?
- Je hebt het hierna over de zon. Uitstekende gelegenheid dus om iets dergelijks als dit te beschrijven: De zon, die al laag aan de hemel stond, scheen in mijn gezicht en ik merkte dat ik dorst had.

De zon, die laag aan de hemel stond, scheen in mijn gezicht. Ik had de smaak van zeewater in mijn mond en een vreselijke dorst.
Zo beter?

- Ik ging rechtop zitten > nieuwe alinea, want de ikfiguur doet iets anders.

ik zie niet echt waarom, maar heb 't toch gedaan

- maar ik kon mij niks herinneren. Letterlijk! > Ik zou er gewoon van maken > maar ik kon mij werkelijk niks herinneren. > Als iemand zegt dat hij zich niks kan herinneren bedoelt hij dat altijd letterlijk en niet figuurlijk.
- Zelfs mijn naam wist ik niet eens. > Zou ik van maken: niet meer

Ik probeerde mij te herinneren hoe ik hier gekomen was, maar ik kon mij werkelijk niks herinneren. Zelfs mijn naam wist ik niet meer.
Dat "Leterlijk!" leek mij iets wat iemand zou kunnen zeggen, maar ik vond het wel raar staan

- Ik vroeg mij af waar ik was > Als ik me niks meer kon herinneren zou ik me eerst afvragen hoe ik 'hier' gekomen was en dan pas waar 'hier' is.

Hij probeert toch eerst te herinneren HOE hij daar gekomen is, of is dat niet goed genoeg?

- Het zag er naar uit dat ik op een klein eiland was, midden in de Grote Oceaan > ten eerste, hoe weet de ikfiguur dat hij zich op een eiland bevindt? Dat weet je pas als je zicht hebt op de hele kustlijn. En ten tweede: hoe weet hij dat het land zich in de Grote Oceaan bevind en niet een willekeurige andere oceaan?

Van wat ik kon zien, zag het er naar uit dat ik op een klein eiland was.
Vooral met dat tweede ben ik het eens. Over dat eiland doe ik nog geen uitspraken. *gniffel gniffel*

- ongeveer achttien jaar oud > hm, ik zou dit detail schrappen. Past niet zo vind ik.

Dat laat ik nog even zo. Ik vind het persoonlijk altijd wel fijn om leeftijden te weten als ik een verhaal lees.

- Ik besloot om hem in de schaduw van de bomen te slepen > Wut? Moet hij niet eerst proberen om hem wakker te maken? Kijken of hij niet dood is? Of, straks sleept hij em weg en blijkt dat hij daar gewoon ligt te slapen?

Ken jij mensen die in de branding een dutje doen? XD

Prima geschreven op zich. Mijn enige kritiek is dat je in je gedachten enkele stappen vooruit bent op wat je schrijft. Je bedenkt dus stap 1 en stap 2 en schrijft enkel stap 3 op, waardoor de lezer een deel van je gedachtegang mist.

Ik moet daar inderdaad op letten, dat heb ik in de rest al wel beter gedaan. Ik heb alleen geen zin om de eerste pagina helemaal te bewerken. ^^

[Zihuatanejo]

Krijg echt een Robinson Crusoë-gevoel hiervan. Mooi!

[Melona]

Ik heb geen kritiek behalve wat hierboven al is gezegd (hoe weet hij dat hij op een eiland in de Grote Oceaan is?).

Verder is het nog niet heel lang, dus kan nog niet echt iets zeggen over het verhaal. Maar ik ben benieuwd!
Dat laatste doet me een beetje denken aan Timon en Pumbaa die Simba vinden

[Daniël]

Dat laatste doet me een beetje denken aan Timon en Pumbaa die Simba vinden

Haha, Hakuna Matata

[Midas]

Krijg echt een Robinson Crusoë-gevoel hiervan. Mooi!

Ik mikte eigenlijk op een LOST-gevoel, maar Robinson Crusoë is ook goed.
Morgen(avond) zet ik een nieuw stukje op WB. Ik heb al negen A5jes in totaal, maar dat komt nog wel. ^^

[Daniël]

Edit:

- Het was laat in de middag toen ik wakker werd > Hoe weet de ikfiguur dat? Heeft hij een horloge? Kijkt hij naar de stand van de zon?
- Je hebt het hierna over de zon. Uitstekende gelegenheid dus om iets dergelijks als dit te beschrijven: De zon, die al laag aan de hemel stond, scheen in mijn gezicht en ik merkte dat ik dorst had.

De zon, die laag aan de hemel stond, scheen in mijn gezicht. Ik had de smaak van zeewater in mijn mond en een vreselijke dorst.
Zo beter?

