. En voor de rest snapte ik de songtekst niet 
. Dus naja ik hoop dat het wat is :O----------------------------------------------------
De wraak van de Godin
Tussen de steeds hoger oplaaiende vlammen, midden in bijna verlaten huis, staan twee gedaantes. De situatie is lastig te schetsen door de dikke zwarte rook die bijna de gehele kamer vult. Een gedaante zit, half overeind, gesteund door de muur met zijn ogen half dicht. De andere gedaante staat recht overeind en schijnt geen last te hebben van de hitte van de vlammen en de zwarte rook. Het lijkt zelfs alsof ze geniet van de situatie, ze lacht. Haar lach galmt door het hele huis en alleen Axel kan het horen. Axel, een negentien jarige jongen met bruin krullend haar, zakt een stukje weg waardoor de situatie voor hem er nog slechter uit begint te zien. Arani, een achttien jarig meisje met lang golvend blond haar tot haar middel, haalt een pistool uit haar binnenzak en richt hem op Axel.
“Ik vind het moeilijk te geloven, dat juist jij mijn moordenaar moet worden,” kucht Axel.
“Neem mij in de nacht en ik ben een gemakkelijke liefde, neem mij in de strijd en ik vecht zij aan zij als een broeder. Maar neem een ander in de nacht en ik word je ergste vijand!” schreeuwt Arani terwijl haar ogen bijna letterlijk vuur spuwen.
Nog geen maand geleden zou dit koppel de hele wereld aankunnen en niemand zou weten wat voor geheim Arani met zich mee draagt. Hun ontmoeting zag er voor Axel net zo beroerd uit als zijn situatie waarin hij een kleine vier weken later in zou gaan verkeren. Hij lag in een hoekje van de straat half tegen de muur aan in het nauw gedreven door een paar hangjongeren. Een van jongens had een pistool vast en richtte hem op Axel’s hoofd. Axel had geen idee wat hij nou precies verkeerd had gedaan, buiten het feit dat hij ze aansprak op hun woordgebruik tegen kleine kinderen. Helaas was de rede niet Axel’s grootste zorg. De jongen met het pistool lachte alleen nog even en zijn vinger bewoog naar de trekker van het pistool. Axel voelde zijn hele lichaam verstijven van angst en kon geen woord meer uitbrengen. Sommige mensen zeggen dat ze hun hele leven aan hun ogen voorbij zien gaan, maar het enige wat Axel zag was de vinger van de jongen die de trekker over haalde en Axel verwachtte een wit licht te zien. In plaats van een wit licht zag Axel een gedaante voor hem verschijnen die de kogel zo uit de lucht plukte en op de grond gooide. Axel’s mond viel open van verbazing en zag hoe de gedaante de jongeren wist weg te jagen. De gedaante draaide zich om.
Voor Axel stond de mooiste vrouw die hij ooit gezien had en waar hij niet eens van had durven dromen. Buiten haar lange blonde haren en haar donker bruine ogen had ze nog iets magisch over haar. Het leek wel alsof de hele straat verwarmt werd door haar aanwezigheid. “I-is het hier echt w-warmer of ligt het aan m-mij? Wie b-ben j-je? W-wat? H-hoe kom je hier?”, stamelde Axel verbaasd.
“Ik voel het, ik wil het, ik kom, ik zeg je, ik ving de kogel vanuit de hemel om jou te dienen,” zei de vrouw. Axel, die er echt helemaal niets van begreep, keek nog steeds vragend naar de vrouw.
“Wat ik bedoel te zeggen… Het is hier warmer, ik ving de kogel en ik kom uit de hemel. En tussen twee haakjes, mijn naam is Arani,” vervolgde Arani. Axel wist nog steeds niet wat hem overkwam maar hij krabbelde overeind en ging voor Arani staan. Ze was werkelijk magisch, hij wilde zoveel van haar weten. Hij vroeg zich af of het kwam dat ze hem gered had of dat hij verblind werd door haar schoonheid, maar diep in zijn hart verlangde hij naar haar. Nog steeds door de stomheid geslagen nodigde Axel Arani uit om bij hem wat te komen drinken. Hij moest meer van haar weten.
