Sigil: De Schutter

[Robin]

Eindelijk heb ik wat geschreven aan het vervolg van Dysarchos. Ditmaal begin ik bij het begin, de (nogal korte) proloog.

Hoofdstuk 1: Proloog
Klop, klop, klop… langzaam schuifelde een mannetje door het knusse huisje waar hij woonde. Hij ging zo snel als hij kon, maar de persoon voor de deur leek ongeduldig te worden, want hij of zij klopte nog een keer aan.
“Ik kom, ik kom!” riep het mannetje. Een straal maanlicht viel op zijn ingevallen gezicht. Diepe rimpels en een asgrauwe huid werd zichtbaar. Hij bereikte de deur voordat zijn late bezoeker nog een keer kon kloppen.
Luid piepend ging de deur open. Ervoor stond een figuur — een man. Klein, maar niet zo klein als het oude mannetje.
De man voor de deur had half-lang haar, onverzorgd en donkerbruin. Zijn huid was zo wit als sneeuw. Hij had een zwart vestje aan en een grote zilveren gesp op zijn riem.
De bezoeker zag er zenuwachtig uit en hield zijn handen achter zijn rug.
“Ja?” vroeg de oude man, wachtend tot zijn nachtelijke bezoeker iets zou zeggen.
Deze hield zijn mond dicht, maar haalde wel iets achter zijn rug vandaag.
“Nee,” mompelde het mannetje in ontkenning. Het drong tot hem door dat dit echt was en hij riep ontzet: “Nee!”
Maar het was te laat. De bezoeker stapte naar voren met een blik vol afschuw.
Twee tellen later klonk er een gedempte bonk.
Het duistere figuur verliet het huisje, een geur achterlatend die maar weinig personen kunnen ruiken.

[Daniël]

- Klop, klop, klop... > Zo zou ik nooit beginnen. Iets dergelijks zou ik ook niet gebruiken, het staat een beetje kinderachtig. Beter gewoon: Er werd op de deur geklopt / Hard gebons verstoorde de nachtelijke rust, of iets dergelijks
- Diepe rimpels en een asgrauwe huid werd zichtbaar > volgens mij zou het 'werden zichtbaar' zijn. Maar ik zou ook actief boven passief verkiezen. Dus: Diepe rimpels en een asgrauwe huid verschenen / toonden zich.
- half-lang > hoort daar een streepje tussen of moet het gewoon los van elkaar?
- “Nee,” mompelde het mannetje in ontkenning > Zou ik anders zeggen: “Nee,” mompelde het mannetje ontkennend [of] “Nee,” ontkende het mannetje mompelend.
- Wat ontkent hij eigenlijk?
- De bezoeker stapte naar voren met een blik vol afschuw > Eh, is dit logisch? Het lijkt me dat juist het oude mannetje een blik vol afschuw heeft.

Oké, spannende opening hoor

[Robin]

- Klop, klop, klop... > Zo zou ik nooit beginnen. Iets dergelijks zou ik ook niet gebruiken, het staat een beetje kinderachtig. Beter gewoon: Er werd op de deur geklopt / Hard gebons verstoorde de nachtelijke rust, of iets dergelijks

OK, ik kijk wel wat hier het beste past.

- Diepe rimpels en een asgrauwe huid werd zichtbaar > volgens mij zou het 'werden zichtbaar' zijn. Maar ik zou ook actief boven passief verkiezen. Dus: Diepe rimpels en een asgrauwe huid verschenen / toonden zich.

'Kay.

- half-lang > hoort daar een streepje tussen of moet het gewoon los van elkaar?

Oy, het hoort aan elkaar vast!

- “Nee,” mompelde het mannetje in ontkenning > Zou ik anders zeggen: “Nee,” mompelde het mannetje ontkennend [of] “Nee,” ontkende het mannetje mompelend.
- Wat ontkent hij eigenlijk?

Ik bedoelde het zo dat hij niet iets “ontkende”, maar meer dat hij het niet wilde geloven.

- De bezoeker stapte naar voren met een blik vol afschuw > Eh, is dit logisch? Het lijkt me dat juist het oude mannetje een blik vol afschuw heeft.

