De Limlichten

[Daniël]

ah oke, beetje Kingdom Hearts-ish dus

Ja ongeveer, ook als je bedenkt dat de aarde-eilanden elk een hart hebben. Maar de eilanden zijn dus zeg maar wel vlakke plateau's (je zou er van af kunnen vallen).

kan er gereisd worden tussen de eilanden?

Er zijn geen barrières tussen de eilanden (zoals in Kingdom Hearts vóór de Heartless er waren ) Dus het kan, met vliegtuigen. Maar die bestaan niet in deze wereld. Er zijn wel luchtschepen. Aan het einde van De Limlichten kun je lezen hoe de eilanden ooit weer met elkaar in contact zullen raken, door middel van luchtschepen.

[Daniël]

Zo, ik heb nu alle informatie uitgedacht die ik voorlopig voor het verhaal van het epos nodig heb. Tevens heb ik een verdeling van het verhaal over drie boeken uit bedacht. De oplettende lezer onder ons merkt nu op dat het een trilogie gaat worden, dat klopt.

Ik zit alleen nog een beetje met de kwestie of ik er nu wel of niet vuurwapens in moet laten voorkomen. Da's nogal een belangrijk gegeven, aangezien het de trilogie het verloop van een oorlog beschrijft.

O ja, en alvast een voorproefje: het verhaal begint bij de Wizzerds in Wizzerdiep, in de buitenste uithoek van de Westelijke Landen. Ga maar alvast fantaseren wat voor wezens dat zijn

[Frank]

Heel goed geschreven, ben benieuwd naar meer. Eén ding dat me als Wagner-fan blijft opvallen. Fanger lijkt wel erg op Fafnir...

[Daniël]

Thanx, het hele document staat online maar ik zal het de komende dagen/weken in stukjes ook in dit topic plaatsen.

Fanger en Fafner (zoals hij heet in Der Ring Des Nibelungen) lijkt misschien nog wat op elkaar, maar mijn antagonist heet niet Fanger maar Fangar en in de Volsunga saga heet Fafner Fáfnir of Frænir.
Ik had overigens nog nooit van die naam gehoord, tot jij hem hier noemde. Zal wel toeval zijn dat het enigszins op elkaar lijkt.

Edit: Bij dezen het eerste stukje van Novareliën, over de Eerste Era. Overigens is dit stuk nog wel onder voorbehoud, aangezien ik nog een kroniek over een gezonken land wil invoegen, vergelijkbaar met Númenor.

III. Novareliën
Over de eerste Era’s na de Scheuring van de aarde in de landen op de Avidèl

EERSTE ERA (0 – 1012)

Eomë had de aarde in duizenden stukken gespleten. Eén van de grotere eilanden werd de Avidèl genoemd en bestond grotendeels uit vruchtbaar land, dat vroeger bij het grootse elfenrijk Esméria behoorde.
Dit betekende dat voornamelijk Elfen de landen op de Avidèl bevolkten. Ook waren er Mensen, maar hun aantal was in de Oorlog om de Limlichten drastisch geslonken. Om de overleving van hun ras te verzekeren, bleven zij in de schaduw van de Elfen. Hun tijd zou nog komen. De Imladros waren altijd al een klein volk geweest en ook zij verlieten de gigantische schaduw der Elfen niet.
Ook waren er nog Ganten en Smogë op de Avidèl aanwezig. De Laatste Slag in de Grote Oorlog was voorafgegaan aan de Invasie der Golianten. Vanuit de archipel van Valant waren duizenden Ganten op de ruggen der draken de zee overgestoken en in Esméria geland voor de Slag op de Zilveren Kusten. Deze hadden zij weliswaar verloren, maar toch waren er nog vele Ganten en Smogë in hun legerkampen achtergebleven en hadden dus de oorlog overleefd. Zij bevolkten vooral het westen van de Avidèl, terwijl de Elfen en Mensen in het zuiden en oosten verbleven.
De Dwergen, die als slaven naar Esméria meegevoerd waren, zagen in de chaos van de Scheuring hun kans te ontsnappen. Zij vluchtten naar de bergen in het oosten en leefden daar vanaf toen als een vrij volk.
Tenslotte waren in het noorden van de Avidèl ook Anggrim gestationeerd. De Anggrim hadden in de Grote Oorlog de vreselijkste daden verricht. Nu Fangar voor de toorn der Singolant gevlucht was en niet langer zijn scheppingen kon beschermen, wist Eomë een vloek over de Anggrim uit te spreken. Zij liet hen duizend jaar slapen, een slaap vol nachtmerries waarin zij hun wandaden beleefden vanuit het perspectief van hun slachtoffers. En de landen waarin zij gelegen waren zouden eveneens slapen en pas na een millennium ontwaken. Zo kwam het dat de Anggrim in de eerste Era van de Erdacros, wat Gebroken Aarde betekent, geen rol speelden.

[Frank]

Geweldig, je doet die chronieken erg mooi! Maar kan je wat doen aan die "Dus"? Is een beetje jammer.

[Melona]

ik vind die 'Dus' inderdaad ook niet heel erg mooi

verder vind ik vooral het idee dat de Anggrim slapen origineel (tegenover uitroeiing op een paar na enzo)
heb je een specifieke reden om voor 1000 jaar te kiezen? was dat het maximale van de kracht die Eomë kon uitoefenen, of was ze 'genadig' door het niet voor altijd te laten zijn, of was het gewoon een makkelijk aantal, of ... ?

[Daniël]

Die 'Dus' heb ik geschrapt inderdaad

Hm, over die 1000 jaar... Het was meer voor mij praktisch, omdat rond die tijd de Eerste Era eindigt en de Tweede Era begint waarin Fangar over de Erdacros heerst (hoe dat zo gekomen is lees je in dit stuk over de Eerste Era).

Maar je zou inderdaad kunnen zeggen dat dat het maximale was, wat Eomë hen kon opleggen, aangezien zij ook maar beperkte macht geniet. Zou ik dat in de tekst moeten vermelden?

[Melona]

Misschien wel, als Eomë geen beperkte macht had was het denk ik logischer om ze maar meteen helemaal uit te schakelen :p

Maar 't hoeft niet per se, ik denk dat men wel zal aannemen dat 't zo is en er verder niet echt vragen over zullen zijn.
Was meer iets waar ik nieuwsgierig naar was

[Frank]

Die duizend jaar vond ik (hoewel absoluut niet storend) weer verwijzen naar de noorse mythologie, waar ook wel eens entiteiten even gaan pitten tot hun tijd weer is gekomen. Over Ëome gesproken... Ze begint een beetje erg goddelijk over tekomen inderdaad...

[Daniël]

Dat is echter niet zo vreemd, omdat Eomë ook een god(in) is, of in de taal van de Elfen een Esgolad. Ze is enkel ondergeschikt aan Elan Elutharion. Elutharion gaf haar en Fangar stenen waarmee ze kon scheppen (dankzij de Haelo erin), remember ? Het overgrote deel van haar macht komt voort uit haar steen, Ereond.