Axel en Arani liepen zwijgend naar Axel’s huis, wat best vreemd was als je bedenkt wat voorgevallen is. Toen ze eenmaal bij Axel aan tafel zaten met een glas water kon Axel zijn mond toch echt niet meer houden en begon Arani te bestoken met vragen.
“Ik snap het niet, het is onmogelijk om een kogel te vangen. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?” vroeg Axel verbaasd.
“Het is een gave van hierboven,” antwoordde Arani.
“Hierboven? Je zei dat je uit de hemel kwam? Wat ben je? Een engel?”
“Wat ik ben? Ik ben zeker geen engel. Een engel zou niet kunnen tippen aan mijn krachten. Ik ben een Godin. Ik ben de Godin van het vuur.”
Axel wist niet wat hij hoorde, maar op een of andere manier geloofde hij haar. Hij vroeg zich af wat een Godin als Arani nou zocht op aarde en waarom ze hem gered had van de dood. Het was alsof Arani zijn gedachte las want ze nam weer het woord.
“Ik ben hier om een taak te volbrengen en ik denk dat jij me wel kunt helpen. Ik heb je aanwezigheid nodig, ik wil je als mijn vriend.”
Axel snapte er niets van, waarom zou een Godin een menselijke vriend nodig hebben voor een taak? Maar zij was zo magisch en hij voelde zich zo aangetrokken tot haar dat hij het wel zag zitten.
“Ik zou je graag van dienst willen zijn, Arani.”
Axel wist niet waarom, maar hij boog zich wat dichter naar Arani en zoende haar. Het gaf Axel alsof zijn hart in vuur en vlam stond en tegelijkertijd kon iedereen van buitenaf zien dat de kamer oplichtte.
De dagen en weken na de ontmoeting groeide de relatie tussen Axel en Arani steeds meer. Het begon een onbreekbaar koppel te lijken, zo gelukkig en helaas voor Axel heel menselijk. Terwijl Axel naar zijn werk liep kon hij niet stoppen met denken aan zijn geliefde. Het was weliswaar een rare ontmoeting en relatie, maar niet iedereen kon zeggen dat ze een Godin als vriendin hadden. Hij dacht aan haar stralende huid en persoonlijkheid. Hij keek even naar de overkant van de straat en werd wakker geschud uit zijn gedachtes. Zag hij daar nou echt een vrouw ontstaan uit het water? En waarom bleef de vrouw naar hem kijken? Axel besloot naar haar toe te lopen. De vrouw liep meteen op hem af en Axel wist niet of het aan hem lag maar deze vrouw had ook iets magisch. De vrouw leek even oud als Arani en even knap, misschien wel knapper. Ze had donker bruin haar en blauwe ogen.
“Hey, ik weet niet of ik het me verbeeldde maar… Het leek net, ik weet dat het krankzinnig klinkt… Je leek uit het water te ontstaan?,” stamelde Axel.
“Sorry dat ik naar je staarde, maar ik dacht dat ik je hart in vuur en vlam zag staan. En ja ik besta uit water, mijn naam in Celeone. Ik ben de Godin van het water en als ik me niet vergis ben jij de vriend van Arani?,” antwoordde Celeone. Axel was weer verbaasd door een plotselinge ontmoeting met een Godin.
“Ehh, ja dat klopt. Ik heet Axel en hoe weet je dit? Ken je Arani?,” vroeg Axel. Celeone lachte en antwoordde: “Doet dat er toe?”. Ze pakte hem bij zijn hand en opeens leek het alsof het vuur in zijn hart voor Arani doofde. Hij voelde zich opeens meer aangetrokken door Celeone. Celeone trok Axel mee een straatje in en opeens had hij het gevoel alsof niemand hen meer kon zien. Axel leek wel betoverd door haar ogen en Celeone begon hem en haarzelf uit te kleden. Axel stond het toe en voor hij het wist lag hij bovenop haar en nam haar. Het leek wel alsof niemand ze zag, maar dat was niet helemaal waar. Arani zat boven op een dak en zag alles gebeuren. Vol van woede vertrok ze naar het huis van Axel. Na de vreemde ontmoeting met Celeone, voelde Axel zich bevredigt en liep terug naar huis. Thuis aangekomen lag er een briefje waarin hij uitgenodigd werd om naar het bos te komen. Het briefje was ondertekend door Arani en zo haastte Axel zich naar het bos niet wetend wat er zich daar afspeelde.
