Ik dacht, laat ik eens gebruik maken van dit deel van het forum, en vragen wat jullie zoal van mijn schrijfstijl vinden.
Ik plaats hier het eerste stukje van de proloog van mij boek (Speelt zich 15 jaar eerder af dan de rest van het boek.) Het "einde" van de proloog zit niet bij dit stuk inbegrepen, dus ik kan jullie helaas niet echt vragen of het "smaakt naar meer", maar het gaat mij voornamelijk om de schrijfstijl. Leest het prettig? Alvast heel erg bedankt voor jullie moeite!
(Alle witregels zijn normaal gesproken níet aanwezig. Ik werk namelijk met inspringende regels.
)-----------
Proloog
Er werd uitbundig gelachen in de tuin van het paleis. Kinderen speelden en renden over de beige marmeren paden die als slangen door de tuin kronkelden. Het was hartje zomer en de tuin lag er weer voortreffelijk bij. De bloemen bloeiden volop en lieten zich van hun beste kant zien. Ook het gras, de struiken en de aanwezige bomen en fruitbomen straalden.
Overal waren tuinmannen bezig om de tuin in zijn beste staat te behouden, zo ook Nikolaj. Hij was bezig met een witte rozenstruik. Het was voor de achttien jarige jongen een routine klus geworden. Bijna elke dag hield hij zich bezig met hetzelfde stuk van de tuin. En dat al vier jaar lang. Het was het stuk met de meeste rozenstruiken en dat had hij gemerkt. Zijn handen en armen zaten onder de schrammen en littekens, te wijten aan de dorens van deze prachtige bloemen.
‘Sst,’ giechelde een meisje tegen hem. Ze lag op de grond, achter de rozenstruik naast Nikolaj, en hield haar kleine wijsvingertje voor haar mond. ‘Ik ben er niet,’ fluisterde ze met een glimlach op haar gezichtje. Nikolaj glimlachte terug. De kleine prinses speelde wel vaker verstoppertje in de tuin en altijd vroeg ze hem zijn mond te houden. Nikolaj deed dat dan ook altijd.
Hij deed alsof hij zijn mond op slot draaide en gooide vervolgens het onzichtbare sleuteltje over zijn schouder. Het meisje keek hem aan met haar grote, fonkelende groene ogen en giechelde zoals alleen kleine meisjes dat konden. Vervolgens ging ze weer plat op haar buik liggen en hield ze de andere kinderen nauwlettend in de gaten.
Een eindje verderop stond een jonge jongen, iets ouder dan de prinses, om zich heen te kijken. Prins Desmond van Ayaria was de oudste van het gezin en was nu zeven jaar oud. Hij holde door de tuin en keek achter elke boom en elk bosje dat hij tegenkwam. Ondertussen was de kleine prinses van achter haar struik tevoorschijn gekomen en weggehold. Precies op het moment dat de prins met zijn rug naar haar toe stond.
Nikolaj glimlachte en keek toe hoe het meisje haar broer steeds te slim af was. Ze had eigenlijk al gewonnen, want de andere jongen die meespeelde was door Desmond al lang gevonden. Nikolaj raapte zijn spullen bij elkaar en liep naar zijn volgende klus.
Edit: Ik heb de titel van de post aangepast wegens onduidelijkheid ^^