Ja prima! Wat meer details in dit verhaal doet alleen maar goeds.

- Ik ging rechtop zitten > nieuwe alinea, want de ikfiguur doet iets anders.

ik zie niet echt waarom, maar heb 't toch gedaan

Als een persoon een andere handeling verricht dan in het voorafgaande start je een nieuwe alinea

- Ik vroeg mij af waar ik was > Als ik me niks meer kon herinneren zou ik me eerst afvragen hoe ik 'hier' gekomen was en dan pas waar 'hier' is.

Hij probeert toch eerst te herinneren HOE hij daar gekomen is, of is dat niet goed genoeg?

Dat blijkt dus niet uit de tekst

- Het zag er naar uit dat ik op een klein eiland was, midden in de Grote Oceaan > ten eerste, hoe weet de ikfiguur dat hij zich op een eiland bevindt? Dat weet je pas als je zicht hebt op de hele kustlijn. En ten tweede: hoe weet hij dat het land zich in de Grote Oceaan bevind en niet een willekeurige andere oceaan?

Van wat ik kon zien, zag het er naar uit dat ik op een klein eiland was.

Voor mij nog steeds niet geloofwaardig, tenzij het eiland zó klein is dat je er in een minuutje om heen kan lopen.

Vooral met dat tweede ben ik het eens. Over dat eiland doe ik nog geen uitspraken. *gniffel gniffel*

Dan kan ik alleen maar afwachten. Voor nu blijf ik bij m'n standpunt.

- ongeveer achttien jaar oud > hm, ik zou dit detail schrappen. Past niet zo vind ik.

Dat laat ik nog even zo. Ik vind het persoonlijk altijd wel fijn om leeftijden te weten als ik een verhaal lees.

Akkoord, maar maak er dan zoiets van: Toen ik hem nader bekeek zag ik dat het een jonge knul was. Ik schatte hem achttien, misschien negentien jaar. > Nu doe je het voorkomen alsof de ikfiguur onmiddellijk ziet dat hij 18 jaar oud is.

- Ik besloot om hem in de schaduw van de bomen te slepen > Wut? Moet hij niet eerst proberen om hem wakker te maken? Kijken of hij niet dood is? Of, straks sleept hij em weg en blijkt dat hij daar gewoon ligt te slapen?

Ken jij mensen die in de branding een dutje doen? XD

Nee, maar toch zou ik, als ik op dat eiland zat en die jongen zag, hem niet meteen wegslepen maar eerst proberen of ik em wakker kon krijgen.

[Midas]

Bladzijde 2:

In de tussentijd ging ik nadenken over deze situatie. Ik kwam tot de conclusie dat ik en die jongen waarschijnlijk schipbreukelingen waren en ook van hetzelfde schip. Dat ik me niks meer kon herinneren kwam waarschijnlijk door een hersenschudding of door de schok. Misschien wist die jongen wel wat er was gebeurd. Misschien wist hij ook wie ik was.
Mijn gedachten werden onderbroken doordat ik weer wat in het water zag liggen. Dit keer was het een meisje. Zij lag op haar rug in het water. Ik rende er op af en trok haar op het hel-witte strand. Ze had water binnen gekregen en ze begon te proesten. Ik voelde me (is heulpeloos hier het juiste woord?) Ik wou haar helpen, maar ik wist niet wat ik moest doen. Ze probeerde al proestend overeind te komen en ik hielp haar ook al wist ik niet zeker of dat wel goed was.
Toen het meisje was bijgekomen keek ze eerst om zich heen en toen naar mij. Uit de blik in haar blauwe ogen kon ik opmaken dat zij ook geen idee had van waar we waren en hoe we hier verzeild waren geraakt.
Net als de jongen en ik had ze een T-shirt en een korte broek aan. Haar spijkerbroek was korter en had met opzet gerafelde randen. Ze was nog blonder dan de jongen, maar had een lichtere huid.
Het meisje begon mij vragen te stellen waar ik zelf het antwoord niet van wist. Zij had ook geheugenverlies en wist ook niks meer van zichzelf. Het enige dat zij nog wel wist, was dat het hevig had gestormd. Nu was er geen wolkje aan de hemel, maar ik kon zien dat het inderdaad gestormd had. Het strand was bezaaid met stukken hout en bladeren en sommige bomen waren erg beschadigd.
We gingen bij de jongen in de schaduw zitten en niet lang daarna kwam ook hij bij bewustzijn. Hij was erg verward, want ook hij wist niet wie hij was.