Writersblock

Hoewel ik het zelf m'n slechtste verhaal sinds weet ik veel vind, is hier mijn inzending voor de eerste ronde:

Het gebeurt niet vaak dat ik iemand als jij ontmoet. Sterker nog, ik geloof niet dat het ooit gebeurd is. Behalve, natuurlijk, die keer dat ik jou voor het eerst zag. Het was de tijd dat de dagen lang werden, want het was lente. We zaten vaak in het park, want het was warm. We zaten daar vaak in de regen, want het was lente.

Daar zag ik nog niet wat die regen betekende, maar nu weet ik het wel.

Het regende op zo'n lentedag, die dag. De dag die ik nooit zal vergeten. Het was gaan regenen, wij renden naar een schuilplek. Het was relatief droog onder een boom die we vonden, de grootste die ik ooit heb gezien. Ik hijgde uit, leunend tegen de stam, jij ging op een dikke wortel zitten.

Ik kan je daar nog zo zien zitten, in je gele jurk, die me altijd zo blij maakte als ik je erin zag. Je keek naar me op, je lachte niet meer. vroeg ik. zei je.

En er zijn nog wel andere meisjes, andere vrouwen (je haatte het als ik je een meisje noemde). Ze zijn er wel, maar ik hoef ze niet. Ik wacht nog steeds op jou, ook al is er geen mogelijkheid dat je ooit terugkomt.

Je komt niet terug, ik kan je alleen achterna.

Daar zaten we dan, in het park. De regen opgehouden, anderen kwamen tevoorschijn. Het leek wel alsof alles weer tot leven kwam. Kleine kinderen en hardlopers, een kale man in een zwart T-shirt die zijn hond uitliet, oude mannetjes die damden. Alles kwam tevoorschijn. Normaal zouden we erom gelachen hebben, maar nu zag ik grauw en keek jij me onzeker aan. We waren allebei niet in de stemming om te lachen.

Maar ik kan wel lachen, nu! Mijn leven is nog niet voorbij! Er zal een andere droom, een ander liedje komen en ik zal het dromen, ik zal het zingen. Een ander meisje—vrouw, om van te houden. Ik zal verleiden en verliezen, houden van en laten vallen, ook zonder jou.

Maar ik zal altijd aan je blijven denken, denk ik. Ik zal me de dingen afvragen die alleen jij kan beantwoorden, die dus onbeantwoord blijven.

Want het blijft maar regenen, alles smelt. Ik zie je nooit meer terug. Jij bent en blijft, voor altijd, dood voor mij.

Ik vind het leuk! Ik herken de songtekst er wel in, beter dan bij mij en ik snap nu ook het deel over dat smelten (ik dacht dat een taart smolt dusja ). En het is origineel

Dankjewel

Ja, songtekst is idd duidelijk.
Wel even een vraagje (A) is het meisje echt dood, of dood voor hem?

Jubelein schreef:Wel even een vraagje (A) is het meisje echt dood, of dood voor hem?

Tja, dat weet ik ook niet. Het was mijn bedoeling om dat zoveel mogelijk open te laten. Ik heb heel lang getwijfeld of ik dat “voor mij” erbij zou zetten of niet, omdat het zonder lijkt te zeggen dat ze wel echt dood was, en met dat het niet zo was. Ik ben blij dat iemand het “begrepen” heeft.