Er is iets met deze nachtelijke bezoeker aan de hand (wat ik nog niet ga verklappen ) waardoor het logisch voor hem is dat hij afschuw voelt op dat moment.

Oké, spannende opening hoor

Thanks

[Melona]

- Klop, klop, klop... > Zo zou ik nooit beginnen. Iets dergelijks zou ik ook niet gebruiken, het staat een beetje kinderachtig. Beter gewoon: Er werd op de deur geklopt / Hard gebons verstoorde de nachtelijke rust, of iets dergelijks

@ Robin; als je het maar niet verandert in 'er werd op de deur geklopt'. Dan zou ik het bijna meteen wegleggen doordat ik aan Sinterklaas moet denken XD Voor mij is 'klop, klop, klop' dan nog beter :') Maar dat gebons vind ik wel iets

[Robin]

Ja, inderdaad, dat dacht ik ook al. XD

Ik heb er trouwens van gemaakt: “Kille klopgeluiden doorboorden de nachtelijke stilte.”
Wat vinden jullie daarvan?

[Melona]

Hmmmja, die vind ik wel kunnen. Voegt ook wat extra spanning toe :]

Hoewel 'klopgeluiden' me ook doen denken aan een hamer :') Maar dat zal wel aan mij liggen ;D

[Midas]

Ik kon het makkelijk en snel leezen.

[Robin]

Stukje #2:

Hoofdstuk 2: Het ontwaken
Het was maandag. Merijn lag in zijn bed, te mijmeren en doezelde af en toe weg. Dat kon, want het was vakantie. Hij had vannacht onrustig gedroomd, dus wilde hij nu zo lang mogelijk uitslapen.
“Merijn! Wakker worden!”
Hij kreunde. Was dat zijn moeder die zich vergist had in de datum? Nee, dat was niets voor haar.
“Merijn! Schiet eens op!”
Nu hij iets wakkerder was, hoorde Merijn dat het inderdaad niet zijn moeder was. Het was zijn tweelingzus, die nu ook op zijn deur begon te bonken.
“Doe eens rustig!” riep hij terug, met een zwakke net-wakker-stem. “Het is vakantie. Ik wil uitslapen.”
“Uitslapen doe je maar een andere keer. We gaan vandaag op stap.”
“Op stap?”
“We hebben het er gisteren nog over gehad. Kom op, Kat wacht op ons!”
Ineens schoot het Merijn weer te binnen. Hij wist weer wat ze vandaag zouden doen.
Hij schoot overeind. “Ik kom eraan,” riep hij.
Snel schoot Merijn in zijn kleren. Hij holde naar de badkamer.

Jasmijn ontwaakte. Ze was wakker geworden door een tikkend geluid.
Het getik bleef doorgaan. Elke tien seconden weer.
Langzaam deed Jasmijn haar ogen open. Ze schoof uit haar bed. Nog een tik. Nu zag ze waar het vandaan kwam: er werden steentjes tegen haar raam gegooid.
Ze ging voor het raam staan en schrok. Een laatste steentje ketste van het raam af, vlak voor haar ogen. Jasmijn keek naar beneden en zag Sem staan. Hij had een rugzak om en gebaarde haar naar beneden te komen.
Plotseling werd Jasmijn rood. Ze besefte dat ze in haar japon voor het raam stond. Ze verdween snel om haar kleren aan trekken.

Rosetta zat op de bank te wachten. Ze had geen behoefte om te slapen. Bovendien was er nog iets wat ze aan haar dochter wilde vertellen. Zodra die beneden kwam, zou ze het zeggen.
Ze had het al die jaren niets losgelaten, maar nu Jasmijn nieuwe vrienden maakte en met ze eropuit begon te trekken, wist Rosetta dat haar dochter haar ware aard moest kennen.

[Daniël]

- Snel schoot Merijn in zijn kleren. Hij holde naar de badkamer. > Die regel kun je ook wel weglaten

Naar mijn mening gebruik je iets te vaak een eigen naam. Viel me vooral op bij 'Jasmijn' eigenlijk. Gewoon wat vaker 'ze' gebruiken I suppose.

Spannend

[Midas]

Het stukje eindigt spannend.
Alleen de titel van het hoofdstuk vind ik wat overdreven.