In het bos aangekomen leek het net alsof er net een bosbrand was geblust. Axel liep door en kon, behalve de afgebrande bomen, geen aanwijzing vinden van Arani en dus liep hij door. Hij liep door plenzen water en kwam weer verbrandde bomen tegen. Axel zag na een tijdje lopen opeens een open plek in het bos met een houten huis in het midden staan. Op de deur hing een briefje en Axel rende ernaar toe. Het was van Arani, hij moest naar boven komen. Axel opende de deur en liep de trap op. Boven was maar een deur en die opende hij. Hij zag daar Arani liggen op een, in vergelijking met het huis, mooi bed.
“Kom er maar bij, als je durft,” fluisterde Arani met haar verleidelijkste stem. Axel kwam bij haar op het bed liggen en zij begon hem te zoenen. De vlam in zijn hart keerde terug en Arani zoende steeds heftiger. Ze ging op hem liggen. Axel voelde dat hij opgewonden werd en voor hij het wist bevredigde Axel en Arani elkaar. Arani ging flink te keer boven op hem en het leek wel of de vlammen er vanaf vlogen. “Ik ga, vertel je me, ik voel het, ik zeg het!,” hijgde Arani. Axel snapte er weinig van, maar dat was niet waar hij zich op dit moment druk om kon maken. “Ik ben op weg naar de tunnel om mijn ziel te branden,” vervolgde ze. Het kamer vloog in brand en Axel had geen idee wat hem overkwam. Het bed verdween alsof het een illusie was en Arani smeet Axel tegen de muur aan. Axel snapte er niets van en dacht dat dit een soort spel was. “Je bent mijn gevangene Axel,” siste Arani. Axel, die nog steeds opgewonden was antwoordde: “Wind je om mijn machine en ik zal u gevangene worden”. Het spel werd een beetje rokerig en Axel snapte nog steeds niet precies wat Arani wilde, maar hij speelde maar mee. Hij had blijkbaar niet door dat het allemaal geen spel was of een grap. Dit was levensgevaarlijk. Axel begon last te krijgen van de rook en zag nog vaag dat Arani een pistool te voorschijn haalde.
“Ik vind het moeilijk te geloven, dat juist jij mijn moordenaar moet worden,” kucht Axel.
“Neem mij in de nacht en ik ben een gemakkelijke liefde, neem mij in de strijd en ik vecht zij aan zij als een broeder. Maar neem een ander in de nacht en ik word je ergste vijand!” schreeuwt Arani terwijl haar ogen bijna letterlijk vuur spuwen.
Opeens beseft Axel dat dit geen spel is.
“Wat heb ik je misdaan?,” kuchte Axel.
“Jij! Ja, jij vind het heerlijk hé? Lekker rollen bollen op de straat met Celeone! Ik heb jullie wel gezien! En dat terwijl ik probeerde als eerste een aard jongen in me te krijgen! En jij! Jij laat je verleiden door mijn zus!”
Arani’s ogen staan op oorlog en Axel weet dat hij zichzelf niet meer kan redden en dat ze hem nooit zou vergeven. Hij was slachtoffer geworden van een wraakspelletje tussen twee Godinnen. Een wraakspel wordt gehouden wanneer twee Godinnen het niet eens worden over hun krachten of bepaalde vaardigheden en het dan ergens uittesten. Arani heeft duidelijk verloren en er moet iemand daarvoor boeten. Arani liet Axel niets meer zeggen en haalde de trekker over.
En terwijl de kogel, die Arani dit keer niet zou vangen, richting Axel vloog en hem doorboord keert Arani zich om en loopt zonder enige problemen door de vlammen. Arani loopt tevreden het huis uit en verder het bos in en doofde langzaam de vlammen om het huis behalve de vlammen in de slaapkamer waar alle sporen van Axel, inclusief hijzelf, worden uitgewist door het vuur van de godin. Arani was bevredigt en hoe verder ze van het huis wegliep hoe meer ze begon te vervagen, totdat ze uiteindelijk ook verdwenen is. Niemand zal ooit te weten komen of zelfs maar vaag kunnen vermoeden wat zich afgespeeld heeft tussen Arani en Axel.
